კესიკო თავი 4

თხუთმეტი წუთის შემდეგ კი გოგონები ხმამ იხსნა...-ემილიი, ემილიი, სად ხაარ?-გაისმა ტყეში ბიჭის ძახილი.-ემილიი სად ხარ ჩვენ ვართ ლუკა და ალესანდრე!!-ემილიმ თავი ასწია თვალები სიხარულმა და გაოცებამ

სურვილი რომელიც მკლავს...(დასასრული)

-ყველაზე ბედნიერი ვარ.-მოულოდნელად მითხრა.-შენ და ჩემი კაცი აქ რომ მყავხართ, ყველანაირი დაძაბულობა რომ გამქრალია. -მოიწია და ნაზად მაკოცა. -ვაჩე, მეც ბედნიერი ვარ. -ნაზად გავუღიმე და წამოვდექი. -პატარას ჭამის დროა, მე დაბლა ჩავალ საჭმელს გავუმზადებ

შენი თვალები

წახვედი? არაუშავს, მე მუდამ თან გაგყვები! მეღიმაბა ამ ხიდიდან გაფრენილს, ცეკვა-ცეკვით, რომ მხვდებიან ტალღები.

წარსულის კვალდაკვალ თავი 6

რეზომ რომ დარეკა და ანანურის დაჩაზე მისვლა სთხოვა,ყველამ მიანება საქმეს თავი.მაშინვე მასთან წავიდნენ - გიორგი და ზეზვა ყაზბეგიდან,დათა თბილისიდან. როგორც კი უფროსი ბექაური დაინახეს იქ,დაცვა

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეშვიდე]

აქედან რომ წაგიყვანეს, კარგად იცი, რომ მე დაშენ მაქამდე სულ ერთად ვიყავით, შენ შეიძლება არ გახსოვს მაგრამ შენზე უფროსი ვარ 3 წლით და უკეთესად მახსოვს, როცა წაგიყვანეს, თითქოს ჩემი ნაწილიც გაიყოლესო, ძალიან გამიჭირდა, ვფიქრობდი, რომ საუკეთესო

აქ სიტყვები ზედმეტია (დასასრული)

მზად ხარ რომ აპტიო, მიიღო ისეთი, როგორიც არის, გიყვარდეს ყოველდღე უფროდაუფრო მეტად.. თუმცა, როგორც ამბობენ, რომ ბედნიერება დიდხანს არ გრძელდება, ასე რომ, არავინ არ იცის, რა ელის წინ...

ოცნება

მე რომ გაჩუქე იების კონა მაშინ მე გთხოვე გამომყევ ცოლად შენ მთხოვე მაშინ რომ დრო მომეცა ნეტავ უარი არ გამეგონა ვახ სიყვარულო თავზარ დამცემო ნუთუ არ მორჩა გამოცდა რთული მის გარეშე ხომ მზეც

რომი დაეცა !

რომი დაეცა ! არა იმიტომ, რომ მასში არ იყო ღვთაება დაეცა იმიტომ, რომ მას თავზე დაცემული ანგელოზები დასტრიალებდნენ ყორნებივით ჯიჯგნიდნენ მის დიად ისტორიას!

გიჟური დღეები (თავი 9)

-ვერ ააწყობ! - უნებურად წამომცდა და ყველამ მე გადმომხედა. -უფროსწორედ...მე ვიგულისხმე, რომ სად ამერიკა და სად საქართველო...ანუ ამერიკაში მეტია წარმატების შანსი. -ავბლუყუნდი და შევეცადე ჩემი სიტყვები გამომესწორებინა.

"დარჩი ჩემთან" (თავი 5)

ადამიანები საკუთარი ნამდვილი "მეს" დასამალად, ნიღბებს იყენებენ. სურთ, რომ მათი ნამდვილი სახის დანახვა ვერავინ შეძლონ, ამიტომ ისინი თავიანთ თავს ხშირად არ ჰგვანან. ზოგჯერ ამ ნიღბის უკან კარგი ადამიანები იმალებიან, ზოგჯერ კი ურჩხულები. ყველას არ