უბრალოდ სიყავრული 2

თვალების გახელა მინდოდა მაგრამ ვერ ვახერხებდი თითქოს დიდი ლოდები მედო და ისინი საშვალებას არ მაძლევდნენ თვალები გამეხილა, მაგრამ თავს ძალა დავატანე და შევძელი დამენახა ირგვლივ ყველაფერი. ხალხი ირეოდა და ერთი ქალბატონის ხმა მესმოდა

უბრალოდ სიყვარული

" და ეს ასეა , ვისაც ოდესმე სიყვარული გამოუცდია მას უგემნია თავათ სიკვდილი" გვეუბნება კონსტანტინე გამსახურდია და ვფიქრობ ნუ თუ მართლა შეიძლება სიყვარულმა ასე ძლიერ დაგტანჯოს სიკვდილამდე მიგიყვანოს და გაგხადოს უბრალოდ მოსიარულე გვამი. საბოლოოდ კი

უბრალოდ სიყვარული - სრულად

ყველაზე მეტად ეზარება დილას ადგომა , დაბღვერილმა მოამზადა მეორე დილისთვის საჭირო ნივთები და ცუდ ხასიათზე მყოფმა ჩაალაგა წიგნები კლასიკურ ჩანთაში. მამის სიკვდილის გამო სკოლაში პირველი სემესრტი საერთოდ არ დადიოდა , საპატიო არები კი ეწერებოდა

ისე უბრალოდ

როცა ვინმე ტკივილს გაყენებს ...გულს გტკენს და ამას განიცდი, უბრალოდ თვალები დახუჭე და გაიღიმე ... გაიღიმე,თუნდაც ეს თვალები ტანჯვით, ცრემლით გქონდეს სავსე ... მაშინ მოგეცემა ძალა შენს სულში, ტკივილი სიხარულად გადააქციო ... ადამიანი, მაშინ

უბრალოდ მიმტანი (დასასრული)

კოკას დაბადების დღე იყო, ერთ-ერთი უბედნიერესი დღე ჩემს ცხოვრებაში. გრანდიოზული დაბადების დღე გავუკეთეთ მე, ნიამ და ლიკუნამ. გაგას კლუბში ავღნიშნეთ. გაგამ სიურპრიზი მომიწყო... ამდენი ხალხის თვალწინ მუხლმოყრილმა მთხოვა ხელი.

უბრალოდ მიმტანი (თავი 10)

- რა? -წამოვიძახე განცვიფრებულმა... ამას ნამდვილად არ ველოდი. თითქოს რაღაც ძალიან მეტკინა... გაგა მეტკინა... მივხვდი რამდენად განიცდიდა თავისი ძმის საქციელს... მივხვდი რამდენად უჭირდა მისი ძმის საქციელის აღიარება...მივხვდი, რომ თვითონ გრძნობდა თავის

უბრალოდ მიმტანი (თავი 9)

რომ შემეძლოს აღწერა რას ვგრძნობდი, აუცილებლად გეტყოდით. გაოგნებული ვიყავი... ჩემში ერთდროულად იმდენი გრძნობა ირეოდა, რომ აზრებს თავს ვერ ვუყრიდი. საერთოდ ავიბურდე...

უბრალოდ მიმტანი (თავი 8)

კიდევ ერთი იმედგაცრუება ვიგრძენი... კიდევ ერთი ტკივილი დამატყდა თავს... თითქოს ვგრძნობდი, რომ სულელურად ვიქცეოდი, ასე რა მადარდებდა? რამ გამანაწყენა და რამ დამწყვიტა გული? გაგა ხომ არაფერს დამპირებია...საკუთარ ემოციებს ვერ ვაკონტროლებდი...

უბრალოდ მიმტანი (თავი 7)

სადღაც შორიდან ყრუდ ჩამესმოდა ხმები. ნელ_ნელა უკეთ ვარჩევდი ხმებს. რაღაც გამაყრუებლად წიკწიკებდა.-გაგა, დამიჯერე არაა საჭირო მთელი ექიმების აქ მოყრა. -ჩამესმოდა შორიდან უცხო ხმა.-კი მაგრამ, რამე გაუთვალისწინებელი რომ მოხდეს? -აი, ეს ხმა კი მეცნო.

უბრალოდ მიმტანი (6)

ხელში აყვანილი გავიდა სახლიდან. ყველაფერს ბუნდოვნად ვხედავდი მაგრამ თვალების დახუჭვის მეშინოდა. მეგონა ისევ ჯოჯოხეთში დავბრუნდებოდი. შემოსასვლელში წითური დავინახე იატაკზე იყო გაშოტილი და ცხვირ-პირიდან სისხლი სდიოდა.