მოპარული გული

როგორც მომპარე ჩემი გული, იმ დღისის დარზე, ისე მოვითხოვ დაბრუნებას უკან ვალისას, რადგან იწვება ჩემი გული, ლოდინის ალზე, მხოლოდ ფიქრები ტრიალებენ, შენზე თრობისას

მოპარული სიზმრები

მაშინ მივხვდი თუ რას ნიშნავს სუნთქვის შეკვრა, ფეხებიდან მიწის გამოცლა და თავში მილიონობით აზრის პეპლებივით აფარფატება. ვერაფერი ვერ ვუპასუხე, უბრალოდ, ძლივს შეკოწიწებული გამბედაობით ძლიერად ჩავეხუტე.

მოპარული კოცნა (4 თავი დასასრული)

-ბოდიში, ბოდიში, ბოდიში - შეურაცხადვიცით იმეორებდა ერთი და იგივეს, თან ისე ვყავდი სხეულზე აკრული განძრევის საშუალებასაც არ მაძლებდა -ხელები მომაშორე - კბილებში გამოვცერი და ზიზღნარევი სახე ვესროლე - მძაგავს უბრალოდ რომ ვიხსენებ ამ ხელებით რეებს

მოპარული კოცნა (3 თავი)

-აუ მეორედ მე თქვენთან ერთად მაგ თამაშს აღარ ვითამაშებ - მე და ნატას გადმოგვხედა გიომ-ესენი ვინ ყოფილან ტო - არ ცხრებოდა ნიკა - შეხედავ ანგელოსები და საიდან მოაქვთ ეგ ეშმაკისეული კითხვები და მოქმედებები აზრზე არ ვარ.

მოპარული კოცნა (2 თავი)

-აქ სანახაობა აიწევა დედა შვილს კი არა ვერავინ ვერავის ვერ აიყვანს ხელში- გადაიკისკისა ელენამ -ხო ვიძახდი პოპკორნი უნდა წამოვიღოთთქო მაგრამ ვინ დამიჯერა - დანანებით ჩაილაპარაკა ნიკამ და ელენას სიცილში მხარი აუბა -მზად ხარ წაგებისთვის - გადმომხედა

მოპარული კოცნა (1 თავი)

-რას აკეთებ - დავებღვირე და უშედეგოდ ვეცადე მისი ძლიერი მკლავების წელიდან მოშორებას. -სხვაში შემეშალე, მაგრამ არაუშავს შენც წახვალ რა - ირონიით ჩაილაპარაკა უსიმპატიურესმა ბიჭმა და მეორე კოცნაც მომპარა -შენ შოკში ხო არხარ ან თავი რამეს ხო არ მიარტყი

მოპარული საქმრო [სრულად]

ძალიან ბევრი ვიფიქრე როგორ დამესათაურებინა ჩემი ისტორია. ამის გამო წერასაც ვერ ვიწყებდი და ვერც სხვა დანარჩენს ვაბამდი თავს. ერთ მშვენიერ ღამეს როდესაც წესით ნორმალურ ადამიანს უნდა ეძინოს მე ვფიქრობდი და გამახსენდა ყველაზე მნიშვნელოვანი დეტალი,

მოპარული დღიური (სრულად)

ისტორია გვიყვება გოგონაზე - ალექსანდრაზე, რომელიც ყოველ დღეს ცემაში ატარებდა.. მოხდა ისე რომ მისი დედა მასზე მშობიარობას გადაყვა.. მის მერე მამამისმა ლოთობა დაიწყო, სვამდა, ეწეოდა, იკეთებდა და სახლში ასული გოგონას სცემდა ხან ხელით, ხან ფეხით, ხანაც

მოპარული დალალები...

როცა ექვს საათს ჩამოჰკრავს ზარი როცა მზე "ოქროს სხივებს" გადმოღვრის, როცა ფანჯარა გარიჟრაჟს სახავს, როცა დრო დგება შენგან წამოსვლის... მაშინ ვხვდები, თუ როგორ მიყვარხარ, თუ რა ძნელია ეს განშორება, მაგრამ ვერ გეტყვი ჩემთვის ვინა ხარ, შენზე ფიქრები