თამაში წესებით 6

რა ჩავიცვა? მხოლოდ ეს მიტრიალებდა თავში მას შემდეგ, რაც დამიანემ კაფე დატოვა... რა თქმა უნდა, მივიდოდი წვეულებაზე, მაგრამ ისეთი კაბით, რომელსაც ყველა აღნიშნავდა... სათანადოდ ლამაზი და გამომწვევი სახლში მხოლოდ ბიუსჰალტერები მაქვს. ჩემი ნივთები

თამაში წესებით -5-

- მირა, არც გამომხედავ?,- ჩემი ხმა უფრო დათბა, მირამ უბრალოდ მის წინ სივრცეში გაიხედა. - არ მინდა რომ თქვენი ყურება იაფფასიან საქციელში ჩამეთვალოს, ბატონო დამიანე,- მხრებში შესამჩნევად გაიმართა და წერა განაგრძო. - რას წერ? ,- მისკენ უფრო ახლოს

თამაში წესებით -4-

- მე არ მიმიგდიხარ, მე მიგიყვანე და მადლობა რაში უნდა გადაგიხადო? გამახსენე, რაშიც ხელფასს გიხდი? ,- ვერც გავიაზრე ისე ვეჯექი უკვე ზემოდან, მისი ხელები ჩემი მკერდისკენ მიიწევდნენ. - რობოტი რომ არ იყოთ და ზოგჯერ მაინც ადამიანი გერქვათ, ხალხი

თამაში წესებით -3-

- შენ იცი რაც მინდა,- ტუჩები მის ცხელ კისერს შევახე და მისი გემო ისეთი განსხვავებული იყო... ვგრძნობდი როგორ დაუარა ჟრუანტელმა, ხელები წელზე შემომხვია. არა, არა არ ჩამეხუტო... მე არ ვარ ის, ვინც უძილო ღამეებს გაგითენებს და ვისაც თავს მხრებზე დაადებ.

თამაში წესებით -2-

სალონში ისე დაცხა, რომ მინდოდა ფანჯრიდან თავი მთლიანად ქარს გამეტანა, იქნებ როგორმე ეს სიმხურვალე ნოემბრის სიცივეს ჩაეკლა. ხმა აღარ ამომიღია, ვუყურებდი როგორ დაყავდა, ვაკვირდებოდი მის პროფილს, კისერს, დაკუნთულ მხრებს, მანქანის სალონი და ამ მამაკაცის

თამაში წესებით -1-

ოფისის კარს ვაღებ და ხმაურით ავრბივარ კიბეებზე. გზადაგზა მჭიდროდ მომდგარ ლურჯ კაბას ვისწორებ. - ჯანდაბა, ისევ ვაგვიანებ, ამ კვირაში უკვე ზედიზედ სამი დღეა ვაგვიანებ, გამაგდებს, აუცილებლად გამაგდებს სამსახურიდან. ჩანთაში ჩაკარგულ ბეიჯს ძლივს

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [დასასრული]

-პაციენტი გონზეა, მაგრამ მალე კიდევ ერთი ოპერაციისთვის უნდა მოვამზადოთ. თუმცა, შეგიძლიათ მანამდე მოინახულოთ... თავი ჩავხარე. რა თქმა უნდა მე ვერ ვნახავდი და ამაზე წუწუნს არც ვაპირებდი. ისე საშინლად მოვექეცი...თან ისედაც მოკლე დრო ოჯახის წევრებისთვის

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [8]

ყველაფერი იდეალურად მიდიოდა. მე და დემეტრე სულ ერთად ვიყავით და ერთმანეთს თვალებში შევციცინებდით. გიგასთან, ნიასთან და ელენესთან ერთად უმაგრეს დროს ვატარებდით. ისეთი წყვილი ვიყავით,

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [7]

ერთხელაც არ შემიხედავს, თუმცა ამის საჭიროება მაინც არ ყოფილა. ლანჩიდან 1 საათში ტყეში წაგვიყვანეს.დღეისთვის მხოლოდ ორი კლასი აარჩიეს. მე-11 და მე-12. ორივე კლასი ა) და ბ) ჯგუფებად დაყვეს და ერთმანეთს შეაერთეს. ისე გამოვიდა, რომ დემეტრე, ნია და ელენე

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [6]

უაზრო ბოდიალის შემდეგ, იმედგადაწურული, ხეს მივეყრდენი. შიშისგან ძალა მერთმეოდა და ვიცოდი, ახლა რომ დავმჯდარიყავი გავითიშებოდი. რამდენი ვიარე, მაგრამ ვერაფრით ვიპოვე ბანაკისკენ ან თუნდაც ნებისმიერი ცივილიზაციისკენ მიმავალი გზა. ვატყობ, ღამის გატარება