მისტერ ღიმილი (სრულად)

ცარიელ სკვერში იჯდა გოგონა,სახეზე ლურჯი ფერი დაკრავდა,სიცივიზგან მობუზულიყო,უყურებდა დათოვლილ თბილისს და ეღმებოდა,იგრძნო როგორ დაჯდა მის გვერდით ვიღაც მაგრამ დიდი ყურადღება არ მმიუქცევია -რა ლამაზია არა?გაიგონა ბიჭის ბოხი ხმა -ძალიან.სიჩუმე ისევ

ჩამჭიდე ხელი _სრულად_

...... - ალექსანდრე დღეს ცისია ჩამოდის - უკვე მერამდენედ უთხრა ახალგაზრდა მამაკაცმა მეგობარს და სცადა მის სახეზე რაიმე ემოცია წაეკითხა.. - და მერე რა?.. - ისევ არანაირი ემოცია.. - რა მერე ბიჭო, ჩამოდის - მეთქი, ამდენი ხნის შემდეგ და უბრალოდ "მერე

ეველინი(სრულად)

კარებზე დააკაკუნა,შემდეგ კი კაბინეტში შევიდა... -ეველინ შენ გეძებდი.. -იცით საქმე მაქვს თქვენგან...მე წა...აღარ აცადა კაცმა დამთავრება.. -ძალიან მნიშვნელოვანი კლიანტისგან შემოგვივიდა საჩივარი შენზე,ითხოვს გაგანთავისუფლოთ ამიტომ აი შენი ხელფასი! -მეც

ლამაზი დღეები (სრულად)

აპრილის თვე იყო ყველაფერი ყვავილობდა გარეთ გაზათხულის თბილი სიო ქროდა მზემ მის სახეს სხივები დაანათა დილით ადრე გაეღვიძაა აბაზანაში შევიდა იქედან გამოსულმა ყავა მოიმზადა და როგორც ყოველთვის მაღლები მინი კაბა და შესაფერი მაისური ჩაიცვა კარი გაიხურა

ყველაფერი კარგად არ მთავრდება!... (სრულად)

ახალი სახლი, ახალი გარემო, მეზობლები. იდეალურია! მანქანა დანიშნულების ადილზე გავაჩერე, გადმოვედი და საბარგულიდან ჩემოდნები გადმოიღე, გარშემ მიმოვიხედე და "პადიესდში" შევედი, მეორე სართულზე ავედი ჩემი ჩემოდნებიანად, გასაღები კარებს მოვარგე და სახლში

კიდევ ერთი შეცდომა (სრულად)

**** - ნია, ხვდები მაინც რას მეუბნები? - ვხვდები - ცხოვრებას რომ საკუთარი ხელით ინადგურებ მაგასაც ხვდები? ასე ვერ მოიქცევი ნია... საკუთარი თავი თუ არ გეცოდება სხვებზე მაინც იფიქრე,ხომ იცი რომ დედაშენი ვერ გადაიტანს ... - ნია, ნია მოიცადე! ჯერ არ

მწერები (სრულად)

საღამო იყო. არც დღე და არც ღამე. ზუსტად შუაში. მოთეთრო-მოლურჯო ღრუბლებით სავსე ცა. ლამპიონებიც უკვე აენთოთ.

მონატრება, ტკივილი, სიყვარული (სრულად)

ერთი თვე ხდებოდა რაც ელე მონასტერში ცხოვრობდა. თავს მშვენივრად გრძნობდა. დემე გამწარებული ეძებდა მას მაგრამ ვერსად პოულობდა. შემთხვევით ელეს ანალიზის პასუხი იპოვა და მიხვდა რომ ცხოვრების სიყვარულს კარგავდა. განადგურებული იყო, ეშინოდა იმის დაჯერების

ზღვა ვერ გასცდება ნაპირებს..! (ნაწილი I სრულად)

გავცქეროდი ჩაშავებულ,ნაცრისფერ და ტალღებადიდებულ ზღვას.ხოდა ჩავალაგე ტანსაცმელი,ვიყიდე მატარებლის ბილეთები და ყველას ხვეწნის თუ მუდარის მიუხედავად მანც წავედი.რა მინდოდა?!რას ვერჩოდი ჩემს თავს?! ალბათ შინაგანად ვეძებდი.შინაგანად მინდოდა და ამიტომ

აივნებიანი ამბავი (სრულად)

ყოველდღე ასე ვუყურებდით და გვეზიზღებოდა ერთმანეთი. მან იცოდა, რომ მე ვიყურებოდი მისი კორპუსის ყველა ფანჯარაში, როგორც გიჟი, შეშლილი, საკუთარი ცხოვრების არმქონე გოგო მასზე ბევრად მუქი ფერის კანით და არანაკლებ მტრული მზერით.