ფხიზელი სევდა

ვუყურებ ამ გოგონას და ვერ ვხვდები რა უფრო ცუდია, იყო ალკოჰოლით გაჟღენთილი მოჩვენებით მხიარულების ნაწილი, თუ ფხიზელ სევდას გრძნობდე. უიმედოდ გაჰკიოდე და ცდილობდე ისევ გახდე ძველი მეგობრების ნაწილი. ან იქნებ სულაც სჯობს უბრალოდ ადგე და წახვიდე?

ღამემ მოგონებებს სევდა შეაპარა...

ღამემ მოგონებებს სევდა შეაპარა... თითქოს ოცნებებიც გაფერმკრთალდა... ისე მომერია ისევ უშენობამ... ძალა გამოცლილი მწარედ ამატირა...

მოხუცის სევდა ...

ასეა ჩემო... ჩაგითვლიან გრძნობას ბოდვაში, ცოცხლად მოგკლავენ, მოგაყრიან ტკივილის ამბორს. ოჰ... როგორ გინდა ამდებ ყალბ თუ მართალ გრძნობაში, სულს რომ აგივსებს სიყვარულით ის გრძნობა ნახო.

ცისარტყელასფერი(სევდა)

მე ლოთი ვარ, მაწანწალა, სუნიანი შუახნის კაცი, ძველი მექალთანე, სამი ქალიშვილის და ოთხი ვაჟკაცის მამა. სანამ ჩემს ერთადერთ ცოლს დავკარვავდი, ჩემი ცხოვრება ცისარტყელას მსგავსად ნათელი და მშვიდი იყო.ოჯახში ოთხნი ვცხოვრობდით. ქვეყნად არსად მეგულებოდა

წიგნების სევდა

ჩემს ქუჩაზე ერთ ძველ სახლში, პირველ სართულზე ბიბლიოთეკაა, ქუჩაში გამოდის მისი დარაბები, მუდამ დალუქულო, გაუწმენდავი მინებით და რაფაზე შემომდგარი ნახევრად გამხმარი ყვავილების ქოთნით. ამ ადგილზე ჩავლისას ყოველთვის უცნაური, იდუმალი ხმები მესმოდა,

მე ავირჩიე სევდა (დასასრული)

ალბათ 1 კვირა დამჭირდა იმისთვის რომ აზრზე მოვსულიყავი. ორმაგი ძალა მომეცა იმისთვის რომ რეალობისთვის თვალი გამესწორებინდა და ასევე ორმაგად შემიყვარდა ნიკუშა. მას ჩემი გვერდში დგომა ძალიან სჭირდებოდა და ახლა მისი მიტოვება

მე ავირჩიე სევდა (2)

დილით მეზობლების ჩხუბმა გამაღვიძა. არც ისე წყნარი უბანი აღმოჩნდა როგორც ღამე ჩანდა. ყავის სუნი მეცა. ტელეფონს დავხედე არანაერი სიახლე არ დამხვდა. ალბათ აღარც ვახსოვარ ვიფიქრე, გადავიცვი ხალათი და ნინისთან გავედი. უკვე ჩაცმული დამხვდა.

მე ავირჩიე სევდა

ის დღე იყო როდესაც ნანამ ამოისუნთქა და ეგონა რომ ყველაფერი უკან მოიტოვა და შეეძლო უკვე თავისუფლად ესუნთქა. ის ეკეთებინა რაც თავად ეგონა რომ სწორი იყო. ზაფხულის შუა პერიოდი იყო. თბილისში ისე ცხელოდა რომ აუცილებელიც კი იყო ამ ამინდისთვის თავის

იდუმალი სევდა...

არავინ გინდა, რომ რამით შეგიცოდოს.. თუმცა სულ ნაღველით ფიქრობ.. მაშ თქვი, რამ წაგართვა სიცოცხლის ხალისი.. შენს თვალებს რად ფარავს მუქი ჩრდილები?.. გთხოვ, შეებრძოლო ცხოვრებას, ძვირფასო!.. თორემ ხომ ხედავ, ცოცხლად ილევი..

და ჩემი სევდა მელნისფერია

ნუ დაბრუნდები ძველი გრძნობისთვის, აღარ არსებობს ჩვენი წარსული და სამომავლოდ, შენი ტრფობისთვის აღარ შემოკრებს მომხრეებს სული! ახლა კი შენთან შეხვედრა მინდა, რადგან წარსული უნდა დავმარხო...