ყოველ ღამე, ათასჯერ!

მძულხარ იმიტომ რომ შენი შეზიზღება ვერ მოვახერხე, იმიტომ რომ მენატრები, რომ არ გიყვარვარ და ასე დამტოვე სასტიკად, ლაჩრულად. ხანდახან მინდა დაიტანჯო მარტოობით დაიტანჯო რადგან გაიქეცი მაგრამ

ყოველ დღე ერთი წლით ვბერდები

უკვალოდ ქრებიან ფოთლები, დავეძებ, ვეღარსად ვპოულობ, ყოველ დღე ერთი წლით ვბერდები, სიცოცხლედ შენს თვალებს ვთხოულობ...

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 32)

- სამსახურს დაემშვიდობე იდიოტო.. არა მაინც,რა მაგრად ვთქვი? არა არა.. არ მოვა. არ მოვა რატომ უნდა მოვიდეს? ეხლა უბრალოდ.. შემაშინა..შანსი არ არის,გაბრაზდა იდიოტი თავში ავარდნილი კაცი და ეხლა მოვალო.. არაა..

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეთექვსმეტე)

კარგა ხანს გამყვა ის დადებითი მუხტი, დაბადების დღეზე რომ მივიღე გარშემო მყოფებისგან. როცა სოფოსა და მის საჩუქარს ვიხსენებდი, მადლობელი ვიყავი ბედის, რომ იმ თითქოს და ჩვეულებრივ, მაგრამ, ამავდროულად,

იქნებ ფანჯარასთან მელი ყოველ ღამე

როცა ამინდები ყველა სულერთია..როცა ფანჯარასთან ზიხარ მელოდები..ბრაზობ შენი გული რარიგ სულელია..რისთვის აიჩემა რომ მე დავბრუნდები..თითქოს განთიადის ნაზი ფერწერაა...სევდად დახატული თვალში

მე ყოველ ღამე გელი სიზმარში...

დავიკარგე! სად? ჩემივე თავში. როგორ? როცა დამტოვე. აი ესე ადექი და წახვედი უთქმელად, დაუმშვიდობებლად , მოულოდნელად გაჩერდა შენი გული... მე ? მე ყოველ ღამე გელი სიზმარში მაინც მესტუმრე ხშირად.. მოდი ისევ მაკოცე მძინარეს . ნეტვ ისევ უთქმელად

ყოველ საღამოს

ყოველ საღამოს როცა მზე ჩადის და თეთრი ზეცა ნელა ბინდდება მე შენზე ფიქრი ისევ მეძახის

_მშურს მათი ვინც ყოველ დღე ახერხებს შენს ნახვას ! (4)

ეს ისტორია გოგონაზეა რომელსაც თავდავიწყებით უყვარს სრულიად უცნობი მისთვის კი ნაცნობი ბიჭი,,რომელიც მას ყურადღღებას თითქმის საერთოდ არ აქცევს.ყველაფერი თითქოს იცვლება მას შემდეგ რაც ერთმანეთს გაიცნობებ..მაგრამ მხოლოდ თითქოს...............

_მშურს მათი ვინც ყოველ დღე ახერხებს შენს ნახვას ! (3 თავი)

_მშურს მათი ვინც ყოველ დღე ახერხებს შენს ნახვას ! (3 თავი)_გამარჯობათ ბავშვებო_მხიარულად მივესალმე კურსელებს და უკანა მერხზე დავჯექი...ჯერ ადრე იყო ლექციის დაწყებამდე სადღაც თხუთმეტი წუთი,ამიტომ მერხზე თავი დავდე და თვალები დავხუჭე.ისე

ყოველ ღამე

ყოველ ღამე მონდომებით გაკოწიწებ ქარში, თანდათან კი მეპარება მღელვარება ხმაში; გაწყობ ჩემში წვიმის მკრთალი მოგონების მძივით და დაგყვები მე მზეების უხვი, ნაზი სხივით! ყოველ ღამე იწვერება ეს ჭაღარა მთვარე, დამცინის და მეკითხება: დღეს რატომ არ ნახე?