ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე,თავი 15)

დაწყებული უნდა დავამთავრო. - ნაგლად ჩაიცინა და გაზს ფეხი ბოლომდე მიადგა. გოგონა ინერციით საზურგეს მიეჯახა.ცრემლები ყელში ახრჩობდა, უკვე ეზიზღებოდა. ეზიზღებოდა ის რასაც ზურა უკეთებდა. ყველაფერი ისე როგორც მას უნდოდა. მარიამი ამ თამაშში

ღამის ზმანება (11 ნაწილი)

დილით ისევ დემეს მკლავებში გავიღვიძე. ვერ წარმოიდგენთ როგორი სასიამოვნო შეგრძნება იყო... მისი სასიამოვნო სურნელით ვიყავი გარემოცული და ისეთ სიმყუდროვეს ვგრძნობდი სახლში რომ არ მიგრძვნია... ჩემი თხელი თითები მის თმებში შევაცურე და თამაში დავიწყე.

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე,თავი 14)

მარიამს თათიას ხმა ტვინში ურტყავდა. არჩია ჩუმად დარჩენილიყო, ჭიქა თავსი ადგილას დააბრუნდა, საბოლოოდ შეხედა თავჩახრილ ზურას და კარი გაიხურა. საკუთარ თავს ებრძოდა, ყელში მომდგარ ცრემლებს საუკუნის ძალით აკავებდა.- ეს აქ რასაკეთებდა?მუშაობს..

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე,თავი XIII)

კარზე ზარის ხმა და დაახლოებით ორ წუთიანი ლოდინი. შმდეგ კი ლანამ გააღო კარები. შინდისფერ ხალათში გამოწყობილი, არც თუ ისე კარგად გამოიყურებოდა თუმცა, მარიამისთვის ამას არანაირი მნიშვნელობა არ ჰქონდა, ეგრევე გადაეხვია. - რა მოხდა კარგად ხარ? -

გარდაქმანა (7 ნაწილი)

არასდროს უყვარდა მსგავსი გაურკვევლობები, არც სურპრიზებზე გიჟდებოდა ალბათ იმიტომ, რომ ყოველთვის ეშინოდა ახალი ეტაპის, არასდროს უყვარდა რაიმე ახალის დასაწყისი.. ძალიან ცუდს უგრძნობდა გული, ვერც გადაღებას დაუდო გული, გასახდელში უაზროდ იტირა კიდეც..

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (7 ნაწილი)

სიხარულით წავედი ლაბორატორიულზე იმ იმედით, რომ მას ვნახავდი, მაგრამ არ მოვიდა დღეს საერთოდ. ლექციების შემდეგ ისევ ეზოში შევიკრიბეთ მე და თომა, ბაბი და ჯონი, წამოგორდნენ ბიჭები გაზონზე, გოგონებს კი მათ მკერდზე გვედო თავები. უხასიათოდ ვიყავი, დანიელზე

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (6 ნაწილი)

უკუნეთ სიბნელეს მხოლოდ ლამპიონები ანათებდა და ღამის მწერების ჭრიჭინი აყრუებდა არემარეს, ბურუსი იყო ირგვლივ. უკუნეთ სიბნელეს მხოლოდ ლამპიონები ანათებდა და ღამის მწერების ჭრიჭინი აყრუებდა არემარეს, ბურუსი იყო ირგვლივ. ნელა და უხმაუროდ ატარებდა დანიელი

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი XII)

მარიამმა თავი ნერვულად დააქნია და ფანჯრისკენ შეტრიალდა. ცრემლები ისევ და ისევ აწვებოდა.რომარა ჯიბეში მისი ტელეფონის ვიბრაცია ალბათ თავისუფლად მისცემდა ცრემლებს ქუთუთოებიდან ჩამოსვლის საშვალებას. ტელეფონი უყოყმანოდ ამოიღო და საწოლზე ჩამოჯდა, უცხო

გულს სტკივხარ ადამიანო (ნაწილი 1)

აი როგორც იქნა გავხდი სრულ წლოვანი უკვე დიდი ვარ უკვე გავიზარდე სადაცაა ეროვნული გამოოცდები დამეწყება და ვიმედოოვნებ როომ გავხდებიი სტუდენტიც ჰმ დრო მალე გავიდა გამოცდებმა წარმატებიით ჩაიარა ქულებიიც ნორმალურიი,

მტრობა (ნაწილი 9 დასასრული)

მარიმ ღიმილიანმა დატოვა ანდროს სახლი და სასტუმროსკენ გაეშურა, ერთი სული ქონდა როდის წამოიყვანდა რევის და თავის მამიკოს გააცნობდა. სასტუმროში მისულს ელენას და რევის ისევ ეძინათ, არ უნდოდა მათი გაღვიძება და დაელოდა სანამ გაიღვიძებდნენ. მაგრამ ლოდინმა