ყველაფერს აქვს დასასრული (სრულად)

„ბოლოჯერ შევხედავ“-ისევ უაზრო ილუზია და ბავშვური პირველი სიყვარული მახსენდება,თუმცა უკან აღარ ვიხედები.. მივდივარ მწვანე სევდიან მზერასთან,ვეხვევი,მაგრამ ვერაფერს ვეუბნები,არ შემიძლია..ვერ ვეტყვი,გაუძლე,ყველაფერი კარგად იქნება-მეთქი,რადგან ამის

წითელი ქაოსი (სრულად)

თავს თანხმობის ნიშნად ვუქნევ და ვერც კი ვხვდები, ამას რატომ ვაკეთებ. მე ხომ მის გარეშე არ ვარსებობ? მიღიმის და ჩემივე კითხვის პასუხს ვხვდები. „მის თხოვნას ვასრულებ“ რომ მთხოვოს ახლავე გადავეშვები მდინარე „ვერაში“. მის თვალწინ წამოვეცმები სარზე...

გურული რომანტიკოსი [სრულად]

სანამ ჩვენ ვსაუბრობდით, "განსაკუთრებულ ადგილზეც" მივედით. 6 ბიჭი იჯდა, ნინა გახარებული გაექანა ერთი ბიჭისკენ და როგორც მივხვდი მისი შეყვარებული იყო. გიორგი ერქვა სიმპატიური იყო და ძალიან უხდებოდნენ ერთმანეთს. დანარჩენი ბიჭები

366 (სრულად)

,,შენი წერილის დანახვისას იცი რა ფერებს განვიცდი? ყვითელს, წითელს, ნარინჯისფერს... ეს ფერები კი შენ უნდა გაარკვიო, ჩემთვის რასთან ასოცირდება, შენ ხომ ის უცნობი ხარ, რომელიც ჩემზე უამრავი რამ იცის. ხანდახან მგონია რომ კეთილი ჯადოქარი ხარ, რომელსაც

7 სართული ღრუბლებამდე (სრულად)

ნენეს საფლავზე ვიწექი, ვისკის ბოთლი გვერდით მქონდა მიხუტებული და ღრუბლებს ვუყურებდი. ვიგრძენი ვიღაც რომ წამომადგა თავზე და თვალები დავხუჭე. - ვინც არ უნდა იყო, შენი დანახვა არ მინდა... - წარმოვთქვი ხმამაღლა და ბოთლი დავიყუდე. - ვიცი... - ხმამ

მე - არარაობა (სრულად)

-პასუხისმგებლობის გეშინია?-მკითხა და თვალებში ისე ჩამხედა, მეგონა ჩემს სულს გამადიდებელი შუშით აკვირდებოდა. -არა... ოდნავადაც არა.... -აბა, ოჯახი არ გინდა? -ვერ გამიგებ, გეგა.....

როცა უყვართ არ კარგავენ (სრულად)

მოგესალმებით ყველას ეს ჩემი პირველი ისტორიაა ძალიან მინდა წაიკითხოთ და დააფიქსიროთ თქვენი აზრი კომენტარებში. შენიშვნები რა მოგეწონათ და რა არა რომ გავითვალისწინო შემდეგში. წინასწარ მადლობას გიხდით ყველას

პიცის დამტარებელი ანუ როგორ ვიშოვე ქმარი (სრულად)

სწორედ მაშინ ვნახე პირველად „ის“. პირდაპირ ლექციაზე მომაკითხა (რა ამბიციური სიტყვებია?!) უფრო სწორად აუდიტორიის კარები შემოაღო და... არაფერი უთქვამს. ლექტორი, წითელპომადიანი მარგალიტა, მაშინვე წამოდგა, ცალყბად მოგვიგდო - დავბრუნდებიო და გავის

ცისფერი ფერია (სრულად)

გოგონა 14 წლის გახდა. სურვილი გაუჩნდა ქრისტიანად მონათლულიყო, მაგრამ მამა ისლამის მიმდევარი იყო და სურდა, შვილების მის რჯულს გაჰყოლოდნენ. ამიტომაც გოგონა ჩუმად დადიოდა ეკლესიაში. ერთხელაც მამამ უთხრა, თქვენი მოვლა მარტოს მიჭირს და ცოლი უნდა

ძვირფასო ქმარო! (სრულად)

„იყო და არა იყო რა, იყო ერთი ჩვეულებრივი სიყვარულით შექმნილი ოჯახი, ამ ოჯახს ბედნიერებისთვის მხოლოდ შვილი აკლდათ, ქალიც მალე დარჩა ფეხმძიმედ და მალე ვაჟიც გაუჩნდა... ვიჭს ბაბუას სახელი ვახტანგი დაარქვეს... ბიჭის მესამე დაბადების დღეზე მამა-შვილმა