იისფერი მუხტი (სრულად)

იმ საღამოს უჩვეულოდ ნაღვლიანი იყო. ჩამუქებული თვალები ჰქონდა, რაღაცნაირად, უიმედო. იჯდა ხალხით სავსე ოთახში და ისეთ მარტოობას გრძნობდა, სიცივე სულამდე ატანდა, ჯერ მარჯვენა ხელი აიფარა სახეზე, მერე მარცხენა მიაყოლა და ათრთოლებულ, აკანკალებულ სუნთქვას

ვირტუალური მუხტი

ხშირად რეალურ ცხოვრებაში არ გვაქვს ყველაფერი იდეალურად,ხშირად გვტკივა და გვინდა,რომ ყველაფერი სხვაგვარად იყო,მაგრამ არსებობს ვირტუალური სამყარო,სადაც შეგიძლია ნებისმიერ მომენტში შექმან იდეალური მე,იდეალური ცხოვრება და იდეალური მეორე ნახევარი.

ქიმიური მუხტი [10-11 (დასასრული)]

ყველას გვაქვს ჩვენ-ჩვენი საკუთარი თუ საერთო მოგონებები, თუნდაც ორი წლის წინანდელი, მაშინ ყველასთვის და განსაკუთრებით ბელასთვის საშინელება იყო ხელის დაწვა, მაგრამ ახლა ვხუმრობთ ამაზე, როგორ დავტრიალებდით თავზე და განსაკუთრებით ის,

ქიმიური მუხტი [9]

დილით მზის სხივებმა გააღვიძეს ბელა. როგორ უყვარდა ასეთი დილა, აივანზე გადადგებოდა და მოფუსფუსე ქალაქს გაჰყურებდა, ყველას სადღაც მიეჩქარებოდა, თვითონ კი შეეძლო სახლში დარჩენილიყო მთელი დღე. მაგრამ დღეს სახლში ვერ დარჩებოდა,

ქიმიური მუხტი [8]

წამით სუნთქვაც კი შეწყვიტა, სანამ თავი შემოაბრუნა, წამის მეასედები საუკუნეებად იქცნენ. „კიდევ ერთხელ გაიმეოროს, კიდევ ერთხელ“ - თითქოს დარწმუნება უნდოდა იყო თუ არა ის, ვინ ეგონა. დაინახა, იგრძნო როგორ დასცხა შიგნიდან,

ქიმიური მუხტი [7]

დადებითი ემოციებით დატვირთულს გამოეღვიძა. დილაც შესანიშნავი იყო, მზიანი, ხალისიანი ჩიტების ჭიკჭიკით. თვალები მოიფშვნიტა, გაეღიმა წინა ღამის გახსენებაზე და ბალიშს ჩაეხუტა. მერე უეცრად მოიღუშა, ილიას ზარიც გაახსენდა.

ქიმიური მუხტი [6]

კარგი ბიჭი იყო ლაშა. გარეგნულადაც, პირველადი შთაბეჭდილებაც კარგი დაუტოვა. პოზიტიური განწყობით დაუბრუნდა მეგობრებს. გოგოებმა ყველა დეტალი დაწვრილებით მოაყოლეს, ბიჭები კვლავ უკმაყოფილო მზერით უცქრედნენ, ვერ გაეგო რა უნდოდათ.

ქიმიური მუხტი [5]

სახლში წავიდნენ. მთელი გზა ლეოზე ფიქრობდა, გული ეწვებოდა, მან და ლელამ ხომ ყველაზე უკეთ იცოდნენ რას ნიშნავდა მშობლის დაკარგვა. ნებისმიერი დამამშვიდებელი სიტყვა ფუჭი იქნებოდა, მაგრამ უმოქმედოდაც ვერ მოისვენებდნენ.

ქიმიური მუხტი [4]

დილით ჩვეულებისამებრ ადრე გაეღვიძა ბელას. ოთახში ვეღარ ისვენებდა, მოემზადა და გავიდა. ღრმად ჩაისუნთქა, ფილტვებში სუფთა ჰაერი ჩაუშვა და კიბეებზე დაეშვა. ხელ-პირი დაიბანა და ხელების ერთმანეთზე გახახუნებას მოჰყვა გასათბობად.

ქიმიური მუხტი [3]

ეზოში მოათვალიერა, მაგრამ ვერსად შენიშნა. მეორე სართულზე ასასვლელ კიბეებს აუყვა. როგორც კი აივანზე ფეხი დადგა, მაშინვე დაინახა ბოლოში, კუთხეში მიდგმულ ხის ტახტზე ჩამომჯდარი ბელა. ფეხები აეკეცა, ხელები შემოეხვია და თავი მუხლებში ჩაერგო.