7 წლის შემდეგ! (სრულად)

დემეტრე კიკნაძე და დუდა ფანგანი ერთ უბანში გაიზარდნენ.15 წლის იყვნენ ნია დემეტრაძე რომ შეუყვარდა ორივეს.ნია დემეტრეს მეგობარი იყო და დუდა უყვარდა, დემეტრეს კი ნია. რათქმაუნდა დუდა ამას ხვდებოდა,

სიცოცხლობანა (სრულად)

ჩაიდანი გაზქურაზე მოათავსა და გაემართა აივნისაკენ, რომელსაც სუსტად შემორჩენილი მზის სხივები ევლებოდა. ქალის ნაბიჯებით გაღრჭიალდა ხის იატაკი, მსუბუქი ტანის რხევით ჩაეშვა დროისაგან მოძველებულ ჩალისფერ სავარძელში. ყველაფერს ეხებოდა იმისი ფიქრები ოღონდ

კატოს სიზმრები (სრულად)

მწვანე მინდორზე, ხის ძირას ვიჯექი. ხის შრიალს ვუსმენდი. უეცრად ავტომანქანა მომიახლოვდა. შავი ფერის, ჩემს წინ გაჩერდა. მიკვირდა, იმ ადგილას როგორ მომაგნეს. მერე ვიღაცამ მომიახლოვდა, ხელი ჩამკიდა და მანქანაში აღმოვჩნდი. იმ უცნობის ერთად, რომელმაც

თმენის ვალდებულება - სრულად

ვამჩნევ რომ მატყუებენ, მაგრამ არ ვიმჩნევ, თითებს უაზროდ, უხმოდ ვაკაკუნებ მაგიდაზე და თვალებში ურცხვად ვუყურებ. -ბევრს ითხოვენ ფართში, მაგრამ ისეთი ადგილია, რომ ღირს. -თუ კარგი იქნება რესტორანი ვფიქრობ რომ ადგილს მნიშვნელობა არ აქვს,- საუბარში

Bipolar Disorder (სრულად)

კარგი - ცუდი! კეთილი - ბოროტი! არასოდეს, გესმის ? არასოდეს წამოეგო ადამიანურ სტანდარტებს. ისინი შენს პიროვნებას დაღრღნიან და ძვლებსაც კი აღარ დატოვებენ მისგან ! მე ეს ღმერთმა მასწავლა ! მაგრამ იცოდე, ჩემი ღმერთი შენი ვერასოდეს გახდება ! მე მას

ერთმანეთის გარეშე (სრულად)

მერე დრო გავა და არავინ იცის რა იქნება. ფიქრობდა ამ ამბით შეძრული ქალი. ცარიელ ჭურჭელს ჰგავდა. ვერაფრის დიდებით შეძლებდა აღეწერა თუ რას განიცდიდა. თითქოს მეტყველების უნარი ზეციურმა ძალებმა წაართვესო. ფერმკთალი სახით აცნობიერებდა დანაკარგს, დაწობილი

ალისფერი განთიადი (სრულად)

-გიპოვის ნიკოლოზი და პასუხს გაგებინებს.-კბილებში გამოსცრა გოგონამ. -არც მუქარის გერიდება ესე იგი-ჩაიცინა გაბრიელმა.-მაგრამ თუ სიმართლე გაინტერესებს, ეგ მუქარა შენნაირ ბავშვებს უთხარი, მე არც ნიკოლოზის მეშინია და არც მისი მთელი რაზმის.

ცოდვების ხარჯზე... (სრულად)

ორი წამი როგორც კი იპოვა გაბრიელმა ჩანაწერი ორ ასლად გადმოწერა, ერთი მალხაზს შეუტანა და კარგი დამუშავება თხოვა, განსაკუთრებით მკვლელობის კადრების, მეორე დისკით ხელში კი იოანეს მიადგა.

თავისუფლება! (სრულად)

თეთრი ოთახი იყო, ძალიან თეთრი. ამ სიქათქათის სუნიც კი იგრძნობოდა. ვგრძნობდი როგორ მიჯდებოდა ტანში ოთხ კედელში ყოფნა, შეჩვევა. მწარედ ვსუნთქავდი, თან წყალს ვსვადი იმისთვის რომ გული არ წამსვლოდა. არ ვნერვიულობდი, უბრლოდ ბავშვობიდან თანდაყოლილად მაქვს

მატარებელში (სრულად)

-დროზე ჩამოდი გოგო წავიდა მატარებელიი.-ჩამყვირის თეკლა ტელეფონში და მეც იძულებული ვარ დავაჩქარო პატარა ჩემოდანში ბარგის ჩაყრა. -გოგო რას პანიკიორობ? ჯერ შვიდის 10 წუთია, 20 წუთი გვინდა მატარებლის სადგურამდე.-ჩავყვირე არანაკლებ ხმაზე და როგორც იქნა