-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(3თავი)

ახლა კი ამხელა აყლაყს ხელებსშორის ვყავარ მოქცეული და მის ცხელ სუნთქვას ყელზე ვგრძნობ.გახურებული ტუჩები ლოყაზე გამიხახუნა და ტუჩის კუთხე აპრიხა.ცალი ხელით ჩემს თავს ზემოთკედელს მიაყრდნო ცალით კი ლოყაზე ცამოგორებულ კულულებზე გამეთამაშა.

ჩემი ბიჭი

4 წლის წინ ერთი ბიჭი გავიცანი....მხიარული, დიდი ბრიალა თვალებით....დრო და დრო ჩნდებოდა ჩემს ცხოვრებაში...თუმცა არც არასდროს წასულა,უბრალოდ ვერ ვამჩნევდი მანამდე ვერც მის ბრიალა თვალებს და ვერც მის მზერას ჩემდამი...მერე მითხრა,რომ ვუყვარდი და ჩემი

ჩემი ცისფერთვალება (თავი 4)

ნიას აწუხებდა ის,რომ დაქალს ატყუებდა ,მაგრამ მაინც არაფერს იმჩნევდა.. ცოტა,რომ აგრილდა გოგოები პლაჟზე წავიდნენ .. გვანცა ნაპირისკენ მიდიოდა და ვიღაც დაეჯახა და ეს ვიღაც რათქმაუნდა დემეტრე იყო . -ვააა ,გვანცაა (დემეტრე ) -შენ აქ რაგინდა? (გვანცა)

ჩემი ისტორია დიდია!

გამარჯობბათ მე ანნა მქვია. ვარ 15წლის. არცთუ ისე ლამაზი თუმცა საკუთარი თავი მომწონს. არ მაქვს ჩემი აზრით განსაკუთრებული ცხოვრება თუმცა არსებობს ბევრი რაღაც რაც თქვენ დაგაინტერესდებათ. ლექსებს ვწერ. ბავშობაში აღმოვაჩინე რომ რაღაცეების წერა მიყვარდა

"ჩემი ფანჯრის წინ" (სრულად)

წამიერად შეჩერებული გულისცემა.სწრაფად გახელილი თვალები და ღრმა ჩასუნთქვა. ისე ძლიერად ჩაისუნთქვა თითქოს და ცდილობს საკუთარ ფილტვებში მოიქციოს მთელი სამყაროს ცუდი.საცაა ფლიტვებიც დაუსკდება და მიაღწევს სანატრელ შედეგს. ბოლო წამები.სახეზე დაკარგული

ჩემი ცისფერთალება.... (თავი 3)

-მშვენიერია ,წამოვიყვირე მე რაზეც სიცილი ატეხეს... -ოღონდ დემეტრე რამე ზედმეტი თუ მოიგვა ან აწყენინებ და გულს ატკენ ჩათვალე,რომ დამკარგე(ნია) -კარგი ნიაკო რა მაგას რათქმაუნდა (მე) -ანუ ზღვაზე მივდივართ ,რამაგარიაა (ლუკა)

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(2თავი)

ხომ კიდე ხასიათებითაც ძალიან მხიარული ვარ აგრამ ვისთანაც საჭიროა ვავლენ ჩემს ხისთავიან სვანობას(ვიცინი)ხო ხო სვანი ვარ ლილე მუკბარიანი.ამ ფიქრებში გართული კინაღამ ჩემი დის სახლს გავცდი.უცებ გამოვერკვიე და სადარბაზოში შევედი.ლიფტის ღილაკს თითი

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი

დადად დამმმმმმმ ესეგი ბავსჰევო დიდიხანია მე დ თათიას დაწერა გვინდოდა მაგრამ ვერაფერს ვფიქრობდით და ბოლოს როგორც იქნა ერთობლივარ რაგაც ნორმალური ჩამოვაყალიბეთ იმედაია წაიკითხავთ და გამიზიარეთ თქვენი შთაბეჭდილებები .მადლობაა

ჩემი ხარ

ფიქრებიდან ნაბიჯების ხმამ გამომიყვანა მალევე ნაცნობმა სურნელმა ამწვა ცხვირი, წამის მეასედში ჰაერში ავღმოჩნდი, ძალიან შემეშინდა თუმცა თვალები არ გამიხელია. ვიგრძენი საწოლზე დამაწვინა, საბანი გადამაფარა და გვერდით მომიწვა უცებ ხელი ვიგრძენი მუცელზე,

ჩემი ხარ

–სენ ელეკლეს აქალი გოგო ქალ? – უკნიდან ხმა მომესმა, შევტრიალდი და პატარა ოქროსფერ კულულებიანი გოგონა დავინახე რომელიც თავის დიდ თვალებს აქეთ–იწით აცეცებდა. –შენ ვინ ხარ პატარა? აქ ცხოვრობ? –მე მალიამი ვალ და აქ ნათლიასთან მოვედიი –აჰა გასაგებიაა –