კესანები(თავი პირველი)

-ელიზაბეთ..-თავისთვის ამოილაპარაკა ალექსანდრემ და კიდევ ერთხელ მოავლო მზერა მის კაშკაშა თვალებს, შემდეგ მის სახეს და მიხვდა, რომ ის არ იყო, ვისაც ამდენი წელი ეძებდა...

ჯაიპურში შევხვდებით! (პირველი თავი)

- ომი რომ დაიწყო, ფრონტის ხაზზე საბრძოლველად წავედი... - მოხალისედ? თანხმობის ნიშნად თავს მიქნევს. - ძალიან კი გაგირისკავთ... იღბლიანი ხართ, როგორც ჩანს, რაკი საღ-სალამათი დაბრუნდით.

შემთხვევითი შეხვედრა ( თავი პირველი და თავი მეორე)

ღამე იყო, როცა ქალაქმა სინათლეებში ჩაძირულ დერეფნებს ჩუმად მიაპარა სუნთქვა. ბედისწერა ორჯერ ეწვია ამ კარს- ერთხელ უხილავი ნაბიჯებით, მეორედ კი სიჩუმით, რომელსაც პასუხი აღარ ჰქონდა.

ვინმე სხვა (თავი პირველი)

ყველა თავს მევლება.. დედამიწა ჩემს ირგვლივ ტრიალებს. რა ბედნიერებაა როდესაც პრინცესა ხარ, თუნდაც თანამედროვე სამყაროში.

დიდი აფეთქება პირველი ნაწილი სრულად

რკინიგზის სადგურზე მივდიოდი და ნერვები დაწყვეტას მქონდა. ჯერ ჩემი ბედი რა ვთქვი და იმ ჩემს დიდ იღბალს ავტომობილის გაფუჭებაც დაემატა. ამიტომ მივდიოდი სადგურზე ბილეთის ყიდვა მინდოდა, რომ თბილისში დავბრუნება მომეხერხებინა.

დოროთე (თავი პირველი)

ოჰ რა მშვენიერი ღამეა, ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა.... რა სასიამოვნოდ დავხურავ ამ მოლურჯო ღამის რრუბლებში..აი ისიც სადაც არის მომიახოლვდება ჩემიშვებიერი ელეონორა, რა ლამაზი და ფაქიზი ხარ?!... როგორც იქნა გულში

სადგური N 6 თავი პირველი

_ჯანდაბას! სამაგიეროდ მათ ვნახავ!_ ვუთხარი საკუთარ თავს და ჩანთის ჩალაგება დავიწყე. თუმცა ნამდვილად არ მიფიქრია მაშინ, რომ ჩვენ ყველა ერთად, საოცარ და დაუჯერებელ თავგადასავალში მივიჩქაროდით....

ფერადი ფიფქების დაცემა - ნაწილი პირველი

გაგანია, თოვლში ჩაძირული ვარ. ველოდები ვინმეს — იმას, ვინც ჩემს ხმას გაიგებს და ამ დაწყევლილ თოვლიდან ამომათრევს. მაგრამ, როგორც ჩანს, სიკვდილის გარდა არავინ მოდის ჩემ გადასარჩენად.

პიროვნების სიღრმე - თავი პირველი (ნაწილი II)

რორის მეორე სამყარო მისი მეგობრები არიან. რას იზამდა მათ გარეშე ვერც კი წარმოუდგენია. ბავშვობიდან ერთად გამოიარეს ყველაფერი, რაც მათ ცხოვრებაში მოხდა. ყველაფერი ერთად გადალახეს. რა გითხრა მკითხველო? ასეთი მეგობრობა იშვიათად თუ მინახავს. მათ ისევე

ვინ ხარ შენ?! თავი პირველი

თბილისის ძველი უბანი სიჩუმით იყო მოცული. გაზაფხულის სუსხიანი საღამო ნელა ფანტავდა ქალაქის თავზე შეკრულ ბურუსს. ჭუჭყიანი ქუჩები, ჩამობნელებული სადარბაზოები და ლამპიონების ყვითელი სინათლე — ყველაფერი ერთად ქმნიდა გარემოს, სადაც ხმამაღლა არავინ