სიმარტოვე

ნუთუ კვლავ მტოვებს ეს სიმარტოვე აღარ მაგონებს წარსულის ნაძრახს, ასე მგონია, ვფიქრობ, მიმატოვეს ვეღარ გავარჩევ მტყუანს და მართალს,

სიმარტოვე

ქარი ჰკიოდა გუშინ ციოდა გულში მტკიოდა სულში მციოდა გული ცდილობდა, მაგრამ ტიროდა უჩუმრად ისევ, ისევა ყვიროდა სიყვარული ჩუმად ჩუმად იმალებოდა

სიმარტოვე ...

უნდა გაეცალო ამგვარ სიმარტოვეს,უნდა მოახიო წიგნებს ყველა გვერდი -სადაც არ დაგინდეს ისე მიგატოვეს,როგორც წყლის გარეშე ციცქნა თეთრი გედი.დროა ყველა სევდა ტალღებს გაატანო,თუნდაც ზღვა შეასკდეს გრძნობებს

სიმარტოვე 2

ამ სიტყვების თქმა და გიოს ჩახუტება ერთი იყო მეც მოვეხვიე ძლიერაად ამასობაში მისი სასმლის სუნი ვიგრძენი და ცოტა არ იყოს შევწუხდი,არაფერი არ მიკითხავს,ცივი აბაზანა მოვუმზადე ლოგინი გავუშალე და

სიმარტოვე ( საცდელი )

ზაფხულის ერთ ლამაზ საღამოს ქუჩაში ჩემს მეგობრებთან ერთად ვსეირნობდი , იქვე ჩემს სახლთან ახლოს რადგან ჩემი მშობლები შორს არ მიშვებდნენ ეს გასაგებიცაა მათი მხრიდან მე ხომ ერთადერთი შვილი ვარ მათთვის . მე როგორც ყოველთვის გაშლილი ხვეული თმით ვიყავი. ამ

სიმარტოვე (სრულად)

გული საშინლად მიცემს და,თავის ხელში აყვანას ვცდილობ. გონებაში ვიქექები და,ხელმოსაჭირდს ვეძებ,რომ გაურკვევლოობიდან გამოვიდე,მაგრამ, უფრო ვეფლობი მორევში. კადრებად მიტივტივდება ფრაგმენტები,მაგრამ,სრული სურათის აღდგენას ვერ ვახერხებ. ცუდად ვხვდები.

სიმარტოვე

ხანდახან ისე ხდება , რომ ყველაფერი საშინლად გღლის. ზედმეტი ლაპარაკი, ღიმილი, სიყვარული.ხანდახან უბრალოდ გინდა ,რომ

სიმარტოვე

თვალებს აცეცებ, ნატკენ გულს ყურადღებას არ აქცევ კანკალით ყლაპავ ნერწყვს...სუნთქავ,წამებს ითვლი ,რაღაცეები გეჩვენება და ბოლოს მაინც ხვდები რომ მარტო ხარ...არცერთ კარს არ აღებ,გეშინია და სიბრაზე გახჩობს...

მე და სიმარტოვე!..

ვიცი მოვა დღე,როდესაც არავინ არ შემიშლის ხელს..ვიცხოვრებ ჩემთვის მარტო,ყველა დღეს.იცით ძალიან მინდა წავიდე შორს...სადაც არავინაა..თუმცა შეიძლება იყოს ვინმე, ოღონდ არ ვიცნობდე...არავინ არ მტკენდეს გულს...როგორ მინდა წავიდე...გავცურო