მე შენ მიყვარხარ 2 თავი

-მადლობა ყველაფრისთვის და შეძლებისდაგვარად გავუღიმე. _არა რისი მადლობა.კარგად ხარ? სახეზე ფერი არ გადევს. _კი კი კარგად ვარ ნახვამდის მივტრალდი რამდენიმე ნაბიჯის გადასგომის შემდეგ სიმძიმე ვიგრძენი და დავეცი.....

მე შენ მიყვარხარ 1 თავი

მაინც რას ნიშნავს მარტო ყოფნა? ეს ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე საშინელება პერიოდია, ირგვლივ არავინ მყავს ისეთი რომელიც ჩემს წუხილს გაიგებს.....მშობრელი არ მყავს, ბავშვთა თავშეფარში გავიზარდე, ახლა ბინა მაქვს ნაქირაველი და თან ვმუშაობ, რათა თავი ვირჩინო,

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი მეხუთე)

ოთახიდან საღამომდე არ გამოვსულვარ, ანდროსაც არ შეუწუხებია თავი, ოთახში შემოსვლებით. გარეთ უკვე ბნელოდა. ქუჩებს ლამპიონის შუქი ანათებდა. უცნაური საღამო იყო. ამდენი ხნის, შემდეგ პირველად ვიყავი ანდროსთან სახლში, მის საძინებელში. პირველად ვიყავით ასე

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც ( თავი მეოთხე)

- ნუღელავ ადამიანობა გამოვიჩინე და სავადმყფოში თავად წავიყვანე. -ბევრი სიჩუმის შემდეგ, დაარღვია ჩვენ შორის გაურკვევლობა. გამეცინა. სიმწრის სიცილით გამეცინა. - ადამიანობა? რომელ ადამიანობაზე მელაპარაკები კოჩქიანო!- ცინიზმს არ ვეშვებოდი. -

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი მესამე)

ზღვის სუნმა და ცხელმა ჰავამ მატარებლის ფანჯრებშიც შემოაღწია ან უბრალოდ მე ვგრძნობდი ასე. რომ გავიღვიძე, უკვე ურეკში ვიყავით და ფანჯრიდან ულამაზესი ხედი მიმზერდა. ტელეფონში უამრავი, გამოტოვებული ზარი მქონდა ალექსანდრესგან. არ მინდოდა პასუხის გაცემა

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი მეორე)

ემოციურად დაღლილმა,ზლაზვნით ავიარე კიბეები და სახში შევედი. ჯერ კიდევ მომხდარზე ვფიქრობდი. ვცდილობდი ანდროზე ფიქრი თავიდან ამერიდებინა, მაგრამ საკუთარი გონება ამის ნებას არ მაძლევდა. თითქოს ჩემს შინაგან მეს არ უნდოდა მისი დავიწყება და ასე ვებრძოდით

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი პირველი)

მაშინ მეორე კლასში ვიყავი, ანდრო რომ გავიცანი. მოდაში შემოსულ რეზინის ყელსაბამებს მჩუქნიდა და ყოველი გაკვეთილის ბოლოს დამალობანას მეთამაშებოდა. ანდრო ჩემი პარალელური კლასელი იყო. მერე მეგობრობაც გაგვეწელა.ჩენს ურთიერთობას მეგობრობას ვერასდროს

მე გირჩევ შენ (თავი 3)

რამდენიმე დღე ისე გავიდა დავიდი არ გამოჩენილა.. ფანჯარას უაზროდ ვაშტერდებოდი და ველოდი მას რატომ არ ვიცი მაგრამ ის ხომ ჩემი გადამჩენელი იყო … ასე უბრალოდ ველოდი და ველოდი მე კი ტკივილი არ მიყუჩდებოდა ამ ბოლო ხანს ძლიერ დამაყუჩებლებს მასმევდენ

მე გირჩევ შენ (თავი 2)

და აი მეც მოვედი გონს თეთრი ოთახში და აპარატი წიკწიკებდა .. წამლების სუნი იგრძნობოდა ....თავი მისკდებოდა და ტკივილის ვგრძნობდი კონკრეტულ ადგილას არა ყველგან .... და აი ექიმიც - ჩვენი პაციენტიც გონს მოსულა ... - ექიმო

მივდივარ დილით კარებს ვკეტავ შენ რომ გამიღო ...

მივდივარ დილით კარებს ვკეტავ შენ რომ გამიღო, დაბრუნებისას ჩვევად მექცა კართან ლოდინი. გზა ერთი მქონდა შენს შემდეგ კი ორად გაიყო, ვერ ვაპატიე საკუთარ თავს შენი ლოდინი.