სიმამაცის ოცი წამი (ნაწილი 2)

"ხაზი გაუსვით, რომ გსიამოვნებთ მასთან ურთიერთობა, მაგრამ არ აგრძნობინოთ მამაკაცს, რომ მასზე ხართ დამოკიდებული. ნურასდროს ილაპარაბეთ მასთან მოსაწყენ და სერიოზულ თემებზე, პირიქით მასთან შეხვედრა უნდა ასოციდებოდეს დროის ტარებასთან და გართობასთან. "

ვერ გხედავ, გგრძნობ! (ნაწილი 1)

მეღვიძება, ვგრძნობ, რომ უკვე გათენებულია, თავს მშვიდად და გამოძინებულად ვგრძნობ. მღვიძავს, მაგრამ თვალებს არ ვახელ. ყოველ დილით ერთი და იგივე, ყოველ დილით მოლოდინი, რომ ამჯერად გამომივა, რომ ამჯერად გავიხარებ... ნელ-ნელა, მძიმედ ვაშორებ ქუთუთოებს

შეუმჩნეველი (II ნაწილი)

სასტუმროს ოთახში ვარ და მას ველოდები. წესით წუთი-წუთზე უნდა გააღოს კარი და შემოვიდეს. ისევ საწოლზე ვარ წამოწოლილი და ჩვენს შეხვედრას წარმოვიდგენ. დაუჯერებელია, უკვე ამდენი ხანია ერთმანეთს ვხვდებით, თუმცა მაინც ჟრუანტელი მივლის, როდესაც მას ვხედავ.

შენს შემდეგ. (ნაწილი -8)

ანა საოცარ სიახარულს მოეცვა, მან ძალიან აქტიურად დაიწყო საკუთარი ჩანაფიქრის განხორციელება, რკავდა ყველაგან სადაც ხელი მიუწვდებოდა და აკეთებდა ყველაფერს რათა საკუთარი ჩანაფიქრი განეხორციელებინა. თითქოს თავისი როლი დაინახა ყველაფერში რაც მის გარშემო

Loving A Bad Boy (ნაწილი 9)

ექვსი თვე გავიდა მას შემდეგ რაც ბიჭები ბოლოს ვნახე. რვა თვე იქიდან რაც ვიჩხუბეთ. მართალია ბექას კლასსში ყოველ დღე ვნახულობ, მაგრამ დისტანციას იჭერს და ხმას არ გვცემს. არც მე არც ეკოს.ეკოს, ტასიას და ნუკას ყოველ დღე ვნახულობ, თითქმის ყოველ დღე და

შენს შემდეგ. (ნაწილი -7)

ანა თავს საშინლად გრძნობდა უკვე ერთი კვირა არ დაერკა გიორგის მის. ვერ ხვდებოდა რა უნდა ექნა , როგორ მოქცეულიყო, თავიდან იფიქრა ვაცლი ალბათ პრობლემები აქვს და დაველოდებიო. მასაც ხომ ისე ვუყვარვარ როგორც მე მიყვარს და აუცილებლად გამოჩნდებაო. გიორგის

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეშვიდე)

-არაა მართალი,-უარყოფის ნიშნად თავი გავაქნიე.-მაინც ვის გავიჟებ, ერთი? ანდროსკენ მივტრიალდი და თვალებში ჩავხედე. ისიც თვალებში მიყურებდა და ცდილობდა რაღაც დაენახა.

განსაჯე გული და არა კლუბი (ნაწილი III)

- აბა, საიდან დავიწყოთ? - პენსიმ ხელში ბატის ფრთა დაიჭირა. - საყვარელო მარკუს... - დაიწყო დანიელამ. - ის შეუდარებელია! - მუშტი დასცხო ფანჯრის რაფას მილისენტმა და თვალები გადმოკარკლა. - მოკეტე, ბულსტროდ! - ჩაიფრუტუნა დრაკომ. - დაწერე, პენსი:

შენს შემდეგ. (ნაწილი -6)

ანა ყავას სვავადა და ფანჯრიდან გზას უყურებდა, არ ფიქრობდა გაზაზე მოსიარულე ხალხზე, ახლა მხოლოდ საკუთარ თავზე და გიორგიზე ფიქრობდა. არც მონატრება იყო და არც სიყვარული ეს იყო შიმშილი , ეშინოდა , რომ გიორგი ისევ ისე დაიკარგებოდა როგორც მაშინ როდესაც

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეექვსე)

ხომ არის ხოლმე დღეები, როდესაც შენ – შენ ხარ, მაგრამ სხვები არ არიან ისინი, ვინც უნდა იყვნენ,შენთვის, ხომ არის ხოლმე დღეები, როდესაც გინდა, უბრალოდ ბნელ კუთხეში მიიკუნჭო, და ტირილისგან გული იჯერო, ან ყვირილისგან გათავისუფლდე.