კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 10)

ვაანალიზებ ყველაფერს. ბეკას სხეულის სიმხურვალეს და გულისცემას ვგრძნობ, მის ყოველ მოძრაობას მგონია რომ მის სხეულში ვარ, აუღწერელი გრძნობააა ეს ყველაფერი. თავს ვწევ და ვკოცნი, მგონია ვითომ და პირველად ვკოცნიდეო ისევ ჟრუანტელი მივლის ტანში, მის რბილ

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (ნაწილი 2)

ცხოვრება მოულოდნელობებით აღსავსეა, სწორედ ეს ხდის მას საინტერესოს. არის მომენტები რომლის დაბრუნებაც გინდა, თუმცა აცნობიერებ, რომ ეს შეუძლებელია. გინდა ისევ ვარდისფერი სათვალე გეკეთოს და არასდროს მოიხსნა, მაგრამ გადის დრო და ხვდები, რომ ვარდისფერი

შემდეგ ჰელოუინამდე [1ლი ნაწილი]

უკვე ბინდდებოდა, როცა უნივერსიტეტიდან გამოვედი და მთავარ ქუჩაზე ჩასასვლელ გზას დავადექი. _ ელენე _ მომესმა ჩემი ჯგუფელის ხმა. _ ელენე _ კიდევ ერთხელ გავიგონე ჩემი სახელი, მაგრამ არ შევიმჩნიე, თავზე უზარმაზარი ჟაკეტის ქუდი წამოვიმხე და ქუჩას

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 9)

სააათ ნახევარი დიდი დრო იყო ამიტომ მშობლებს ვუთხარი არ დამელოდოთ მე სასეურნოდ მივდივარ თქო და მანქანაში ჩავჯექი, ოცი წუთი უაზროდ ვიარე შემდეგ კი გადავწყვიტე მასთან მივსულიყავი. მკვდრებს მათ საფლავებს შორის მივიკვლევ გზას, ღამით ამ დროს აქ არასდროს

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 8)

ორი საათის შემდეგ გოგონები ოთახში ამყავს და ჩემს ლოგინზე სამივეს ერთად ვაწვენ,სამივე გათიშული მვრალია. ქვევით ჩავდივარ ყველაფერს ვალაგებ და დედას შეტყობინებას ვკითხულობ "დღეს ჩვენს ბინაში ვრჩევით, ხელს არ შეგიშლით, გკოცნით" მეღიმება და გარეთ

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {ნაწილი 2/2}

წასვლამდე ისეთი სიტყვა დაუტოვა ლაშამ.. -მაგრამ ირაკლის ეჩქარება და ეს იცოდე! მხარზე ხელი დაადო ისე უთხრა და გაეცალა..

"ის" (3ნაწილი)

მეც ვგრძნობ ჩასაფრებულ სიკვდილს რომელიც ელოდება წამს, ჩემთვის ესოდენ სანატრელ წამს, რომ თავისი ცივი ხელები მომხვიოს და გულში ძლიერად ჩამიკრას, მან ხომ არც კი იცის რომ წამებში დავნებდები მის მკლავებს.

მოთამაშე(მეექვსე ნაწილი)

ორსულობის ბოლო სამი თვე განსაკუთრებული აღმოჩნდა ნინისთვის, ირაკლისგან ყურადღება არ მოჰკლებია. უნდოდა მას თუ არა ირაკლი საშუალებას არ აძლევდა რომ არ ენახა, ყოველ დღე აკითხავდა და ასეირნებდა, მიზეზი მუდმივად ის ქონდა რომ სურდა ბავშვთან მეტი დრო

შეშლილი ჰელოუინი (მე-2 ნაწილი)

მოახლოებულები უფრო კარგად შევათვალიერე-"წვეულების სულსა და გულს", როგორც მივხვდი,დრაკულას კოსტიუმი აერჩია,რადგანაც მისი შემხედვარე სხვა ვერაფერი მომაფიქრდა. კაცი დინჯად მოდიოდა,სახეზე ღიმილი არც კი ბედავდა გამონათებას,შავი ტანისამოსი კიდევ უფრო

"ის" (2ნაწილი) - სრულად

რისი მოსმენა გინდა რომ მენატრება? ჰო მენატრება. წარსული მენანება, აწმყოსთან შეგუება მიჭირს, მომავლის მეშინია და საერთოდაც... მეძინება. - რა თქმა უნდა. ახლაც თავს არიდებ საუბარს.