ნათელი წყვდიადი {სრულად}

ბევრნი იყვნენ, მაგრამ არასდროს ზედმეტნი ! ყველანი ერთად და ცალ-ცალკე გზის საერთო მონაკვეთით , რომლის საშუალებითაც ხვდებოდნენ სახლში ... ფერებით,რომლებიც ერთმანეთს ცვლიდნენ , წყვდიადში იჭრებოდნენ და სიბნელეს დამკვიდრების უფლებას არ აძლევდნენ.

გონების ნათელი და ბნელი წერტილები

ეს ისტორია ეხება გოგონას, რომელმაც ერთდროულად ყველაფერი და თან არაფერი არ იცის, გოგონას რომელსაც ეზიზღება და უყვარს ადამიანები, გოგონას რომელსაც უამრავი აზრი უტრიალებს გონებაში და არ იცის მთგან რომელს დაუჯეროს.

ნათელი ბნელში

ყველაფერი იქიდან დაიწყო,როდესაც ჩვენ ბედისწერის შეცვლა მოვინდომეთ.ჩვენ არ ვგავდით სხვებს,ჩვენ ვიყავით "ჩვენ", არც სახელები გვერქვა.სამივე დროში ვწერ:წარსულშიც,აწმყოშიც და მომავალშიც,რადგან ახლაც,მერეც,სულ–ჩვენ.ჩვენ მივხვდით

ჩემი სიცოცხლის ნათელი ფერი

მაშინ როცა იმედი გადაწურული გაქვს გამოჩნდება ის ერთადერთი, რომელიც ხელს ჩაგჭიდებს და აღარასოდეს გაგიშვებს . იმედს მოგცემს, შენს სიცოცხლეს ელფერს შესძინს. ის შენი სიცოცხლის ნათელი ფერი გახდება, ფერი რომელიც შენს გულში გაანათებს ხოლმე მის შეხებასა

ჩემი ცხოვრების ნათელი წერტილი (სრულად)

*** ვინმემ, რომ მკითხოს ვინ არის შენი ცხოვრების ნათელი წერტილიო, არ დავიზარებ და პირდაპირ ასე დავიწყებ მოყოლას.

და იქმნა ნათელი...ან იქნებ... დაივიწყეთ! (საცდელი თავი)

გიფიქრიათ წყვდიადზე? გიფიქრიათ რატომ გიდგებათ თმა ყალყზე როდესაც სიტყვა წყვიდადი გესმით? გიგვრძნიათ როგორ გაუჩენია დიდ,შავ სიცარიელეს უაზრმაზარი ხვრელი თქვენს სულში? ალბათ იცით რაზეც ვსაუბრობ.

ნათელი ჯოჯოხეთი

სიყვარულმა შეაღო ჯოჯოხეთის კარი მზის სხივებით ნათელში მარტო გდია გვამი უსულგულო ლუციფერს კვლავ დაუდეს ზავი ვის ადარდებს გოგონა,ვინ გამოდის მცდარი

შენი ნათელი, ტანჯული სახე,

შენი ნათელი, ტანჯული სახე, შუბლზე წითელი,სისხლის ლაქები, შენი სხეული, მძაფრ ნაწამები, შენი თვალები, სითბოთი სავსე,

"ჩემი ცხოვრების ნათელი წერტილი ხარ"

დღეს მე ცხოვრების ყველაზე ბედნიერ ეტაპზე ვარ... პ.ს მე ვარ ანკა 23-წლის, მოკლედ ავღწერ ჩემს ცხოვრებას, 12-წელი ვცეკვავდი, სკოლაშიც საკმაოდ კარგად ვსწავლოდი, თუმცა დედას მაინც ხშირად უხდებოდა დირექტორის კართად დგომა, არა სწავლის გამო, არამედ

ბნელი წარსული ნათელი ოცნება (თავი 1)

„ნიკოლ. არ ვიცი როგორ დავიწყო ამ წერილის წერა... ჩემო პატარა გოგონავ, მაპატიე... მინდა იცოდე რომ შენთვის მე ყველაფერი კარგი მინდა რაც ამ ქვეყანაზე არსებობს. ბოდიში იმისთვის რომ ასეთი პატარა მიგატოვე, მაგრამ დაგტოვე იმ იმედით რომ უფრო კარგი მომავალი