წვიმის ერთი წვეთი (სრულად)

“…მწარეა ცხოვრება, მაგრამ ტკბილი, რთულიც და ადვილი. ალბათ ლამაზი, არ ვიცი... რთულია აღწერო ის... იდუმალია, შავი ყუთია... ამუხსნელი ამოცანა?.. ვერ მიხვდები მის მომდევნო ნაბიჯს, მაგრამ ის იცი რომ მის ნაბიჯს-ნება სურვილს აუცილებლად არა, ძალაუნებურად

ბედნიერების ექვსი თვე : ისევ ერთად (სრულად)

-კატო გეყოს, ჩემი გაჭირვება მაქვს მე რა-ამოიბუზღუნა. -რა ხდება? -რა მიხვედრილი ხარ-მწარედ ჩაიცინა.-ნორმალურია ამ დროს და ასეთ ვითარებაში ეგრე რო მომეწეპე? მიიწი ცოტა იქეთ... -ოჰ მაგაზე არ იჯავრო.ისეთი დაღლილი ხარ , ძალიანაც რომ მოინდომო, მაინც

ჯულიეტა (სრულად)

-"მასწ, მასწ"-სწრაფად ავიწიე ხელი და მასწავლებელს სწერვა სახით გავხედე -რაგინდა?-უხეშად მკითხა დამრიგებელმა და მათემატიკის მასწავლებელმა ნანამ -"მასწ" ახალი მოსწავლე გადმოდისო და ხომ შემირდით თქვენ გვერდით დავსვავო?-ირონიულად გავუღიმე მე

მიყვარხარ აუხსნელად (სრულად)

_ ქეთა ეს ბიჭი ვინ იყო იცნობ?_ ვკითხე მეგობარს რომელიც ნახევარ ბათუმს იცნობდა. - ვისზე მეკითხები_ინტერესიანი თვალები მოავლო პლიაჟს. - ახლა რომ ამომიყვანა წყლიდან

საზღვარი (სრულად)

- რას გირჩევ იცი? გული შენს ახლობელ ადამიანს გადაუშალე, ვისაც ენდობი და უყვები გულის ნადებს... - ასეთი ადამიანი ვინც იყო, დამეღუპა, ავტოავარიით... - მოწყენილი სმაილი გაუგზავნა - უი, მაპატიე, არ ვიცოდი... აბა ვის უყვები შენს ამბებს?

წვიმის სურნელი! (სრულად)

მოღუშულმა გაიხედა ფანჯრიდან და ნერვიულად ააბაკუნა ფეხები.. წვიმის წვეთები ფანჯრის მინებზე ეხეთქებოდა... კწაპუნის ხმას მოეცვა მთელი ოთახი..„ამ წვიმაში როგორ უნდა წავიდე“ თავისთვის ამოიწუწუნა და გაბრაზებულმა შეკრა შუბლი... როცა ყველაზე

ყინულისფერ თვალებში ცეცხლისფერი ჭინკები - სრულად

დილით განწირულმა კივილმა გამაღვიძა , გუშინ ღამით ჩემი და ჩემთან დარჩა , დაღლილ დაქანცული როგორ მივესვენე საწოლს აღარც კი მახსოვდა , დილით კი ცხრის ნახევარზე ისეთმა შემზარავმა ხმამ გამაღვიძა საწოლიდან კუდამოძუებული წამოვხტი , შავ , გამჭირვალე

ადამიანობა

უშეცდომო და იდეალური ვერ იქნები და არც უნდა გქონდეს ამის სურვილი. ჩვენ უნდა შევიძულოთ ცოდვები და არა ცოდვილები, რადგან ცოდვილები ჩვენც ვართ. არ უნდა გავარჩიოთ ადამიანები ერთმანეთისგან, რადგან ამას თვით უფალიც არ აკეთებს--"უფლის წინაშე ყველა

ერთი ჩვეულებრივი Love Story (სრულად)

ვდგავარ თსუ-ს მეორე კოპრუსის წინ და ველოდები ქეთას. საშინელი სიცივეა, ყინავს. ხელები ქურთუკის ჯიბეში მაქვს ჩაწყობილი და ვცდილობ გავითბო. ,,რა არაპუნქტუალური ხარ ქეთა მაინც’’_შეწუხებული დავყურებ საათს, რომელიც მიჩვენებს,რომ უკვე თხუთმეტი წუთია მას

ზაფხულის ღამის სიზმარი (სრულად)

იმ „არაჩვეულებრივი“ ამბის გაგებამ, რომ შუა აგვისტოში ჩემ ძმასთამ ერთად თბილისში უნდა დავბრუნებულიყავი ლამის ჭკუიდან შემშალა. ჩემ ძმას დასანახად ვერ ვიტან პატარაობიდანვე, მთელი ბავშვობა მასთან ფრონტში გავატარე. რა გინდა ერთი პლიუსი მაინც აქვს, თავის