ნიუტონის მეოთხე კანონი (8)

– გიყურებ, გაკვირდები და ვერ გამიგია, შენ, რომელიც ჯერ კიდევ ბავშვი ხარ, შვილი როგორ უნდა გააჩინო ახლო მომავალში. – გაიცინა და ძილისაგან აწითლებული ლოყები დაუკოცნა შვილს. – რამეს ვიზამ. – გაიკრიჭა სასაცილოდ თამარი. – ვაიმე, ჩემი და ნოეს შვილს რომ

ნიუტონის მეოთხე კანონი (7)

– თანაცხოვრებაში, საერთოდ არ გაგიჭირდება, აი, ნახავ. – ნიშნის მოგებით ჩაუკრა თვალი. – მე, არ მოგცემ ,,დანებების’’ უფლებას. – ანუ, უნდა გამაფუჭო? – წარბი ძლივს შეკავებული ღიმილით ასწია თამარიმ. – მაგას, თქმა არ სჭირდება. აუცილებლად ეგრე მოხდება. –

ნიუტონის მეოთხე კანონი (6)

– ნეტავ ხვდებოდე, როგორ ვამაყობ შენით! მე მჯერა, რომ შენს მისიას წარმატებებით შეასრულებ, ჩემო ცხოვრებავ! – უთხრა, თუ არა, მის სახეზე ბედნიერებისაგან გაპობილი ღიმილი დაიჭირა. – ამის გარდა, ყველაფერს ველოდი, შენ თავს ვფიცავარ. – აღფრთოვანება,

ნიუტონის მეოთხე კანონი [ნაწილი 5]

– ხომ იცი, რომ მარტივი არ იქნება? – შეცვლილი ხმით ჰკითხრა მამაკაცმა თამარას. – ვიცი... – თავი მკერდზე მიადო. – რთულია ჯარისკაცის შეყვარებული იყო. – ღიმილით აკოცა საფეთქელზე და თეძოზე ოდნავ მიჰკრა ხელი. – დაუბრუნდი შენს ადგილს და შოკოლადის ნამცხვარი

ნიუტონის მეოთხე კანონი [ნაწილი 4]

– მართლა? – საყვარლად დაუსვა შეკითხვა. ოჰ, ნეტავ იცოდეთ, როგორ უნდოდა ცრემლები გადმოეშვა თვალებიდან, მაგრამ მიხვდა რომ მისი ამ ქმედებით მარტივად ,,გაიშიფრებოდა,’’ თუმცა უკვე ყველაფერი იცოდა ნოემ. – მართლა. – მისკენ დაიხარა და ოდნავ შეახო ტუჩები

ნიუტონის მეოთხე კანონი [ნაწილი 3]

– დარწმუნებულები იყავით გოგონებო, რომ არასდროს არ მოგიწევთ იდენტურ არჩევანზე ფიქრი, მითუმეტეს ამ არჩევნის განხორციელება. – დინჯად თქვა ნოემ, რომელიც უეცრად დაადგათ გოგონებს თავზე. – უკაცრავად, შემთხვევით მოვისმინე ბოლო სიტყვები. – დაამატა

ნიუტონის მეოთხე კანონი [ნაწილი 2]

შიშისგან, ვერც უკან წავიდა და ვერც – წინ. ერთ ადგილას გახევდა. პირზე ხელი აიფარა და ლამის ატირდა. შიშისგან აცახცახებულმა მკლავებზე შემოიჭდო ხელები და კარებს გაუსწორა თვალი. ბედნიერმა და ძალზედ დამშვიდებულმა ამოისუნთქა, როცა გაღებულ კარებში ჯარის

ნიუტონის მეოთხე კანონი [ნაწილი 1]

შობლებთან ხშირად დადიოდა ხოლმე, შესანიშნავი და ძალზედ თბილი ხალხია. ისევე გიჟდებიან გოგონაზე, როგორც თამარას მშობლები აფანატებენ ლეოზე. ხან ყავას მიირთმევდნენ, ხან რუსოს მომზადებულ უგემრიელეს ღვეზელებს, ხან რას და ხან–რას. სალაპარაკო თემა არასდროს