უიმედოდ

- საბა? სახლში ხარ? - არა გიოსთან ვარ - ისევ გიოსთან ხარ? გუშინაც მანდ არ იყავი? - მერე რა რას მი&რაკებ ვერ გავიგე ტო - კარგი წავედი -კაი ------

კვლავ უიმედოდ მიყვარხარ

ქარმა წამიღო, თოვლმა დამფარა უმტკივნეულო გრძნობას გამყარა წვიმამ კი სახე მე დამისველა მან მე დამალპო და არ მიშველა ამ შემოდგომის და ზამთრის დღეებს ჩემთვის არ მოჰყვა ეს გაზაფხული სექტემბერს, თებერვალს, მათ შორის თვეებს

უიმედოდ მიყვარხარ

გადაიწურა ყველა იმედი, დამტოვა მარტო ალბათ სხვა უყვარს და ალბათ არ სურს ეს ცეცხლი ფართო მე კი მივდივარ, მაგრამ სიკვდილსაც კი არ სურს ჩემთან ჩემი ცხოვრება მხოლოდ წერაა, წარდგენა ღმერთთან

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან.

30-ში დილით ჩანთა ჩავალაგე და გაგუაში წავედით, ეზოში ჩვენი სამეგობრო და ნათესავები დაგვხვდნენ, ელოდნენ ბავშვების დაბადებას. სანამ შემიყვანდნენ დედას, მამას და ჩემს ტკბილ დედამთილს ჩავეხუტე და შევედი. მშობიარობას ჩემი თხოვნით ლევანი ესწრებოდა, ის

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან.

ლევანის მხარზე თავი დავადე, ყურსასენები მოვირგე და ჩამეძინა, მხოლოდ თვითმფრინავის დაჯდომამ გამომაღვიძა. -ძილისგუდა გაიღვიძე? -აუუ კიი....უკვე ჩამოვედით? -კიი, უკვე ჩამოვედით. აეროპორტიდან ტაქსით Sealife Family Resort Hotel-ში წავედით. ლევანის

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან.

დღეს 30-აგვისტოა, დილიდან მზადებაში ვიყავით. თიკა 1-კვირის ჩამოსული იყო, ის და სალი იყვნენ ჩემი მეჯვარეები. კაბის ჩაცმაში ჩემი გოგოები დამეხმარნენ, დედას არ ეცალა, გადარბენაზე იყო. ლამაზ, დეკოლტე თვლებით მორთულ კაბას გრძელი შლეიფი ამშვენებდა.

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან.

მაკა და დიმა 15-იანვარს გავაცილე საქრთველოში, არ მეთმობოდნენ, მაგრამ სხვა გზა არ იყო. სახლი ისევ დაცარიელდა, ისევ მარტო დავრჩი.... გადიოდა დღეები, თვეები.... მე და გუგას შესანიშნავი ურთიერთობა გვქონდა, იშვიათად ვჩხუბობდით,

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან.

დილით 6-საათზე გამაღვიძა ბუდელნიკის ხმამ, პირველი დღე ისე მიხაროდა თითქოს სკოლის მოსწავლე ვიყავი და სკოლისთვის ვემზადებოდი, ისე პირველ დღეს მაინც სულ სხვა „მუღამი“ აქვს.

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან.

დილით გაღვიძებისთანავე თიკასთან ჩავედი, ყავა დავლიეთ და გუშინდელი ჩემებთან საუბარი მოვუყევი, ჭორაობაში დრო უცებ გავიდა, ავედი სახლში მოვემზადე მალე დედამაც დამირეკა ცოტახანს ვილაპარაკეთ, ვუთხარი ჩემი გააწყვეტილების შესახებ,

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი

გუგაც გაჩუნდა, ჩამეხუტა უსიტყვოდ ვისხედით. მისი სიტყვები მედგა თვალწინ, რაღაც უცნაური შეგრძნება მქონდა, ბოლოს სიჩუმე ისევ მე დავარღვიე. -გუგა ხომ არ წავიდეთ? გვიანია უკვე და... -წავიდეთ კი, თან რაღაც აცივდა, ჰო მართლა, მაპატიე თუ რაიმე გაწყენინე.