ზამთრის წერილები (სრულად)

გარეთ კი წვიმდა. წვიმდა ისე,როგორც არასოდეს უწვიმია, არსად. ჩემთვის ამაზრზენად, მიუღებლად. დაუნდობლად, ეხეთქებოდნენ ალაგ-ალაგ შემორჩენილ, ფერწასულ ფოთლებს და გზას შავად ღებავდნენ. სიცივე იყო, დიდი სუსხი... ქალაქი ბურუსში გახვეულიყო, ირგვლივ მხოლოდ

წერილები ციხეში (სრულად)

,, ეს უკანასკნელი წერილია, შენც გტანჯავ და ჩემს თავსაც ვიტანჯავ, არ მინდა შვილი ასეთ პირობებში გავზარდო, მშვიდობით!“ მხოლოდ ეს სიტყვები ეწერა წერილიში, ერთი წინადადება. უკანსკნელი, უკანასკნელი...-იმეორებდა ხმადაბლა.-მისთვის ასე აჯობებს...

უცნობის წერილები (2)

პირქვე დაგდებულს ჩამეძინა, მაგრამ ძილს ვინ გაცლის დღეს ხომ "ჩემი დღეა". - მერიემ! ჩამოდი დაბლა ყველა შენ გელოდებით - მოვდივარ, დედა

უცნობის წერილები

ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა 18 წელი შემისრულდა ჩემს ცხოვრებაში ახალი, დამოუკიდებელი ეტაპი დგებოდა მაგრამ ეს ყველაფერი დიდად არ მიხაროდა, მოხუცივით მეზარებოდა დაბადების დღის გადახდა, მეგობრები , საჩუქრები და რაც ყველაფერ ამას ახლავს, მხიარულება.

მკვდრის წერილები

(20.10.16) და ალბათ გავგიჟდი... (31.10.16) ჯდები ფანჯრის რაფაზე, კალთაში კატით, და გრძნობ სიცივეს. ოთახში გამეფებულა და აუტანელ სიჩუმესთან ერთად დაუმძიმებია ჰაერი. ლონდონში ისევ წვიმს. მარტოობა ჩამეხუტა და აღარ მშორდება...

შიშველი წერილები

ანტუან უნდა გამოჩნდე და მათ ჩემი დანაბარები გადასცე უთხრა, რომ ჩამოვიდნენ, დამიბრუნდნენ და პირობას ვაძლევ, რომ მე ისინი მეყვარებიან ... იმ სიყვარულით,რომელიც თვალებსშორის ზიზღსა და სიძულვილს აქრობს..

ქარის მოტანილი წერილები (არ გაატაროთ გთხოვთ)

უთხარით რაც შეიძლება მეტ ადამიანს. 22 სექტემბერს ყველაზე მეტი წერილი უნდა დაიწეროს მთელ მსოფლიოში, ვიდრე მთელი წლის მანძილზე.

წერილები (თავი 2)

პალატიდან გავედი, მაინც ვერ მივხვდი, რატომ იყო ნიცა ასეთი? უხაროდა ალექსის კარგად ყოფნა მაგრამ თვალები ჩამქრალი ჰქონდა, მეორე სართულზე ავედი, ჩავუარე ორ პალატას და ის-ის იყო კარი უნდა შემეღო რომ სიცილის ხმა გავიგონე.

წერილები (თავი 1)

ადამიანებს არ უყვართ წერილები, არა შეყობინებებზე არ გელაპარაკებით, ნამდვილ წერილებზე , მელნით დაწერილებზე, ფოსტალიონის ხელით მოტანილზე, ისეთზე რომ გახსნი და ნაცნობი სურნელი რომ იგრძნობა. რა კარგია რომ ასეთი მე ორი მაქვს, ორი წერილი რომელიც მუდამ

წერილები სიკვდილისგან – დასასრული

შავთმიანს ისევ გაეღიმა. ისეთი რაღაცეები უნდა გაეკეთებინა, რაც უკვე უხერხულში აგდებდა. ერთხანს კი გაიფიქრა, არაფერსაც არ გავაკეთებო, მაგრამ მალევე მიხვდა, რომ ეს უსამართლობა იქნებოდა, უსამართლობა კი ეზიზღებოდა. საბოლოოდ, იქვე გადაწყვიტა, რომ სეითს