მოწმენდილ ცაზე ვარსკვლავს გამსგავსებ
ცეცხლში ვიწვები ალები მწვავენ შენი ტუჩების შეხების მსგავსადერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 12)
-იცი რამდენი სიკვდილი მინახავს?ბევრი...მაგრამ ყველაზე რთული მათი ახლობლების ყურებაა ამ დროს.და თქმა რომ მათი პაციენტი აღარ არის ცოცხალი.მაგრამ მაინც ყველაზე რთულია შვილს უთხრა რომ მშობელი აღარ ყავს და პირიქით,მშობელს რომ შვილი დაეღუპა.ვარდისფერ ცაზე
ვარდისფერ ცაზე ცისარტყელა მთვარეს გადაწვდა და ოცნებებმაც გაარღვია სივრცე და განი ახლა იმედი რეალობას თითქოს შეერწყა და მიწამ მთვარეს შვიდივ ფერით გამოსდო მკლავიერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 11)
გავიფიქრე კიდევ კარგი იოანე წავიდა და ამას არ ხედავს მეთქი და... ამ დროს მანქანის დამუხრუჭების ხმა იყო.იოანე..;ახლა მზად ვიყავი გასაქცევად.შემოვბრუნდი მანქანიდან ისეთი მზერით და მანერით გადმოვიდა,მეგონა ჰაერი გასქელდა და ვეღარ ვსუნთქავდი.ერთი ვარსკვლავი ცაზე(თავი10)
-კალათს დაიჭერ შენ,მე ავალ! -თათია ჩამოვარდები,ცუდი ასასვლელია. -დაწყნარდი! ხეზე ავედი და კრეფა ამაყად დავიწყე.მაგრამ ოი საოცრებავ!ცოტა ხანში ფეხი დამიცურდა და კალათიანად ძირს წამოვედი..........ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 10)
-ეს მერამდენეა გამახსენე? -ოჰ!დიდი ამბავი.არა სულ როგორ ვეცემი. ჩემს თავზე ვბრაზდებოდი. -კიდევ კარგი რომ ასეა,თორემ ხომ ვერ გაგიცნობდი არა? ღმერთო,ამ ღიმილმა ასე როგორ უნდა დამატკბოს ყოველთვის?მთვარის სონატამ მიაძინა ვარსკვლავი ცაზე...
მთვარის სონატამ მიაძინა ვარსკვლავი ცაზე დაბნელდა ირგვლივ,მთვარეც კი თვლემს და კვლავ დგება განზე ვუყურებ ცას და ჰორიზონტიც გამოჩნდა ხაზზე გათენდება და დარი იქნება,ხან წვიმა,ან მზე...განა ცხოვრებამ მოგვიფინა ია-ვარდები?ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 9)
მის კაბინეტთან მივედი და კარი დაუკაკუნებლად შევაღე.სურათი რომელიც იქ დამხვდა შემდეგნაირი იყო:........... კი როგორარა მეთქი ჩავილაპარაკე და გზა განვაგრძე.სახლში მივირბინე და ტანსაცმლის ჩალაგება დავიწტე თან ვბურტყუნებდი.კიდევ როერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 8)
-რა მოხდა შერიგდით?-გაკვირვებულმა მკითხა -არა.საბოლოოდ გავწვიტეთ ურთიერთობა. ისე მიყურებდა როგორც მძიმე პაციენტს. -თუ გინდა სახლში.. -არა!გზა განაგრძე.ერთად განვაგრძოთ.ხომ დამეხმარები?-გავუღიმე,მანაც გამიღიმა და გზა გავაგრძელეთ...ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 7)
სხვა არაფერი მახსოვს სანამ კლინიკაში არ მივედით.დერეფანში თორნიკე იყო ჩაკეცილი,თავს არ ჰგავდა. მას მივვარდი -როგორარის?მითხარი ცოცხალია? თორნიკემ შემომხედა და ცარიელი თვალებით მომაჩერდატესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.