წლები გავა..და ჩვენ ერთმანეთს სადმე შევხვდებით...

ამოვიკითხავ უთქმელ სიტყვებს დიდხანს რომ დუმდი და შევეცდები ღრმად ჩავიბეჭდო ის თვალები,რომლითაც მიმზერ ახლა და გავიხსენებ ძველ თვალებსაც ადრე რომ ვუხაროდი.. გავა წლები და ჩვენ შევხვდებით ისე თითქოს ეს პირველად ხდება. ორი ნაცნობი უცნობივით დავიწყებთ

ჩვენ კვლავ შევხვდებით.

... ამას წინათ საკუთარი პიროვნების გაორებამდე მივედი, იცი, უშენობის სიმწარემ გამცრიცა და დამაპატარავა, მაგრამ აღმაგზნო, თითქოს უცებ, მოულოდნელად, გადაუდებელი საქმე გამომიჩნდა(ეს იმის მერე, რაც იმედგადაწურულს მთვარიან ღამეს მეზმანე),

ისევ შევხვდებით !!! (1თავი)

ეს ისტორიაა 11 კლასელ ნიტა დვალზე რომელსაც სულ მოულოდნელად ეწვევა სიყვარული .... და მაინც ვინაა მისი თაყვანისმცემელი იქნებ ერთერთი ცნობილი ბიზმესმენის შვილი ან .....

სანამ შევხვდებით

წარმოსახვასა და რეალობას შორის გავიჭედე... დიდიხანია, რაც აღარ ვოცნებობ. ფიქრები წარსულის ლანდებივით გარს შემომხვევიან და ყოველ ნაბიჯზე ცოდვებს მახსენებენ. მოგონებები ყელში ხელებს მიჭერენ და უფსკრულისაკენ უმოწყალოდ მიმათრევენ.

დაკარგული შანსი (სრულად)

-არა,ერთი რაღაც მაინტერესებს.არასოდეს არ შეგიმჩნევია როგორ ერთდება ზღვა და ზეცა თუ მას კარგად დააკვირდები? ზღვა და ცაც ხვდება ერთმანეთს და იმედია ჩვენ კიდევ შევხვდებით ერთმანეთს. -იქ,სადაც ისინი ერთმანეთს ხვდებიან,ცხოვრება წყდება.

კიდევ შევხვდებით

ვიცი რომ ჩემი არასდროს ყოფილხარ, მაგრამ დღეს უფრო მეცლები ხელიდან.... სტერეოტიპები შთანთქავს უბედურების მორევში გრძნობას, რომელიც შენთვის მინდოდა გამეყო და ვერ მოვახერხე, მე ხომ შეცდომა დავუშვი , შენ რომ შეგიყვარე ... შენ ხომ ასე განსხვავდები ,

შევხვდებით... (5) დასასრული

ამის წერა ტკბილი მოგონებების გასახსენებლად დავიწყე და სიამოვნებით გამოვტოვებდი იმას, რაც ახლა უნდა დავწერო და საერთოდ სიამოვნებით გავწყვეტდი წერას, მაგრამ არ მაქვს უფლება ჩემი სიტორიის ფინალი არ მოგიყვეთ. ჩემს ისტორიას „ შევხვდებით“ ვუწოდე, რატომ

შევხვდებით... (4)

სოფელშ რომ ჩავედი კარგ ხასიათზე ვიყავი. სიჩქარე ჩემი სტიქიაა. ბავშვობიდან ასე ვარ. მგზავრობა საშინლად მწყენს, ცუდად ვხდები, მაგრამ თუ ტრანსფორტი მაღალი სისწრაფით გადაადგილდება, ცუდადყოფნა სადღაც ქრება. სისწრაფის სიყვარული მამაჩემის დამსახურებაა.

შევხვდებით... (3)

სიყვარულის ისტორიასახლში ავედი, მამა სახლში არ იყო, მარტო მე და დედა ვიყავით, ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი. - გიყვარს? - დედას არასდროს არაფერს ვუმალავდი. - არ ვიცი, ის ისეთი განსხვავებულია. სულ რაღაც ორი დღეა რაც ვიცნობ, თუმცა ის მთელი ორი წელია

შევხვდებით... (2)

დილით ავდექი თუ არა უნივერსიტეტში წასასვლელად მოვემზადე. არცკი მისაუზმია. სადღაც გულის სიღრმეში ნიკას ნახვას ველოდი. მეშვიდე სართულზე ვცხოვრობდი. ჩვენი კორპუსის კიბეები, უნივერსიტეტისგან განსხვავებით ფართო იყო, მეც თამამად დავეშვი დავდაღმართზე.