ლევან ხაჩიშვილი(21)

გავიდა 2 კვირა.მე და ლევანი ძალიან ბედნიერები ვიყავით.ყოველ წამს ახლიდან გვიყვარდებოდა ერთმანეთი,მთელი თბილისი ჩვენზე ლაპარაკობდა და არა მარტო თბილისი.ლაშა კი საშინლად იტანჯებოდა.მართალია დიდი მონდომების შედეგად ქართველმა

ლევან ხაჩიშვილი (20)

მის სიცოცხლეს უკვე აზრი აღარ ქონდა.მართალია აზრი ყველაფერს აქვს,მაგრამ ის ისე იტანჯებოდა,რომ სიკვდილი ერჩივნა ასეთ სიცოცხლეს.ბოლო ხმაზე ყვიროდა,ჩვენ ყველამ ძალიან განვიცადეთ მისი მდგომარეობა.გაგვახსენდა გუშინდელი ამბავი და ღმერთს მადლობას

ლევან ხაჩიშვილი (19)

-დავაი აბუ მოიხოდე და გაარკვიე სადაა ნინი.-თქვა ლევანმა და თან ათვალიერებდა კინოს მიმდებარე ტერიტორიას. -კაი.-თქვა აბუმ და შევიდა კინოში. -აქ რას ველოდებით შიგნით იქნება უეჭველი.(გიო) -ჰო შევიდეთ.(გუგა) -შედით თქვენ და მეც შემოვალ.(ლევანი) -კაი რა

ლევან ხაჩიშვილი (18)

-მოვედი.-ვთქვი მე და ჩემი ოთახის კარი გავაღე. -საღოლ.-მითხრა ნატამ და თან რაღაცას ჭამდა.-დანარჩენები სადარიან?-ვთქვი მე და ოთახს თვალი გადავავლე. სამზარეულოში.-მითხრა ნატამ და ჩიფსის ცარიელი პარკი გამომიწოდა. -მადლობა არ მინდა,პარკების ჭამა ჯერ არ

ლევან ხაჩიშვილი (17)

გავიდა რამოდენიმე დღე ჩემი და ლევანის ჩამოსვლიდან.თავიდან თითქოს ყველაფერი ძალიან კარგად იყო მაგრამ უცებ ყველაფერი თავდაყირა დადგა. -იქნება ცდები.-ჩემს დარწმუნებას ცდილობდა სალომე. -ჰო რა,უეჭველი ვიცი რო ცდები ბუს,აი დარწმუნებული ვარ.-მხარი აუბა

ლევან ხაჩიშვილი (16)

-აუუ ჩემისიცოცხლეები.-იძახდა სალომე. -პროსტაა როგორმომენტატრეთ.-თქვა ლიზამ და ცრემლები მოიწმინდა. -მეც მეც ყველა ძაან მომენატრეთ და ძაან მიყვარხართ.-ვუთხარი ბავშვებს და ჩავეხუტე.-ერთი წუთით ეხლავე მოვალთ.-ვუთხარი ბავშვებს მე და ლევანი

ლევან ხაჩიშვილი (15)

-ლიზა სად ხარ?-თქვა სალომემ და თმაზე ხელი გადაისვა.-მამაჩემთან,რაარი?-თქვა ლიზამ და თან ხმაში სიცილი შეაპარა.-არაფერი.დაგავიწყდა დღეს რა ხდება?-კითხა ლიზას სალომემ.-ღადაობ?მაგას რა დამავიწყებს?-გაეცინა ლიზას.

ლევან ხაჩიშვილი (14)

ძალიან ბევრი ვიტირე ძალიან ბევრი,თვალები სულ დაწითლებული მქონდა.მთელი ღამე ვტიროდი,ჰო არ მინდოდა ამერიკაში წასვლა.ეს ხალხს რომ გაეგო დამცინებდა,ზოგი მთელი ცხოვრება ნატრობს უცხოეთში წასვლაზე და ვერ მიდის მე კიდე ჩემივე ნებით ვამბობდი უარს.

ლევან ხაჩიშვილი (13)

-რა ხდება?-მითხრა ლევანმა გაკვირვებული სახით და თან ჭიქა დადო. -აუუ.-ვთქვი მე და თავი დავხარე. -რამოხდა?-მკითხა სალომემ. -ჰე ამოღერღე ეხლა.-მითხრა ლიზამ და შემომხედა. -აცადეთ.-ხელით ანიშნა აბუმ ბავშვებს. -ნინი.-მითხრა ლევანმა და ხელი მომკიდა.

ლევან ხაჩიშვილი(12)

-ნინიიი,ადექი რა.-მითხრა სალომემ და ხელი მომკიდა.-შეეშვი რა.-უთხრა ლიზამ.-რასქვია შევეშვა გუშინ 5 საათამდე რო წერდა ლევანს მაგისი ბრალია.-თქვა სალომემ და ისევ შემანჯღრია.-აუუ რაგინდა ეე?-ვთქვი მე და გადავბრუნდი.-რავი 3 საათიადა ხოარ ადგებოდი?-მკითხა