ნაცრისფრად წვიმს.

ვუყურებ ცას. მონაცსირფრო ღრუბლებს და ვხვდები რომ მალე გავრეკავ. მახსენდება იმ ადამიანებთან გატარებული დრო, რომლებიც ჩემთან აღარასდროს იქნებიან. უფროსწორად ჯერ არა.

წვიმს

როგორ წვიმს თან მცივა და ვერ გგრძნობ ახლოს, მარტო ვარ შენც ასე წარსულს რომ ვნატრობ, სიშორე მე მაინც ცრემლებად მათოვს, შენ კი ცუდად ხარ მარტო ხარ მარტო...

წვიმს, რომ შენ გარეთ გამოხვიდე.

უცნაურია ორიდან ერთი ყოველთვის პირველი ხვდება რომ ის მისი სულის ნაწილია. მეორეს კი ამის მისახვედრად, ხშირად, თქმა ჭირდება. მე შენ მიყვარხარ.

დღეს წვიმს...

დღეს წვიმს. ასეთი გამჭირვალე გარეთ მარტო არ გავიშვები. ქუჩის ბოლომდე მომეშველე, მერე მეთვითონ.

წვიმს, წვიმს, მასველებს...5

ეს ისტორია ნამდვილ ამბავზეა დაფუძნებული...გონს რომ მოვედი ისევ სავარძელზე ვიყავი მისვენებული. ფეხზე ძვლივს წამოვდექი, სამნზარეულოში შევედი და წყალი დავლიე. ძალა დამიბრუნდა და მოუთმენლად დაველოდე საღამოს. იმ ღამით ვაჟაბტონი საერთოდ არ მოსულა.

წვიმს, წვიმს, მასველებს...5

ეს ისტორია ნამდვილ ამბავზეა აგებული და იმედია მოგეწონებათ-ანდროო გვიანი ხომ არაა?-ვეკითხებოდი ანერვიულებული. -ოოო კარგი რა რა განერვიულებს-დამამშვიდა ანდრომ და დედამაც გაგვიღო კარი. ისეთი გაოცებული გვიყრებდა ლამის ეზოში ჩავბრუნდი. -შემოდით შვილებო,

წვიმს, წვიმს, მასველებს...4

დილით ცოტა უკეთესად ვიყავი, სააათის ნახვა მინდოდა და ამღვიძარას ხელი მოვკიდე, დასუსტებული ვიყავი, საათი დაბლა დამივარდა, ხმაურზე დედა შემოვარდა და მითხრა: -საყვარელო გაიღვიძე?შენთან სტუმარია.-იმის გაფიქრებაც ვერ მოვასწარი ვინ იყო რომ ოთახში ანდრო

წვიმს, წვიმს, მასველებს...3

მეორე დღეს რომ გავიღვიძე უკვე გვიანი იყო. გუშინ მაღთვიძარას დაყენება დამავიწყდა და დედამაც არ გამაღვიძა. ერთი მხრივ გამიხარდა რადგან ყელი მტკიოდა, მგონი სიცხეც მქონდა და თან ხასიათზე არ ვიყავი. ალბათ გუშინ თუ გავცივდი...-დედაა-ამოვიხრიალე მე.-ხო

წვიმს, წვიმს, მასველებს... 2

მეც დივანზე მოვკალათდი და ჩემს პრინცს დაველოდე. როგორც იქნა ისიც გამოჩნდა, გვერდით მომიჯდა და ფილმიც დაიწყო. სიუჟეტი ასეთი იყო : ქმარი ცოლს ყურადღება არ აქცევდა. ყოველ წუთს ღალატობდა და ბოლოს როცა ქალი სხვა მამაკაცის მკლავებში აღმოჩნდება სინანული

წვიმს, წვიმს, მასველებს... 1

დილა ჩვეულებრივად დაიწყო. როგორც ყოველთვის მაღვიძარამ გამაღვიძა. ’’ჩემი პირველი მტერი რომელიც დილიდანმე მიშხამავს გონებას’’ გავიფიქრე მე. -დედაა-დავიყვირე ხმამაღლა. -რა იყო დე?-უცბად შემოვარდა დედაჩემი. -ნუ დაფეთდები დე, გუშინ რომ გთხოვე ის საროჭკა