ჩემი ღამის კოშმარი ხარ (თავი 3)

-იდიოტი , დეგენერატი! როგორ მეზიზღები დემეტრე ბურდულო შენ ვერც კი წარმოიდგენ! -გულში ვლანძღავდი დემეტრეს... სახლში შეევედი დემეტრე მამაჩემი დედაჩემი და ბატონი გოგოა რაღაცაზე გულმოდგინეთ სუბრობდნენ. მეც დამაინტერესა და მათთან ახლოს მივედი... -რაზე

ბედნიერების საფასური ანუ ჩემი ტკივილები

ისევ გაწვიმდა, რაღაცას მახსენებს ეს წვიმა.... გახსოვს წვიმაში, რომ დავრბოდით და სახლში გასაწურები მივედით?! 2 თვე 2 უბედნიერესი თვე გავატარეთ ერთად და ახლა, მხოლოდ მობილურებში შეგვრჩა ერთმანეთის სურათები, ხელიდან გამოგგვლიჯეს ბედნიერება... ათასი

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!!! (თავი2)

*** - ხელი გამიშვი ნუ მეხები! -წამოვიყვირე მე გაბრაზებით -აღარ გაბედო და შენი ხელები აღარ შემახო!!! -წამოვიყვირე ზიზღით, უცებ დემეტრემ ხელი მიშვა -მე არსად არ წამოვალ! მაგრამ შენ წახვალ გასაგებია?? -გამოსცრა, მერე მარიამი შეტრიალდა და სააბაზანოსკენ

ჩემი სულის ჰეროინი

გნატრობ...ბაგე მიშრება...მწყურიხარ....ისევ დამეწყო უშენოს "ლომკები" ჩემო, სულის ჰეროინო.

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!! (თავი1)

მე ვარ 17 წლის მარიამ დადიანი 11 კლასის მოსწავლე, მყავს დედა (ნატა კირვალიძე, დიასახლისი) და მამა (დავით დადიანი, ბიზნესმენი) , არ მყავს არც და და არც ძმა. სამწუხაროდ ყოველთვის მინდოდა მყოლოდა გვერდით ვინმე ვისაც გავუზიარებდი ჩემს ყველა პრობლემას

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 27)

-ალექს,რომ მოვმკვდარიყავი,როგორ აპირებდი შემდგომ შენი ცხოვრების წარმართვას?! -რა უაზრობებს მეკიხები ნინო,ხვდები მაინც?! ფეხზე წამოხტა და გაავებულმა შემომხედა. -მაინტერესებს,რას აპირბდი,მართლა..გთხოვ მიპასუხე. ცოტა ხანს დადუმდა. -მე საერთოდ არ

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 26)

მისი სიტყვები გაახსენდა,“ისე,მაკოცე მინდა მკვდარსაც მდაგავდეს შენი ლავასავით ცხელი ტუჩები“ თავი გადააქნია და ამოისლუკუნა. -ბოლოჯერ გაკოცებ! ბოლოჯერ შევეხები შენს ტუჩებს,ტუჩებს რომლებმაც გზა ამირიეს და ცხოვრებას აზრი შეძინეს. ქალის ტუჩებს ლოთივით

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 25)

ვიგრძენი მისი გავარვარებული ტუჩები როგორ ცდილობდა ჩემი გაყინული ბაგეების გათბობას,თუმცა ამაოდ, ავყევი კოცნაში,ერთჯერ ვაკოცე და ჩემმა ბაგეებმა შეწყვიტეს მოძრაობა,მისამ კი განაგრძეს იმ იმედით რომ შეძლებდა სიკვდლის ყინულის გალღობას!

ჩემი პირადი გველი (თავი1)

თვითმფრინავში იჯდა და ერთ ადგილზე ცქმუტავდა. არ შეეძლო მშვიდად გაჩერება და ეს ერთი შეხედვითაც ეტყობოდა. მიუხედავად იმისა, რომ თვითმფრინავში პირველად არ მგზავრობდა, აფრენისას მაინც რაღაცნაირად გულისრევის შეგრძნება დაეუფლა. კიდევ კარგი პირველი კლასის

პატარავ,სამუდამოდ ჩემი ხარ." თავი 3

გამოცებას ვერ ვმალავდი..ნეტა ვინ ჯანდაბაა? ან ჩემგან რა უნდა? რას გადამეკიდა? იქნებ ნომერი ეშლება და მე არ მწერს? ათასი კითხვა მიტრიალებდა..ლიზა კი "ვაი შენსპატრონს თვალებით" მიყურებდა.. -რა იყო გოგო რა გჭირს? გაოცებული მიყურებდა ლიზაც