თქვენს ანგარიშზე დარჩენილია ჩემი სიცოცხლე(სრულად)

ჯანმრთელობა!!არაფერი არ არსებობს ქვეყნად მისი ფასი.მეტნაკლებად თითქოს ყველას გათვიცნობიერებული გვაქვს ეს,თუმცა დამიჯერეთ მეგობრებო,ღმერთმა დაგიფაროთ,მაგრამ სანამ რამე მნიშვნელოვანი საფრთხე არ დაემუქრება თქვენს ჯნმრთელობას,მანამ ამას თქვენ ბოლომდე

ჩემი მაჯებიდან...

ჩემი მაჯებიდან სისხლი განუწყვეტლივ წვეთავს... გონების დაკარგვამდე ვცდილობ არ ვიფიქრო... მაგრამ თვალებიდან სისხლი ცრემლის მსგავსად იწყებს დენას...

ჩემი ბიჭი

-კატალინა.ესმა ადექით რაა- ყვირილით გვაღვიძებს მე და ესმას ჩემი დაქალი ლოლა.ლოლა მაღალია,ღია წაბლისფერი თმა და მწვანე თვალები აქვს.ის მომავალი მოდელია ისევე როგორც მე. ესმა მომავალი ბიზნეს ლედია მას გრძელი ქერა თმა და ლურჯი თვალები აქვს.

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა სრულად

- ბევრი ვიფიქრე. -და რა გადაწყვიტე? -მივდივარ. -მითხარი სხვა გყავს? -მყავს. -მატყუებ ვიცი, რომ ჩემი ხარ. -ცდები მე შენი არასდროს არ ვყოფილვარ და არც ვიქნები.

ჩემი გული ხომ შენ გეკუთვნის

ჩემი გული ხომ შენ გეკუთვნის, "აჰა" გითხარი "სულ შენ წაიგე" თავიდან კიო რატომ მითხარი, ხოლო შემდეგ კი გადაიფიქრე.

სანამ სიცოცხლე ჩემი ვალია (სრულად)

ვზივარ. ვუყურებ ვარსკვლავებს. რა ლამაზია არა ღამე? თითქოს არავინ გიშლის ხელს ბედნიერებაში.. უბრალოდ ზიხარ და უყურებ ცას, რომელიც უმანკოებითაა სავსე. ვარსკვლავები... (5 თვით ადრე.) 16 იანვარი - შეგიძლია ცოტა მალე ადგე?

ის აღარ არის ჩემი

საკმაოდ დიდი ხანი ვინანე ის ამბავი მაგრამ მე ხომ ახლაც ვნანობ.. ვზივარ ფანჯარასთან მთვარეს ვუყურებ და სულ ლეო მელანდება მაგრამ აღარ აქვს ლეოს ის მწვანე თვალები ქერა თმები და სიცოცხლით სავსე მზერა..ვოცნებობდი რომ ლეო მალე მენახა მაგრამ ამ სურვილს

ჩემი ცხოვრება თავი I

გარშემო ყველაფერი თეთრია, გაურკვევლობაში ვარ. სულ ერთი კითხვა მიტრიალებს თავში რა იქნება აწი? ერთი დიდი სისულელეა ცხოვრება მაგრამ მისგანაც უდიდესი სიამოვნების მიღება შესაძლებელია. ყოველთვის მეგონა, რომ ვიღაცისთვის უნდა მეცხოვრა, მაგრამ ეს ასე არ

ჩემი სიყვარულის ისტორია

ზაფხულმა საშინლად სწრაფად ჩაიარა და დადგა სექტემბერი, ის მომაბეზრებელი თვე რომელ თვესაც იწყებოდა სკოლაა .... :(((( თავს საშინლად ვგრძნობდი რადგან სკოლაში წასვლა არმინდოდა , საშინლად მძულდა იქაურობა , რადგან კლასში ყურადღებას არავინ მაქცევდა , მეგონა

და ჩემი სახის ანარეკლი ისევ ჩანს ფანჯრის მინაზე...

ეს ჩემი სახლია , ეს კი ჩემი პატარა , მყუდრო ოთახი . ოთახის ბოლოში პატარა საწოლია , რომელზეც ლამაზადაა გადაფარებული ლურჯი საბანი . კედლებზე ლამაზი სურათებია გაკრული , ჩემი სურათები , ჩემი ნახატებიც და ჩემი პორტრეტებიც . ყოველთვის მიყვარდა ხატვა ,