ჩემი ტკბილი სალოცავი

გკოცნი, გკოცნი, გკოცნი, გკოცნი გეფერები უსაშველოდ ბევრს, ბევრს, მაინც არა მყოფნის რა ვქნა თავს ვით ვუსაშველო?მოდი სულში ჩამადენი ვეღარა ვძლებ მე უშენოდ გულს მწვავს ცრემლი დანადენი ტანჯვას იქნებ შენ უშველო.სიყვარულო, რა ყოფილხარ

ნუთუ ეს ჩემი ცხოვრებაა? (9)

დაღლილი კი მეც დადუს მივუწექი ისიც თითქოს იგრძნო და მაშინვე ჩამეხუტა. ვოღაც მკოცნიდა და მეფერებოდა გამეღვიძა და ჩემი გოგო ყოფილა -გავიღვიძე დუუ როგორ მომენატრე კოცნა და ფერება დავუწყე იმხელას ვიცინოფით ბებო შემოგვივარდა ჩუმათ იყავით ბიჭებს სძინავთო

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.2)

თვალები გავახილე და ავდექი,დავინახე თუ არა რაღაც დამემართა,ისეთი რაც აქამდე არ დამმართნია და სიტყვებით გადმოცემა რთულია. -გთხოვთ მომიტევოთ თუ შეგაშინეთ,ეს ნამდვილად არ მინდოდა,უბრალოდ დაგინახეთ და... -საპაიებელი არაფერია,არ შემშინებია,დაწყნარდით.

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.1)

დღეს 10 აპრილია და რა ცუდი დღეა,ამინდიც სწორედ ისეთი,როგორიც თავად ამ დღეს შეეფერება,მოღრუბლული ცა,თითქოს წარბები აქვს შეყრილი და ტირილს აპირებს. აჰა,ტირილს იწყებს,ტირის,უმატებს ტირილს და მისი ცრემლები მე მეცემა სახეზე. ვგიჟდები ისე მიყვარს

მაინც ჩემი გახდები ! (ნაწილი1)

-საყვარელო დღეს პირველი დღეა არ მინდა რომ დაგაგვიანდეს.- ჯანდაბა!!! ფეხზე წამოვვარდი და აბაზანაში შევედი, შხაპი მივიღე და კარადას მივუახლოვდი, დღეს პირველი დღე იყო ჩემს ახალ სამსახურში. შავი მოკლე კაბა და ასეცე შავი მაისური ავირჩიე და სარკესთან

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!!! (თავი 4)

*** -ეს შეუძლებელია ვინაიდან და რადგანაც თქვენ ქალიშვილი ხართ, თქვენ ქალიშვილი ხართ, თქვენ ქალიშვილი ხართ... -ექოსავით ჩაესმოდა მარიამს ექიმის სიტყვები და მის გაანალიზებას ცდილობდა. ვერ გაეგო რა ხდებოდა ყველაფერი ერთმანეთში არეოდა. ეს ხომ შეუძლებელი

ჩემი ხარ ბარნოვა ! (თავი 1)

ყველაფერი წარმავალია: სიყვარული, ხელოვნება, დედამიწა, თქვენ, მე.. ამ დროებაში ყველაფერი იყიდება: სიყვარული, ხელოვნება, დედამიწა, თქვენ, მე.. როგორ უნდა მიხვდე, რომ მაინცდამაინც დღევანდელი დღეა შენთვის ბოლო დღე?! არადა სულ გგონია, რომ დრო კიდევ

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ (თავი 3)

-იდიოტი , დეგენერატი! როგორ მეზიზღები დემეტრე ბურდულო შენ ვერც კი წარმოიდგენ! -გულში ვლანძღავდი დემეტრეს... სახლში შეევედი დემეტრე მამაჩემი დედაჩემი და ბატონი გოგოა რაღაცაზე გულმოდგინეთ სუბრობდნენ. მეც დამაინტერესა და მათთან ახლოს მივედი... -რაზე

ბედნიერების საფასური ანუ ჩემი ტკივილები

ისევ გაწვიმდა, რაღაცას მახსენებს ეს წვიმა.... გახსოვს წვიმაში, რომ დავრბოდით და სახლში გასაწურები მივედით?! 2 თვე 2 უბედნიერესი თვე გავატარეთ ერთად და ახლა, მხოლოდ მობილურებში შეგვრჩა ერთმანეთის სურათები, ხელიდან გამოგგვლიჯეს ბედნიერება... ათასი

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!!! (თავი2)

*** - ხელი გამიშვი ნუ მეხები! -წამოვიყვირე მე გაბრაზებით -აღარ გაბედო და შენი ხელები აღარ შემახო!!! -წამოვიყვირე ზიზღით, უცებ დემეტრემ ხელი მიშვა -მე არსად არ წამოვალ! მაგრამ შენ წახვალ გასაგებია?? -გამოსცრა, მერე მარიამი შეტრიალდა და სააბაზანოსკენ