''უცნობი ქალის წერილი'' (ჩემეული გაგრძელება)

,,მწერლის წინ აღიმართა ქალის უხილავი სახე და იმ ქალზე ფიქრმა შეიპყრო, როგორც შორეულმა მუსიკამ.’’ ახსენდებოდა ნელა, მაგრამ მაინც, ლამაზი ქალიშვილი..

წერილი შვილს (სრულად)

შენთვის ამის თქმა, იმის რომ სხვა ქალმა გაგაჩინა არასდროს გვდომებია რადგან მე და მამას ყოველთვის საკუთარ შვილს მიგვაჩნდი, განა არ იყავი? რა აზრი აქვს შვილო ვინ გაგაჩინა, მთავარი ის იყო ვინ აგღზარდა. ოთხი დღის იყავი როდესაც პირველად ვაკოცე შენს

წერილი დედას

მენატრება ჩემი ქალაქი,ჩემი სახლ-კარი და თბილი კერა,ჩემი ბავშვობა რომელიც იქ დავტოვე წლებთან ერთად,დედა,დეე,ჩემო საყვარელო აქ ცივა,არაფერი არ არის ისე როგორიც ჩანს,ილუზიაა რომელიც ხედს ალამაზებს,როგორც კარგი სარეკლამო აფიშა,აქ ზაფხულშიც კი იგრძნობ

კიდევ ერთი გაუბედავი წერილი შენთვის

მე მჯერა, რომ ყველა ადამიანი რაღაც მისიით მოდის ჩვენს ცხოვრებაში... შენ ჩემი გულის თვალების ახელა გქონდა დაკისრებული, ჩემი მკვდარი გრძნობების გაცოცხლება... მაგრამ შემდეგ ნაბიჯზე არაფერი გითქვამს... ასე უცნაურად აჩანჩქერებული გულით შუაგულ ოკეანეში

უმისამართო წერილი- გოდერძი ჩოხელი

– მე შენ მიყვარხარ! – არა გჯერა?– ვიცი რაღაც დაკარგა ამ სიტყვამ მეოცე საუკუნეში, თითქოს გაიცვითა და აღარავინ იჯერებს. ხომ შენც ასე ფიქრობ და ალბათ ამიტომ ხარ ასე შორს და არ გჯერა ჩემი. მე კი…

წერილი უცნობ ხევსურს

დედას რომ ვეუბნები, ხევსურს უნდა გავყვე-მეთქი, ვაი შენს პატრონსო, – მეუბნება. აბა თბილისში ვინ ვიპოვო ჩემსავით გიჟი, რომ ხევსურეთში წამომყვეს? ვის ავუხსნა, რომ აქედან შორს მინდა. იქ, სადაც ზამთარში გზები იკეტება,

წერილი რომელიც შენამდე ვერ მოაღწევს!!!

ისეთი შეგრძნება მაქვს, თითქოს ძალიან დიდი ხანია ვიცნობთ ერთმანეთს.. თითქმის საუბრის გარეშე მოახერხე ჩემი გამოუთქმელი სურვილების გამოცნობა.. მას შემდეგ ბევრს ვფიქრობ, ცოტა მძინავს, ბევრს ვდარდობ და ცოტას

წერილი მას...

წერილი რომელიც მასთან შეიძლება არასდროს მივიდეს!ზუსტათ არ მახსოვს რა დღე იყო... თუმცა მახსოვს მარგალიტივით მბრწყინავი თვალები და სიყვარულით აჩქარებული გული. დილა იყო, დაახლოებით 9 საათი ამ დროს ზოგადად არ ვიღვიძებ სიზმრებში ვარ ხოლმე..

უმისამართო წერილი

– მე შენ მიყვარხარ! – არა გჯერა? – ვიცი რაღაც დაკარგა ამ სიტყვამ მეოცე საუკუნეში, თითქოს გაიცვითა და აღარავინ იჯერებს. ხომ შენც ასე ფიქრობ და ალბათ ამიტომ ხარ ასე შორს და არ გჯერა ჩემი. მე კი… მე კი ისევ იმის თქმა მინდა რომ… მე შენ მიყვარხარ!

წერილი (ნამდვილი ამბავი )

,,ადამიანებს მხოლოდ ცხოვრება გვასწავლის ადამიანობას… შეხედე შენს თავს სარკეში და რაც ჩემი მსგავსი დაინახო, დაასამარე… წაშალე და დაივიწყე, შვილო… შენს თვალებში აუცილებლად ნახავ ბაბუას სახეს…