გავივლი ჯოჯოხეთს...

დავწერ დავანგრევ წესებს ბრძნულისას რომ ბიჭი,..... ბიჭს არ შეიყვარებს, აკრძალულია, ვაშლივით ჭამა მაგრამ შენს გამო შეცდომას დავუშვებ ჩავკბიჩავ თეთრ ვაშლს სამყაროს ავუშვებ

მოვაწყობ ჯოჯოხეთს!

შიშველ ფეხებით მივუყვები ცხოვრების ბილიკს, მე დავიღალე, გადავიწვი, გადავიღალე... ბოროტი ხმები გზაზე ეკლებად მიგლეჯენ ტერფებს!, გამოვიფიტე , გავუცხოვდი და შევიშალე!...

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (32 დასასრული)

ვიღაცის თბილ მკლავებში ვიყავი, ამას თვალდახუჭულიც ვგრძნობდი, თავი დამძიმებული მქონდა და მიჭირდა რამეზე რეაგირება, მაგრამ როცა უკანასკნელი სცენა გავიხსენე შეცბუნებული ავფართხალდი და თვალებიდან გამოვიხედე... ალექსს ვეჭირე ხელში და ისეთი სასოწარკვეთილი

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (31)

ექიმის სიტყვების გაგონებისას ალისიას სახე ორმ დაგენახათ იფიქრებდით მოჩვენება დაინახაო, სახეზე სულ გაფითრებული იყო, ყბა ჩამოვარდნონდა და უკანკალებდა, ტუჩები უთრთოდა და ერთ ადგილას მიყინული განძრევას ვერ ახერხებდა. რამდენიმე წუთი ასეთ მდგომარეობაში

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (30)

ალექსს თვალებში ვუყურებდი და იმედით ვივსებოდი, დიახ იმედით–იმ იმედით რომ დევილი ცოცხალი იქნებოდა, ამას ისედაც ვგრძნობდი მაგრამ ალექსის დანახვამ თითქოს უფრო დამაიმედა და ძალა შემმატა რომ ის მეპოვა და ყველაზე ძვირფასი საჩუქრის შესახებ მეამბო. ალისიას

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (29)

ექიმის სიტყვების გაგონებისთანავე ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს ურო ჩამარტყეს ტავში, გულში თავში ამივარდა რასაც ქვია, ყურები დამიგუბდა და ენა ვერ მოვიბრუნე პირში, ვერც ვხსნი კარგად რა მდგომარეობაში ვიყავი. ენით აღუწერელი, მოულოდნელი, სასიხარულო,

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (28)

მშვიდად მეძინა დევილის მკლავებში, მისი სიახლოვით გამოწვეული სიმშვიდე მთელ ჩემს გონებასა და სხეულს აწყნარებდა და ბედნიერებით ავსებდა. ვფიქრობდი ხომ შეიძლება ისემოხდეს რომ მეც გადავრჩე და ისიც, ასე ‘’ჰეფი ენდი’’ ექნება ამ ისედაც გიჟურ ისტორიას, მერე

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (27)

დევილი და მე ერთმანეთზე მიკრულები ვიდექით აალებული სახლის ფონზე და თვალებში ვუყურებდით. წელზე ხელები ჰქონდა შემოხვეული, მე კი მის კისერზე. შეიძლება ითქვას რომ იმ წამს ძალიან კმაყოფილი ვიყავი და არაფერი მადარდებდა. რამდენიმე წამი ასე ვიდეგით

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (26)

თენგიზის გახსენებაზე სისხლი მაწვებოდა და გონებას მიბინდავდა, საკუთარი ხელით მინდოდა მისი გატყავება, უსასტიკესი წესებით მსურდა მისი მოკვლა, მან ეს დაიმსახურა! ყველაფერი დაიმსახურა! რამდენიმე წამი უხმოდ ვისხედით ოთახში და დუმილი ისევ მე დავარღვიე

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (25)

ჩემი გონება აღარაფერს აღიქვამდა გარდა იმისა რომ ჩემ გამო შეიძლება მომკვდარიყო ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანი, მზად ვიყავი ზოგიერთ მომენტში მისთვის ჩემი ხელით მომეღო ბოლო მაგრამ საქმე საქმეზე რომ მიდგა ჩემი სულის ნაწილს ვკარგავდი მისი სახით,