ჩრდილები სიბნელეში (8)

დილით ადრე გამეღვიძა და თავში ისევ წუხელ ღამით მიღებული გაფრთხილება მიტრიალებდა, ვინ იყო ის ჩრდილი ან საიდან იცოდა ვინ ვიყავი, კითხვები არ მასვენებდა, საწოლში ვეღარ გავჩერდი ამიტომ ავდექი ხალათი მოვიცვი და ფანჯარასთან მივედი ფანჯრიდან დავინახე როგორ

ჩრდილები სიბნელეში(7)

ერთი კვირა თვალის დახამხამებაში გავიდა. ერთი კვირის მანძილზე ჩემს სახლში უამრავი ხალხი ირეოდა, დეკორატორები და ორგანიზატორები. მუშები რომლებიც კაილას ყველაფრის მოწყობაში ეხმარებოდა. ჩემი შეშლილი მეგობარი ამ საქმის ნამდვილი ოსტატია, ამიტომ ჩემი

ჩრდილები სიბნელეში(6)

დროა ყველაფერი ამიხსნა, დროა ვიცოდე რა ჯანდაბა ხდება შენს თავს, უნდა ვიცოდე როდიდან აღარ ვარ შენს ცხოვრებაშ -კაილა მაპატიე, არ მინდოდა ჩემი ცხოვრების საგიჟეთში ჩამეთრიე -არა არ გაპატიებ, შენი ცხოვრება ჩემი ცხოვრება. ახლა კი მითხარი რა ჯანდაბა ხდება

ჩრდილები სიბნელეში(5)

შუაღამეს უკვე სალემში ვიყავით, გარშემო სამარისებური სიჩუმე იდგა, თითქოს მოჩვენებების ქალაქი იყო, რომელიც ხალხმა დიდი ხნის წინ მიატოვა. ბებიას სახეზე აღელვება ეტყობოდა, მე მინდოდა დამემშვიდებინა და სიჩუმე დავარღვიე -მგონი ამ ქალაქში არავინ ცხოვრობს,

ჩრდილები სიბნელეში(4)

არ ვიცოდი როგორ მოვქცეულიყავი, აქამდე ყოველთვის მეგონა რომ მე და ბებიას საიდუმლოებები არ გვქონდა, ის ჩემთვის ბებიზე მეტი იყო ყოველთვის, ის ჩემი მისაბაძი ადამიანი იყო, პიროვნება რომელმაც თავისი ცხოვრება მე შემომწირა და მშობლების სიკვდილის შემდეგ

ჩრდილები სიბნელეში(3)

სახლში საშინლად დაღლილი და გამოცლილი დავბრუნდი, პირდაპირ ჩემს ოთახში ავედი, საწოლზე პირქვე დავემხე და გაუნძრევლად ვიწექი რამდენიმე საათი. ფიქრებით სადღაც შორს ვიყავი, უეცრად კარზე კაკუნი გავიგონე, საათს შევხედე უკვე გვიანი იყო. -საყვარელო კარგად

ჩრდილები სიბნელეში(2)

ორშაბათი დილის ათი საათი. როგორც წესი ყოველთვის გვიანობამდე ვნებივრო საწოლში, დავაზუსტებ თუ დამაცდიან იმ შემთხევეაში. დღევანდელი დღეც არ იყო გამონაკლის დილის ათ საათზე კაილას ყვირილმა გამაღვიძა, ის ყოველთვის მოუთმენელი იყო ასე რომ ეს მოსალოდნელი

ჩრდილები სიბნელეში

2016 წელი,ივნისი, უისკონსინის შტატი ქალაქი მედისონი. დილის თერთმეტი საათი.-დილამშვიდობისა პატარა ქალბატონო როგორ გეძინა? -კარგად ბებია, საუზმეზე რა გვაქვს?-ბლინები შოკოლადის კარაქით-ქალბატონო ებიგეილ შემთხვევით ხომ არ გინდა რომ გავსუქდე?

ჩრდილები

შემოდგომის ბოლო დღეს, ცივი სუსხიანი ქარი ართობს არემარეს. ირგვლივ სამარისებულ სიჩუმეს ბოროტად დაუსადგურებია. სასაფლაოზე მარტოს, თითქოს და გესმის იქ მწოლიარე გვამების ენა, თითქოს და გესმის, როგორ ყვებიან თავიანთ ამბავს უხმოდ…