რაღაც,ამდაგვარი...

ისტორიას ალექსი აღარ ჰყავს,მწერალს-საკუთარი თავი. ბოლო დროს უცნაურად იქცევა,ყველაფერზე იღიმის,ბევრს ლაპარაკობს და ხშირად სძინავს.აღარავის და აღარაფერს აკვირდება,ქუჩაშიც უკვე თავდახრილი,ჩაფიქრებული დადის. ნეტავ,რა უდევს იმ გულში ან პატარა თავში,რაზე

"არა სიცოცხლე, არა სიკვდილი..." რაღაც სხვა მინდა.

არაფერი მსურს , გადავთელე ყველა ოცნება, და ამოვაშრე თითო-თითოდ ცრემლი თვალიდან. ღერს ღერს ვაყოლებ, ნიკოტინით ფილტვი დავილპე, "მოვინანიებ ყველა ცოდვას - ოღონდ ხვალიდან",

რაღაც ცხოვრების მსგავსი

ცეკვაზე ერთ შენობაში დავდიოდი, რომელიც არანაირად არ მომწონდა. არ მიყვარდა მისი სიძველით გაჟღენთილი ძველი კდელები, ერთადერთი, რაც ამ შენობაში მომწონდა მის გვერდით მდგომი ქანდაკება იყო. ამ ქანდაკებას ბებო ფოტოგრაფი ილოს სახელით მაცნობდა. ყველაზე

რაღაც ტკბილი მინდა რაღაც სხვანაირი

რაღაც ტკბილი მინდა,რაღაც საოცარი, თითქოს შენნაირი,მაგრამ სხვანაირი. რაღაც შენით მინდა და თან შენს გარეშეც, თითქოს შენთან ერთად,მაგრამ შენს გარეშე. თითქოს ახალი და მაგრამ მაინც ძველი, რაღაც საოცარი,მაგრამ უეცარი. რაღაც კარგი მაგრამ,თანაც ცოტა ცუდი,

სხვა რაღაც ვიგრძენი, სულ სხვა რაღაც..

მეხუთე გაკვეთილი იწურებოდა, როცა შემოაბიჯა და უთქმელად მოთავსდა ადგილზე. კედლის მხარეს, საკლასო ოთახის კართან ახლოს ედგა მერხი. მასწავლებელმა,როგორც ყოველთვის, ირონიულად გაკვირვებული მზერა დაახვედრა და მისი ,,პუნქტუალიზმი'' განსაკუთრებულად აღნიშნა.

ალბათ არსებობს რაღაც... 1

ბილისი ზამთრის თეთრ ქურქში უკვე გამოწყობილი იყო, როდესაც გვანცას თვითმფრინავი ჩამოფრინდა. გვანცამ მეგობრბს სთხოვა, მეორე დღეს სახლში ასულიყვნენ და თავი არ შეეწუხებინათ აეროპორტში მისვლით. ბარგის აღწბის შემშეგ გასავლელისკენ გაემართა შორიდნვე შეამჩნია

რაღაც არაამქვეყნიური-გიორგი ქადაგიძე

ო,როგორ მხიბლავს შენი თვალები ცრემლით ნაბანი და ნამთვრალები, მიყვარს მზერაში სინაზე ფერთა და შენს თვალებში გრძნობების შერთვა მათში ელვარებს სხივი დაისის, როგორც მთის თეთრი ედელვაისი შენს თვალებზე,რომ ცრემლი ბრწყინდება მათი ყურება მე არ მწყინდება

სიკვდილშიც არის რაღაც კარგი (სრულად)

გახსოვდეთ, რომ გმირები სიცოცხლეშივე არ ხდებიან. გმირობა ისეთი რამეა, რომ მხოლოდ ბრძოლის ველზე სიკვდილს მოაქვს. გამიგეთ, ეს გზა ჩემი არჩეული იყო, მაგრამ შედეგი ნამდვილად არა, თუმცა ვიცოდი რაც მელოდა. არც რამის შეცვლა შემიძლია, უკვე დროა.

მეცამეტე ფერი და რაღაც სხვა...

ვზივარ ოთახში და ჩემს გამხიარულებას ცდილობენ ჩემი ჰალუცინაციები, და თან ოდნავ მეშინია მათი მახინჯი სხეულების. თავიანთ თავებზე მიამბობენ, რომ ისინი არიან შექმნილები, რათა ჭეშმარიტი მეგობრობა გამიწიონ, მე კი ვფიქრობ, ისინი შიზოფრენიის მეგობრები არიან

რაღაც განსხვავებული

ამბავი მოგვითხრობს თინეიჯერ გოგონაზე რომელსაც წინ უამრავი სიახლე ელოდება. მომავალი არაერთ დაბრკოლებას უმზადებს . ამ რთული გზის გავლაში კი მას მეგობრები ეხმარებიან . იგი მარტო არასდროს არაა მაშინაც კი როცა თვითონვე ფიქრობს ასე...წინასწარ