პატარა გოგონა ზღვის პირას მეშვიდე თავი და მერვე თავი . 7-8

-დაჯექი_უთხრა ბექამ და შემდეგ თვითონაც მათ გვერდით ჩამოჯდა -რა ხდება?_იკითხა ანამ -უნდა ვილაპარაკოთ-უპასუხა დამიანემ

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეექვსე თავი)

ლანას მის ყოველ შეხებაზე გული ერეოდა,მთელი ძალით ცდილობდა,რომ წინააღმდეგობა გაეწია თუმცა ეს უკვე შეუძლებელი იყო,მთელი სხეული ტკიოდა და თავბრუ კიდევ უფრო ძლიერად ეხვეოდა.ხვდებოდა,რომ განწირული იყო.

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეხუთე თავი)

დამიანე სუნთქვაშეკრული და გაშეშებული იყო,არ იცოდა რა გაეკეთებინა,გაოგნებული და დაბნეული იდგა,მხოლოდ ის მოახერხა,რომ ნელი ნაბიჯებით გასულიყო სტუდიის შესასვლელში,სადაც ანა და ლუკა ისხდნენ.

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეოთხე თავი)

თითქოს დიდი ხნის უნახავი ყავდათ ერთმანეთი,თუმცა სინამდვილეში ასეც შეიძლება ითქვას.ერთმანეთი ხელახლა აღმოაჩინეს,ორივეს კი თვალწინ ისევ მზით განათებული სანაპირო და ორი ბავშვი

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მესამე თავი)

გოგონა უყვიროდა,რომ წასულიყო,მაგრამ კაცი არ მიდიოდა,მეტიც გოგონას მკლავზე ხელი მაგრად ჰქონდა მოჭერილი და მის გაშვებას არ აპირებდა.ლანა კი აცრემლებული ამაოდ ცდილობდა მისგან თავის დაღწევას.

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეორე თავი)

-მეც კარგად.ანა,რაღაც უნდა გითხრა. -რამე მოხდა_შეშფოთდა ანა -ხო.არც კი ვიცი რას იტყვი -მაშინებ

პატარა გოგონა ზღვის პირას (პირველი თავი)

-ალექს_თქვა მშვიდად პოლიციელმა.უკან მოხედვაც არ დაჭირდა,რომ დამნაშავე ეცნო.კაცი რომელსაც უკვე მთელი წელია დასაჭერად დასდევდნენ. -იარაღი დააგდე ნიკა_უთხრა ალექსმა და იარაღ კიდევ უფრო მაგრად მიაბჯინა კისერზე.

ჩემი "ფიქრნი მტკვრის პირას"

მტკვრის პირას მივდივარ ღამის თბილისში, სულ სიცარიელე არის აქ ივლისში. სულაც არვინ არ დადის აქ ამ ღამის წყვდიადში, მე მთვარე და ვარსკვლავი ჯერ არ ვართ განთიადში. მივდივარ, გული აღარ ცემს მყარად. მისგან დაიჭრა ვინც ჰყავდა ფარად. მაინც მივდივარ

შენ ზღვის პირას ჩანდი როგორც შუქი (1)

აი დავდივარ ყვითელი ფოთლებით მორთულ თბილისში.შეიძლება ყოველ წელს ასე იყოს?შემოდგომა თავს დეკემბერში იჩენს.ზამთარი თებერვალში.გაზაფხული მაისში,მაგრამ ოოო..ტკბილი ზაფხული..ის მუდამ თავის დროს მოდისნეტავ ამ ქალაქში მოსეირნეებს შორის არსებობს ერთი ისეთი

მტირალა გოგონა მდინარის პირას

-ისევ აქ ხარ? -როგორც ხედავ,ჩემი ნავსაყუდელი აქ არის -და ისევ ტირი? -კი და ასე ვიქნები სამარადისოდ სანამ მსოფლიოში ბოროტება იმეფებს -კი მაგრამ სხვისი ცოდვების გამო შენ რატომ უნდა იტანჯო? -იმიტომ რომ მათ არაქვთ უნარი საკუთარ დანაშაულს მიხვდნენ ან თუ