სანშაინ (დასასრული)

საოცარი გულის ქროლვით გამეღვიძა. კანზე ვგრძნობდი ფეთქვას, აჩქარებულ პულსს და მოუსვენრობისგან მთელ სხეულზე ცივი ოფლი მასხამდა. სამზარეულოში ფეხების არევით შევედი და ცივი წყალი დავლიე.

სანშაინ (მე-7 თავი)

წინათგრძნობა ხშირად მერევა სურვილში. რწმენაში. როცა რაღაც ძალიან მინდა მოხდეს, მჯერა რომ მოხდება. ამ ყველაფერს წინათგრძნობის ქვეშ მოვუყრი თავს და ბოლოს, არაფერი ხდება ისე, როგორც მჯერა. როგორც მწამს.

სანშაინ (მე-6 თავი)

ადამიანებს, ძალიან იშვიათად გვეკუთვნის შეგრძნებები, რომელთა გამეორებაც ასევე ძალიან იშვითად ხდება. მარტივად რომ ავხსნათ, ეს შეგრძნებები-ერთჯერადია. აი მაგალითად, პირველი კოცნა. ვერასოდეს იქნება სხვა დანარჩენი პირველის მსგავსი.

სანშაინ (მე-5 თავი)

არ ვიცი რა უნდა ვქნა. ვდგავარ და ნელ-ნელა, წვეთ-წვეთად, ვკარგავ ძალას, უნარს, შესაძლებლობას. ის არის, რა თქმა უნდა, ის არის, სხვა ვინ იქნება?! ვდგავარ და ვკვდები. არ ვიცი, როგორ იხსნება ანატომიურად ეს ფაქტი.

სანშაინ (მე-4 თავი)

მომინდა მომეყოლა ჩემზე, ჟოლოზე და აკაზე, რომელიც საოცარი სიგრილის და თავისუფალი ბუნების მატარებელია. აკაზე, რომელიც სრულიად შემთხვევით შემხვდა სულ რამდენიმე დღის განმავლობაში ამხელა ქალაქში, სადაც აქამდე არასდროს შემხვედრია. და აკაზე, რომელიც

სანშაინ (მე-3 თავი)

ჩემი გეგმები თავდაყირა დადგა, როცა დილა-წვიმით დაიწყო. თვალები რომ გავახილე და ჩვენი ოთახის თეთრ ფარდებზე გამჭვირვალე, წვიმის წვეთები შევნიშნე, საწოლიდან გიჟივით წამოვვარდი და ნახევრად შიშველი (ვიტყოდი უფრო მეტად შიშველი, ვიდრე ნახევრად) კიბეებზე

სანშაინ (მე-2 თავი )

ისევ ცხელა. დღითიდღე მაღლა იწევს ტემპერატურა და აქ გაჩერებაც შეუძელებელი ხდება. ერთადერთი რამ, რაც ამ აუტანელ სიცხეს მავიწყებს, ჩემი ჟოლოა. რომელზეც დავჯდები თუ არა, 30 წამში ყველანაირი სიცხე მავიწყდება. წარმოდგენაც კი არ გაქვთ როგორი სასიამოვნოა

სანშაინ (თავი 1)

,,სან, გირეკავენ“ ეს-ესაა გავცდი მარსს, აქ კიდევ მირეკავენ. ჰაერი ისედაც არასაკმარისი მაქვს, ლაპარაკისთვის ნამდვილად ვერ დავხარჯავ. ახლა კიდევ, აი იმ პლანეტის ჯერია, რა საინტერესოა, რომ ,,გაიღვიძე, გირეკავენ“