... შენ მაიძულე მეცხოვრა... (მეოთხე თავი)

ყველა ახალი დღის გათენება ახალ ემოციებს მმატებს.სხვანაირად დავიწყე ცხოვრების აღქმა. განცდა მქონდა, რომ სადღაც კარში ვიდექი.ეს კარი ტკივილის და სიხარულის ზღვარზე იყო.

შენ ხარ აისი IXთავი

ბოლოს დაწოლა მოვიმიზეზე და ოთახში ავაყვანინე თავი. ერთადერთი, რაც თავში მომივიდა ის იყო, რომ ეს ქალები პროსტიტუციით იყვნენ დაკავებული და რაგან ჩემზე სხვა გეგმები ჰქონდათ, შესაბამისად ჩემს გაყიდვას მდიდარ კაცზე აპირებდნენ. სასწრაფოდ უნდა გამეღწია

შენ ხარ აისი VIII თავი

რამდენიმე დღის შემდეგ გავიაზრე და ჩემმა გონებამ გადახარშა, ის, რაც ბიჭებმა მიამბო. მართალი იყო ლადო, დათას სულ სხვა თვალით შევხედე და მეგონა,რომ დასრულდა შავი დღეები ჩვენ ცხოვრებაში, თუმცა შევცდი იმაზე მეტი უბედირება დამატყდა თავს, ვიდრე

შენ ხარ აისი VII თავი

თუ დღეს დათას ცოლო ხარ ეს შენს გადასარჩენად გავაკეთეთ, თორემ სხვა დროს და სხვა ვითარებაში გახდებოდი მისი. დამოუკიდებლები გახდებოდით,ავდგებოდით შენს ოჯახში მოვიდოდით და შენ ხელსაც ვითხოვდით. დაძალებით არაფერი არ ვარგა, მაგრამ ვიმეორებ ისევ შენს

უკანასკნელი წერილი შენ "ათენავ" - შეხვედრამდე

დრო მჭირდება დ რ ო ო.ყველაფერს სჭირდება დრო. გიპოვნი,აუცილებლად მოგაკითხავ,აუცილებლად ! როგორც გითხარი : საკუთარი თავი უნდა განვკურნო სიყვარულო- ჩვენი სიყვარულისთვის.ამისთვის კი ყველა წელს დავთმობ.ყველას !!! იმ მარადიული წამის მოსაპოვებლად,რომელიც

შენ ხარ აისი VI თავი

დღესაც ყველაზე ამაღელვებელი დღე ჩემს ცხოვრებაში, რომ მკითხოთ, ისევ ჩემი ქორწილის დღეს დავასახელებ- სიხარულისა და უბედურების, ნერვიულობისა და შიშის განცდა ერთიანად ეხდეთქებოდა ჩემს გულს,როგორც აღელვებული ზღვის ტალღა. ჩემმა დედამთილმა იმდენი გააკეთა,

შენ ხარ აისი V თავი

-მართლა აღარ გიყვარს?-იმედიანი თვალებით შემომხედა. -მართლა აღარ მიყვარს-დავემოწმე. -ანუ შანსი მაქვს,რომ შეგიყვარდები და მე და შენ ერთად ვიცხოვრებთ, როგორც ცოლ- ქმარნი

შენ ხარ აისი IVთავი

როდრესაც აზრზს დავუბრუნდი, ისიც მოშორდა ჩემს ბაგებს,ენა გადაისვა და ჩემი სახე ხელში მოიცია მოიქცია. -ჩემი ხარ, დღეს თუ არა ხვალ ცოლ-ქმარი ვიქნებით. -ისეთი მზერა ქონდა,შიში კვლავ გამინახლდა-მოგიცდი,მე პრობლემა არ მაქვს,უბრალოდ იცოდე, რომ ჩემი ქალი

შენ ხარ აისი III თავი

კან,თბილისში დავბრუნდით, ტრადიციულად შემოსეს ოქროში,ახალ ხალათსა და ჩუსტებში. ოთახში, როგორც კი შევედი საწოლზე უამრავი ტანსაცმელი დამხვდა. “დედაჩემა კრასნოდარიდან ჩამოატანინა, მის დაქალს”-სიამაყითა მითხრა, დათამ და თავზე ნაზად მაკოცა-”თუ არ

შენ არავინ გგავს

ეს არის ფიქრები,რომელიც ყველა ადამიან შეიძლება გაუჩნდეს მაგრამ არა ყველას მიმართ ეს ფიქრები ისეთივე განსაკუთრებულია როგორიც ადამიანი,რომელსაც იგი უკავშირდება.