შენი სიყვარულისთვის (სრულად)

ყოველთვის გჯეროდეს რომ რაღაც განსაკუთრებული მოხდება, რაღაც - რაც მთლიანად შეცვლის შენს ცხოვრებას.

ეშმაკი ქალია (სრულად)

- შენ რაა, მართლა მოგყევარ ცოლად? - ჰკითხა ლილიანმა სერიოზულად. - რა ვიცი... გამომყვები? - დაიბნა დათა. - რომ გამოგყოლოდი, მომიყვანდი? - გაოგნდა ლილიანი. - ალბათ კიი. - ხუმრობ ხო?

სასურველი თვალის ფერი (სრულად)

როგორ ვერ ვიტანდი ჩემს თვალებს. ყველა ჩემს თვალებზე აკეთებდა აქცენტს. არავის აინტერესებდა ჩემი პიროვნება. სულ ხაზს უსვამდნენ ლამაზ, დიდ მწვანე თვალებს, რაც ყველაზე მეტად მაღიზიანებდა. ბავშვობიდან ასე იყო.

გახლეჩილი მანდარინი (სრულად)

ელენეს ბრტყელი მუცელი ეხამუშა. ეუცხოვა ისევ პაწია ცოლის მძინარე სხეული. ანთებული თვლები ნელა გააცურა ელენესკენ. სავსე მთვარის ვერცხლისფერი ავადმყოფურად დამჩნეოდა ლამაზ სახეზე. აღარც შუბლზე დაყრილი, წაბლისფერი თმა უხდებოდა მის ფერშეცვლილ, სიცოცხლის

შენ ხარ ჩემი ბედი (სრულად)

ერთ ჩვეულებრივ ოჯახში დაბადებული და გაზრდილი იყო თუკა დალაქიშვილი. მისი ცხოვრება არაფრით გამოირჩეოდა სხვებისგან, მაგრამ თავად ის იყო არაჩვეულებრივი. სხვანაირი იყო და ამას ყველა ამჩნევდა. უყვარდა სამყარო, გიჟდებოდა ღამეზე, მოწონდა მარტოობა და

დაკარგული სიმშვიდე ( პირველი ნაწილი - სრულად )

გაჩუმდი გთხოვ, ისინი ოჯახისწევრები ან ნათესავები იყვენ და თავს ვალდებულად თვლიდნენ გვერდით მყოლოდნენ, შენ კი შენი პატარა სუფთა გულით იყავი ჩემთან... ყველა შენი ტკივილი ჩემზე მეტად გტკიოდა აი სწორედ მაშინ მივხვდი რომ შენნაირად არასოდეს არავის

შემთხვევითი მამა (სრულად)

იქაც ანალოგიური, ყველას გაოცებული სახეები გარდა ერთისა. აი ის გოგო მიღიმოდა ჩემს გვერდით რომ ზის და პირველ მოსვლაზეც წინ გადმომიხტა, მოიცა რა ქვია? ხო თეკლე... - არ არსებობსსს, ეხლა არ მითხრა რო ესაა შენი შვილიიი, ვაიმე რა ლამაზიიაააა - ხო ტეკლე,

დიანა (სრულად)

-დიახ, მე ვარ,-დელისის მატროსთან გაჩერდა. მანქანების ტვინისგამბურღავმა გუგუნმა მოსაუბრის ხმა მთლიანად გადაფარა. წარბები შეკრა და მარცხენა მტევანი თავისუფალ ყურზე უკმაყოფილოდ მიიჭირა. -კარგია. თქვენთან დაკავშირებას დღეებია ვცდილობ. ქალბატონო დიანა,

მირა - "ნამუსის განწმენდა" (სრულად)

შუაღამე იყო, საათი 2ს უჩვენებდა, ვეღარ მოითმინა და სახლიდან გამოვიდა. ქუჩაზე გავიდა და ტაქსი გააჩერა. მისამართი უარნახა და დაელოდა, სანამ დანიშნულების ადგილას არ მივიდა. ბნელოდა, ჩვეულად ციოდა, ზამთარი არ იყო, არც შემოდგომა, უბრალოდ იმ ადგილას

წყალი ყვავილებისთვის (სრულად)

- დარჩებოდით აქ სამუდამოდ? - თქვენც თუ დარჩებოდით... - დამხატავთ? - გაიხდით? - თუ არ შემეხებით... - მხოლოდ დაგხატავთ. - რით დამხატავთ. - სისხლით. - ასე ნუ ხუმრობთ. - კარგით, ვხუმრობ. თქვენ რას შემომთავაზებთ? - ცარცს. აი, იმ ჩამონგრეული კედლიდან