შენი თამუნია... მეოთხე თავი (თ.ჯ)

დრო მეტისმეტად ნელა გადიოდა, თუმცა ამას არანაირი აზრი აღარ ჰქონდა, უბრალოდ ვსუნთქავდი, ვარსებობდი, ისე როგორც რომელიმე ძალიან უინტერესო ფილმის პერსონაჟი... არც კი ვიცი ზუსტად საიდან ან როგორ გამოვნახე ძალა იმისთვის რომ სრულიად უსულო გავმხდარიყავი,

შენი დავიწყება მინდა...

ორივე ხელით კედელს ვეყრდნობი და ვხედავ როგორ გამოდიხარ ჩემგან...თავზე წყალი ჩამომდის,ჯაკუზი წითლად იღებება...ვხედავ რომ ვიცლები შენგან მაგრამ ვერ ვინძრევი,ვერ ვხვდები...ვერ ვითავისებ...არ ვიცი ეს რას ნიშნავს და იმიტომ...პატარა ვარ,საიმისოდ რომ ეს

წვიმას მოჰქონდა შენი სურნელი !

წვიმას მოჰქონდა შენი სურნელი და მოლოდინის ალი!მე გეძახოდი: ძვირფასო, მოდი და მიღიმოდა ხალი!მე ამ ოცნებით ვიყავი მთვრალი და მამშვენებდა ფარჩა,ეს გზები, კარგო - შენკენ მავალი, რა მიმზიდველი დარჩა!წვიმის მოტანილ საამურ სურნელს

შენი სუნთქვა ახლაც მესმის [მე-2 თავი]

10 წელი ერთ სკოლაში დავიდოდი და რაც დედამ ახალ სკოლაში გადამიყვანა, ახალ ახალი ტავგადასავლები გადამხდა. -რაო გესიზმრებოდა შენი სიხარული? -ბაბი -ნაწილობრივ! მთელი ღამე არ მეძინა მაგრამ მასზე ფირით ვიყავი გართული და იცი რა შევამჩნიე? -მე -რაა აბა?

შენი სუნთქვა ახლაც მესმის

მე მქვია კესაია, ვარ 16 წლის, მაღალი თაფლისფერ თვალება მოსწავლე. ჩემი ცხოვრება მმმმას მერე შეიცვალა რაც გავიცანი ის! მისი სუნთქვა ახლაც მახსოვს!10 წელი ვსწავლობდი ერთ სკოლაში და დედამ მაინცდამაინც წელს მოინდომა ჩემი საჯარო სკოლაში გადაყვანა. დედა და

_მეშინია შენი შემეშვი!(5)

_მეშინია შენი შემეშვი!(5)_ერეკლეს ხმა დაუმძიმდა_თვეამეტი წლის ვიყავი როდესაც ჩემი ძმა..._თავზე ხელი ნერვიულად გადაისვა_გარდაიცვალა_ჩუმად ჩაილაპარაკა_ძვლივს გადავიტანე მისი სიკვდილი რამის ჭკუიდან შევიშალე,მას შემდეგ მაქვს ნერვების პრობლემა..ერთი

მოკვდა..წავიდა..მაგრამ შენი თვალები ნაცრისფერია .. (1)

_ვაი გვეჯახება!_გაისმა შიშნარევი წივილი და მანქანას მეორე მანქანა ლიწინით შეასკდა..... _დედა როგორ ხარ?_მოუტრიალდა ქალი შვილს რომელსაც ტკივილისგან სახე დამანჭვოდა მაგრამ თვალიდან ცრემლიც არ ჩამოვარდნოდა_ანაბელ გამეცი ხმა!დედა!ვაიმე ხელი შვილო!ვაიმე

_მეშინია შენი შემეშვი (4)

_კარგი ჩემო პუტკუნა გელოდებბი მაშინ... _გიუშ_ვითომ ბრაზით ჩაილაპარაკა ანკამ და ჩაიცინა_ოც წუთში მანდ ვარ მიყვარხარ_და გათიშა ,კმაყოფილი და ბედნიერი ღიმილს სახიდან ვერ იცილებდა ახლა ისეთი შეგრძნება ქონდა თითქოს ვარსკვლავებს დაკრეფდა ციდან.. _აბა

მეშინია შენი შემეშვი! (3)

_არ მინდა შემეშვი_საწყლად ამოილაპარაკა ანკამ და გაბრძოლება სცადა _გაჩუმდი...._მკაცრად დახედა ბიჭმა _კიდევ იტყვის ჩემი რატომ გეშინიაო.._პატარა ბავშვივით დაბრიცა ტუჩები ანკამ,ერეკლეს მისი შემხედვარე გაეღიმა _ბავშვი...._და მანქანის კარი გამოუღო_დაჯექი!

ჩემს სამყაროს შენი ფერი აქვს(1)

წვიმის სუნით გაჟღენთილ ქუჩას ნელა მივუყვებოდი და დაღლილობისგან და სასმლისგან მუხლები მეკვეთებოდა.უკვე ღამის2საათი ხდებოდა და ქუჩაში არავინ იყო. თავ დახრილი სწრაფი ნაბიჯიდ მივიწევდი სახლისაკე და უეცრად სახეზე სიმწრის სიცილმა