ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (IXთავი)

- მარტო ყოფნას არ დაგაცდიან რა( ვიკო) - ეგ კი არა დედაშენი გადაირევა რო დაგინახავს - გაუვლის რა- ფეხზე ხელი ჩამოუსვა ანასტასიას და თვალს არ აშორებდა გოგონას რომელიც ფათიფუთით ცდილობდა მოეშორებინა ჭუჭყი

ჩემი მეფე, ჩემი ჩარკვიანი..! 3

გავაცილეთ ბატონი ალექსანდრე და დავრჩით სახლში ისევ მარტო... როგორი უხერხული სიტუაციაა. ფუჰ ვაჟბატონს კი არაფერი ეტყობა უხერხულობის არხეინად ჩაჰკირკიტებს მობილურს. მის გრძელ და დახვეწილ თითებს სენსორზე ისე დაასრიალებს მეც კი მბურძგლავს... რა

შენ ჩემი სასწაული ხარ! 4

სახლში არავინ იყო. რა გასაკვირია 18 წლიდან თავისთვის ცხოვრობს და თვითონ იკვლევს გზას ცხოვრებაში მაგრამ რა თქმა უნდა დედა ძალიან უყვარს.მამა არც ახსოვს ძალიან პატარა იყო რომ გულით გარდაიცვალა.უამრავი მტერი ჰყავდა და ტყვიამ გული დააზიანა ამან კი

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (VIIIთავი)

3 სრულდებოდა თვალები ზანტად რომ გაახილა დიდი ფანჯრებიდან შემოსულმა სითეთრემ თვალი მოჭრა და რეფლესის გამო თვალები დაეხუჭა... საწოლზე დადებულმა ორმა ყუთმა მისი ყურადრება მიიპყრო და ჯერ პატარა ბანტიანი ყუთი გახსნა...შიგნით ძალიან ლამაზი საათი იდო

ჩემი მეფე! ჩემი ჩარკვიანი! 2

გაცეცხლებულმა ამოვიცვი ტანსაცმელი. არა, ამას თავი ვინ ჰგონია? ჯერ ერთი კოტეჯში გაუფრთხილებლად შემოვიდა, მეორეც საძინებელში შემომეჭრა და მესამეც თმაზე მეხებოდა და აშკარად უტიფრობის ასხივებდა. ასე ჯუჯღუნში ჩავიცვი ტანსაცმელი და მისაღებისკენ დავიძარი

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (VII თავი)

თავის ტკივილმა გამომაღვიძა მანქანაში ვიჯექი უკანა სავარძელზე მიწოლილი. გაჩერებულ "კაპოტ " ახდილ მანქანაში ორი სხეული მოძრაობდა ოღონდ არ ჩანდნენ, მერე სარკეში ჩავიხედე თვალები ჩაწითლებული და დასიებული მქონდა ქუთუთოებთან თითები მივიტნე და რაღაცამ რომ

შენ ჩემი სასწაული ხარ! 3

დრო სწრაფად გადიოდა და ყველაფერი რთულდებოდა.კრიზისი დაიწყო და სამსახურს ვერ პოულობდა ანდრონიკაშვილი.ირემაშვილის ხელფასი კი ყველაფერს ვერ სწვდებოდა.-გადავალ აქედან და როგორმე ჩემთვის ვიცხოვრებ რომ არ შეგაწუხო ხშირად

ჩემი მეფე, ჩემი ჩარკვიანი..! (1)

წვიმს... კვლავ წვიმს და სწორედ ახლაა ჩემი სულის დღესასწაული. ამ დროს თქვენი აზრით სახლში გამჩერებელი ვარ? ჰმმ ცდებით თანაც ძალიან!! გაგიკვირდებათ ალბათ რომ გითხრათ ადრე თუ როგორ ძალიან მძულდა წვიმა... მძულდა რბილად ნათქვამია. მაგრამ მას მერე ბევრი

ჩემი ცხოვრების სიგიჟე ხარ 5

-მთელი ღამე დემეზე ვფიქქრობდი არმინდოდა მისი დატოვება და უბრალოდ წასვლა... არ შემეძლო ეს გამეკეთებინა უბრალოდდ... აუ როგორ მივეჩვიე პროსტა მგონი მართლა მიყვარსდა ეს უნდა ვუთხრა ვერ ვძლებ აუ ეხლავე ხოვიცი ეხლა მის წინ რომ

ჩემი საკუთარი ბედნიერება (თავი 4)

ალექსანდრე დივნიდან მაყენებს და მესამე სართულზე ერთ-ერთ ოთახში ავყავარ. ოთახში შესვლისას თვალები მიფართოვდება. ეს ოთახი კი არა სამოთხეა. უამრავი ძველებური ფოტოაპარატი, უამრავი გასამჟღავნებელი მანქანები, უამრავი დაუბეჭდავი ლენტები.