მე შენ მიყვარხარ

მე შენ მიყვარხარ ვერ გეტყვი რატომ მე შენ მიყვარხარ არ ვიცი რისთვის მე შენ მიყვარხარ ძლიერ და მარტო მე შენ მიყვარხარ რისთვის ან რატომ?

შენ თუ ბეღურა ხარ

შენ თუ ბეღურა ხარ, მაშინ - მე რად მინდა? ვიყო ის ადამი, მიწას რომ დაჰყვება, შენთან ერთად მსურს, რომ ფრთებით ვიფრინო და ვიყო მეც ის ჩიტი ზეცას რომ აჰყვება.

შენ ზღვის პირად

შენ ზღვის პირად რომ ცეკვავდი მაშინ, მე შორიდან გიყურებდი კრძალვით, ატმის ყვავილს გამსგავსებდი გაშლილს და ვტკბებოდი უსასრულო ვარდნით.

მიდი შენ სცადე

მიდი შენ სცადე ჩემო ძვირფასო იქნებ სიყვარულის არის ტყუილი მიდი შენ სცადე ჩემო ძვირფასო იქნებ სიყვარული არის ნამდვილი მიდი შენ სცადე, აქ ვარ და გელი იქნებ სიყვარულია მთელი სამყარო

შენ ჩემი ყოველთვის იქნები 5

-რატომ გამომყევი? -რაა?ალბათ ყველაფერს მოველოდი და ამ კითხვას არა,არც მიფიქრია ამაზე რა სულელი ვარ აი მართლა რატომ გამოვყევი?იმის მაგივრად რომ მეჩხუბა,მეყვირა ჩემს ოთახში როგორ აღმოჩნდა მოტოზე მოვუსკუპტი და აქ გამოვყევი,

მხოლოდ შენ #4

-მარიი შენც? საერთოდ ასეთ წამოსვლას ისევ სახლში დარჩენა მერჩია, დასაერთოდ უკვე ნერვებს მიშლით,ემილი ეს არქნა ემილი ის არქნა ბოლოსდაბოლოს უკვე დიდივარ და თვითონ შემიძლია გადავწყვიტო სად წავალ და რას დავლევ.

-შენ ის ლექსი ხარ დასასრული, რომ ვერ ვუპოვნე!

ადრე შენს გარდა სხვა არავინ მისმენდა მახსოვს, დღეს მისმენს ყველა და ამავდროს ესმის არავის. შენს ნაფეხურებს წვიმა შლის და სისხლისფრად ათოვს, შენ ფურცელი ხარ ჩემს შავ წიგნში თეთრად

მხოლოდ შენ #3

უემოციოდ დავჯექი ლოგინზე.. საშინელება დამემართა.. ჩემს ირგვლივ სიბნელე ჩამოწვა. ვეღარაფერს ვხედავდი უფორმო შუქის ანარეკლების გარდა. ყურში მარის ყვირილი ბუნდოვნად ჩამესმოდა:-ემილი კარგად ხარრ, ემილი გამოფხიზლდი.. თავბრუ მეხვეოდა. მეტი არაფერი

შენ ჩემი ყოველთვის იქნები 4

ზუსტად ვიცი ზეწარი არ გადამიფარებია, არა და მეფარა…ოთახიც რაგაც სხვანაირი სუნით იყო გაჟღენთილი, მთელი სხეულით შიშმა მომიცვა, საწოლის კუთხეში ისე მოვიკეცე თითქოს შეუმჩნეველი გავხდებოდი, ოთახს თვალი მოვავლე, კარებიც უცნაურად იყო ღია და უცებ კივილი

მხოლოდ შენ #2

ორივეს ჩაგვეძინა. უცნაური სიზმარი ვნახეე... ოთახში ვიყავი რომელიც სრულიად თეთრი იყო, ფანჯრები არ ჰქონდა მაგრამ როგორღაც მზის სხივებით იყო განათებული... მე ერთ ადგილას ვიდექი და არ ვინძრეოდი..ჩემს წინ კარგა მანძილის დაშორებით გიორგი იდგა რომელიც