შენ ხარ აისი III თავი

კან,თბილისში დავბრუნდით, ტრადიციულად შემოსეს ოქროში,ახალ ხალათსა და ჩუსტებში. ოთახში, როგორც კი შევედი საწოლზე უამრავი ტანსაცმელი დამხვდა. “დედაჩემა კრასნოდარიდან ჩამოატანინა, მის დაქალს”-სიამაყითა მითხრა, დათამ და თავზე ნაზად მაკოცა-”თუ არ

შენ არავინ გგავს

ეს არის ფიქრები,რომელიც ყველა ადამიან შეიძლება გაუჩნდეს მაგრამ არა ყველას მიმართ ეს ფიქრები ისეთივე განსაკუთრებულია როგორიც ადამიანი,რომელსაც იგი უკავშირდება.

შენ ხარ აისი II თავი

-როგორ განერვიულებულხარ, ფერი არ გადევს სახეზე -ახლოს მოიწია,თუმცა ხელის მოკიდება ვერ გაბედა-დათა ასე თუ ისე მიცნობდა.-ალბათ, უამრავი კითხვა გაწუხებს. -უკან დამაბრუნე!-მხოლოდ ეს ვუთახი და მოწყვეტით დავეცი იატაკზე.

შენ ხარ აისი. I თავი

ასაკთან ერთად ჩემი შეხეედულებები უფრო მკაფიო ხდებოდა და მეტად ვხვდებოდი, რომ მე ამ ყველაფრის ნაწილი არ ვიყავი და რაც არ უნდა მომხდარიყო, ვერასდროს ვერ გავუგებდი, მათ შორის, მშობელ დედასაც კი.

*შენ*

შენზე ოცნებას ვნატრობ შენი თვალები მხიბლავს, შენი ტუჩები მათრობს შენი ფერება მინდა,

პროფესორო ! აჰაა შენ ღვთაებრივი სიგიჟის ტკბილი მტვერი

აირჩიო უმაღლესი ზნეობრივი განვითარების პროცესი,შეუდგე ამ გზას და ნელ-ნელა ისწრაფვოდე ჭეშმარიტი ჰარმონიისაკენ.და აი ყოველივე ამის შემდეგ,როდესაც შენში მავნე გამოსხივების გამოფრქვევას შეცვლი ამის სრულიად საპირისპირო,ანუ რაც ყველა დროში სიყვარულისა და

შენ!

შენ ! ეს სიტყვა უკვე იმდენს იტევს, კალაპოტიდან გადმოვიდა ჩემი მდინარე.

შენ რომ არ იყო

შენ რომ არ იყო, ვიქნებოდი საათი ისრის გარეშე, შენ რომ არ იყო, ვიქნებოდი ცარიელი გარეშრე.

ყველგან შენ ხარ

ნეტავ ახლა აქ მყავდე, მე მინდოდა რომ მთელი ჩემი ცხოვრება შენზე მეზრუნა, როგორ ვერ შევძელი, ჯანდაბა, უშენოდ მე თავს ვერ ვპოულობ, უშენოდ არ მინდა, ტაძარში დადებულ ფიცსაც ნელ-ნელა ვივიწყებ, ყველგან შენ ხარ, მაგრამ ჩვენ არსად ვართ, ვკვდები...

რატომ აგირჩიე შენ?(დასასრული)

მაგრამ წამიერად მინდოდა,რომ იქ მგულებოდა.დრო არ მქონდა,ვკვდებოდი,ვგრძნობდი,რომ ვკვდებოდი და თუ არ მოვკვდებოდი,ისიც კარგად ვიცოდი,რასაც გაღვიძების შემდეგ