დროებითი საცოლე (სრულად)

თავს პატარა, გამოუცდელი, თინეიჯერი ბიჭივით ვგრძნობ, ვერ ვხვდები რატომ ვიბნევი ასე და რატომ მივლის ჟრუანტელი მასთან ახლოს რომ ვდგავარ, ზოგჯერ მგონია რომ სერიოზული პრობლემები მაქვს გულზე, არც კი ვიცი რა ვუთხრა, თუ არავისთან არ ვიბნეოდი, მასთან

ჩვენი წილი ბედნიერება (1, 2, 3 თავი სრულად)

როგორც იწყებენ ხოლმე ისე ვერ დავიწყებ... რომ ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვიყავი ჩვეულებრივი ცხოვრებით, რადგან ეს ასე ნამდვილად არ ყოფილა. არც ჩვეულებრივი გოგო ვიყავი და რაღა თქმა უნდა არც ჩვეულებრივი ცხოვრებით. ეს კარგი იყო, თუ ცუდი არ ვიცი, მაგრამ ასე

ზამთარი სიყვარულის ჟამს... (სრულად)

–აღარ მინდა იმ ცარიელ სახლში მისვლა, აღარ მინდა ასე ხანდახან გნახულობდე, მინდა სულ ჩემთან იყო, ჩემი ცოლი უნდა გახდე. ეს იყო ყველაზე კარგი სიტყვები რაც შეიძლებოდა ეთქვა. იცოდა რომ დავთანხმდებოდი, იმიტომ რომ ყოველ ღამით მისგან შორს ყოფნა არც ჩემთვის

Loving A Bad Boy (სრულად)

ჩაბნელებული ქუჩები. დანები. ჩხუბი. საქმეების გარჩევა. სიგარეტი. სასმელი. გინება. დაბალზე შეჭრილი თმები და ეგოიზმი. ნათელი დღეები. წიგნები.ფილმები. სერიალები. მეგობრები. კოკა-კოლა. სიცილი. გრძელი თმები და უცოდველობა. ორი განსხვავებული სამყარო და ორი

ყველაფერი ისევ შენთვის (სრულად)

-რა გჭირს? -რა მჭირს? -რაღაცნაირ ხასიათზე ხარ. -რა ხასიათზე უნდა ვიყო იმის მერე რაც შენმა ძმამ ცხოვრება თავდაყირა დამიყენა.

მივიწყებული ანგელოზები (სრულად)

1935 წელი იყო, როდესაც ალექსანდრე გავიცანი. საშუალო სიმაღლის, ქერა თმებითა და ლურჯი, ზღვისფერი თვალებით... სოფელში მასზე ლამაზი თვალები არავის არ ჰქონდა. მართალია ერთ სოფელში ვცხოვრობდით, ერთ სკოლაში დავდიოდით, მაგრამ მას არ ვიცნობდი, იმ მშვენიერ

თავხედი ქმარი (სრულად)

გვაკავშირებდეს.მინდა შენ ჩემი ცოლი კანონიერად იყო,ხოლო მე შენი ქმარი.კატო...მითხარი რამე! -მე...მე თანახმა ვარ დემეტრე!რა თქმა უნდა თანახმა ვარ!-ბოლო ხმაზე ვიყვირე და სიცილი დავიწყე,თან ცრემლები მინამავდნენ სახეს.სიხარულის,ბედნიერების ცრემლები

სანამ სიცოცხლე ჩემი ვალია (სრულად)

ვზივარ. ვუყურებ ვარსკვლავებს. რა ლამაზია არა ღამე? თითქოს არავინ გიშლის ხელს ბედნიერებაში.. უბრალოდ ზიხარ და უყურებ ცას, რომელიც უმანკოებითაა სავსე. ვარსკვლავები... (5 თვით ადრე.) 16 იანვარი - შეგიძლია ცოტა მალე ადგე?

შენს შემდეგ. სრულად.

ანა ყავას სვავადა და ფანჯრიდან გზას უყურებდა, არ ფიქრობდა გაზაზე მოსიარულე ხალხზე, ახლა მხოლოდ საკუთარ თავზე და გიორგიზე ფიქრობდა. არც მონატრება იყო და არც სიყვარული ეს იყო შიმშილი , ეშინოდა , რომ გიორგი ისევ ისე დაიკარგებოდა როგორც მაშინ როდესაც

თვალებმა გაგყიდეს მარიამ (სრულად)

თითქმის შვიდი წელია სოფელში არ ჩავსულვარ რაღაც მიზეზების გამო და ახლა ყველანაირად ვეცდები ეს დაკარგული დრო ავინაზღაურო. მომნატრებია სოფელი, რომელსაც ნამდვილად აქვს რაღაც ხიბლი რომელიც მასზე მიჯაჭვულს გაგხდის... თუმცა ერთი პრობლეაა მობილური ტელეფონი