შტეფან ცვაიგი უცნობი ქალის წერილი(ნაწილი 1)

ცნობილი მწერალი რ. სამი დღე მთაში იყო და დასასვენებლად, დილით ადრე ვენაში დაბრუნდა, სადგურზე გაზეთი იყიდა და თარიღს დახედა თუ არა, უცებ გახსენდა – დღეს მისი დაბადების დღგე იყო.”ორმოცდაერთი” - გაივლო გულში სწრაფად, მაგრამ ამით არც სიხარული უგრძნია და

წერილი - პაატა ნაცვლიშვილი

ახლა ღამეა და ვარსკვლავები ზეცას ჭორფლივით აყრია შუბლზე... მე მაგიდასთან ვზივარ ძვირფასო, და ჩემს წინ სუფთა ქაღალდებს ვუმზერ. აწმყო, წარსული და მომავალი დამდგარან ჩემი ფიქრების ზღურბლზე. ძალიან მშვიდ და იდუმალ ღამეს ჩასძინებია ატმის მკლავებზე...

წერილი ძვირფას მეგობარს...

-ამ წერილს გწერ და თან ვემზადები მარადიული ძილისთვის,სიცოცხლის ბოლო წუთებსა და წამებში ვეცდები აგიხსნა ჩემი ყოველივე ჩადენილი,დიდი იმედი მაქვს გამიგებ და მაპატიებ... ის დღე ძალზედ ჩვეულებრივად გათენდა,განსხვავებით სხვა დღეებისაგან... დილით

ბოლო წერილი... (1 თავი)

როგორ ხარ? მომენატრე იცი უკვე მეოთხედ ვშლი ამ წერილს მაგრამ მაინც მოვიკრიბე გამბედაობა და აი გწერ ბოლო წერილში საშინლად გამოგლანძღე გახსოვს მაგრამ საიდან უნდა გახსოვდეს მე ხომ ის წერილიც წავშალე როგორც სხვები ან როგორც ამას წავშლი როცა ბოლომდე

წერილი დედას !

დე... ახლაც იმ აზრამდე მივყავარ ამ ცხოვრების გზას საითკენაც ყოველთვის მიმაქროლებდა. აღარ ვარ ბავშვი თუმცა არც ყოველი ნაბიჯი, ფიქრი თუ უბრალოდ განზრახვა არ მაქვს ჩამოყალიბებული ადამიანის.ვიცი მაინც გაიგებ ჩემს ყოველ ცრემლს, შეცდომას. შენ ხომ ის

ფსიქოლოგის წერილი დედებს, რომლებიც შვილებისთვის ცოცხლობენ

ვიცი, რომ არც ისე მომგებიან თემაზე ვწერ და ალბათ ძალიან დიდ უკმაყოფილებას და ბრაზს გამოვიწვევ იმ ქალებში, რომელთაც ცხოვრების უმთავრესი აზრი დედობაში ჰპოვეს. მაინც ვწერ!ჩემთან ხშირად რეკავენ დედები და თავიანთი შვილების კონსულტაციაზე მიღებას მთხოვენ.

ვალენტინობის მოლოდინში მიწერილი წერილი საკუთარ მესთან

დღევანდელი დღეც ისეთივიეა, როგორიც გუშინ იყო, და იმის წინ, ცხოვრება ისეთი უფერულია, ისეთი დამღლელი, მაგრამ არის დღე, ყველასგან გამორჩეული, 14 თებერვალი, არა იმით, რომ საყვარელ ადამიანთან ერთად გაატარებ, ამ დღის ყოველ მომნუსხველ წამს, არა უბრალოდ ეს

წერილი მას

შენ წახვედი. შენ არც კი შეგეცოდე ისე წახვედი ერთ დღეს კი ყველაფერი მორჩა ალბად არც არაფერი არ იყო. რომ მკითხონ რატომ წავიდაო? რა ვუპასუხო? სიმართლე მწარეა ყველაზე მწარე და მე ხალხს ვერასდროს ვეტყვი რომ სხვა გოგოებში გამცვალე გოგოებში რომლებიც ჩემზე

მამაკაცის წერილი ქალის შესახებ

მათ სძინავთ ჩვენს მაისურებში და გამოიყურებიან ძალიან სასაცილოდ.მათ უყვართ, როდესაც კოცნიან ზედმეტი სიტყვების გარეშე.

ბოლო წერილი

დღეს მეც ქალი ვარ ,პირველი ქალი ანუ ევა ,ევა ვისაც მთელი ცხოვრება ერთი მამაკაცი უალტერნატივო ადამი უყვარდა და ისე მისთვის აზრი,რომ არავის უკითავს ,არჩევანის საშუალება ,რომ არ მიუციათ .რატომღაც მგონია,რომ ევა იყო პირველი ძალადობის მსხვერპლი ქალი