ჩემი ამბავი 1

თამარი სულ შემთხვევით გადაეყარა მას. ინსტაგრამს სქროლავდა, როცა უცნობი ბიჭის კომენტარი შეამჩნია საერთო მეგობრის ფოტოზე. მისი სახელი – ნიკოლოზი – უცნაურად ნაცნობი მოეჩვენა, მაგრამ სახე არ ახსოვდა. პროფილზე გადასვლით დაინტერესდა.

ისევ ჩემი იქნები (დასასრული)

ისე დამათენდა რომ თვალი მხოლოდ ორი საათით მოვხუჭე, დილით რიჟრაჟზე გამეღვიძა და სწრაფად წამოვდექი საწოლიდან, პერანგი და შარვალი სულ დამკუჭებია რადგან ასევე ჩამძინებია.

მაინც ჩემი იქნები (თავი მეათე)

სევიო თავს არიდებს ჩემთან შეხვედრას და ეს ძალზედ ფამაღიზიანებელია. სახლიდან თითქმის აღარ გამოდის და იძულებული ვარ თავად ვეახლო.

მაინც ჩემი იქნები (თავი მეცხრე)

თვალი გავახილე და საძინებელში მარტო ვიწექი, შარვალი ამოვიცვი და სწრაფად წამოვდექი... სევის ხმა მაღალი ხმით მივმართავ, რათა გავიგო სად არის.

მაინც ჩემი იქნები (თავი მერვე)

კამათი დიდ ჩხუბში გადაგვეზარდა... მე და ნინო ერთმანეთს ისე ვუყვირით რომ მეზიბლებმაც გაიგონეს... შემჩერებელი არავინ გვყავს.

ჩემი ცხოვრების ყვითელი ბარათი(მეთერთმეტე თავი)

გიყვებით ამბავს იმ ბიჭზე ფეხბურთი, რომ ყველაფერს ურჩევნია. გიყვებით ამბავს ფეხბურთზე და მის სიყვარულზე…

მაინც ჩემი იქნები (თავი მეშვიდე)

ვუმზერთ ერთმანეთს თვალის დაუხამხამებლად.. ვუყურებ და ვგრძნობ, როგორ მომგლიჯეს შხეულის ნაწილი. ხომ შეიძლებოდა რომ ჩვენ უბრალოდ ერთად ვყოფილიყავით.

მაინც ჩემი იქნები (თავი მეექვსე)

მე და ხარნასი ისე ვუმზერთ ერთმანეთს რომ გარშემო მყოფების ყურადღება მიბყრო... მირზამ კიდევ ერთხელ გაგვაცნო სტუმრები ერთმანეთს.

მაინც ჩემი იქნები (თავი მეხუთე)

მას შემდეგ უამრავმა წელმა ჩაიარა, ახლა 30წელს ვარ გადაცილებული... სევიოს ამბები ჩემთვის უცნობი იყო, რადგან არ მინდოდა იმის გაგება თუ როგორ ცხოვრობს მის ქმართან ერთად, ისიც არ არის გამორიცხული რომ რაიმე დაეშავებინა მისთვის რადგან მე ვიყავი მისთვის

მაინც ჩემი იქნები (თავი მეოთხე)

მას შემდეგ რაც სოფელში ჩამოვედით, ბიჭებს მოვანატერე ჩემი მომღიმარი სახე... სწორედ ამიტომ უკვირდათ ტყიდან დაბრუნებული ასეთ კარგ ხასიათზე რომ ვიყავი