ურეკის მზის ქვეშ ( თავი XVIII)

- კარგად ვარ. ახლა უკეთ ვარ. - მისკენ ვიხრები და ნაზად ვუკოცნი ტუჩებს. ისიც ჩემი ინიციატივისგან გახელებული ფრთხილად აცურებს ხელს,ჩემი პენუარის ქვეშ და შიშველ ზურგზე ნაზად მეფერება. სუნთქვა მიხშირდება,ვხვდები რომ არც ისაა უკეთეს მდგომარეობაში. მალევე

მოახლოება (XVIII თავი)

-კი ღვიძავს და გადმოგცა, წითელ ღვინოს თუ დამალევინებთ და კლასიკურ მუსიკას ჩამირთავთ მადლობელს დაგრჩებითო.-სიცილით ამბობს ის. -შემდეგში აუცილებლად!-ლოყებაწითლებული ვამბობ და მაგიდაზე პურს ვამატებ.

შეგეჩვიე XVIII

ოღონდ ახლა სამსახურში არ ვიყო წასასვლელი და ყველაფერს დავთმობდი, წუხანდელი ღამისთევის შემდეგ თავის აწევაც კი მეზარება ბალიშიდან. მაგრამ საქმე მიხმობს. თებეა უკვე ამდგარიყო. მასზე ფიქრში ვიყავი და ოთახის კარი შემოაღო, -იოანე ლიანა გირეკავს. -რაა?

ნინი and დამიანე (XVIII ნაწილი)

კარი, რომ გაიღო თვალები მთელი ძალით დავხუჭე, ვიღაც მიახლოვდებოდა, ხელები და ფეხები გამითავისუფლა და ლოყაზე მაკოცა. მაშინვე ვიცანი დამიანეს ბაგეები და თვალები გავახილე, მისი სახელი წამოვიყვირე და მაგრად ჩავეხუტე. ოთახიდან, რომ გამოვდიოდით კიდევ ერთი

სიზმრის ქურდი (თავი XVIII)

-გაბრიელი- მეორე დღეს ეკას სახლთან კიდევ მივედი. არ ვიცი რამდენი ხანი ვიდექი გარეთ. თუმცა ბოლოს ძალა მოვიკრიბე და კარზე დავაზარე. კარი ხანში შესულმა ქალმა გამიღო. -გამარჯობა, ქალბატონო...-სახელი არ ვიცოდი ამიტომაც პაუზა გავაკეთე.

ნოემბრის წვიმა XVIII

საათ ნახევარი ცდის შემდეგ ექიმი გამოვიდა და გვამცნო, რომ დედამ მიმატოვა მე, მიატოვა ნიკო, მიგვატოვა ყველა.. ეს იყო სექტემბრის ბოლო დღე. დღე როდესაც შევიცანი უზარმაზარი ტკივილი, რაც ადამიანმა შეიძლება იგრძნოს, ტკივილი რომლის სიტყვებით გადმოცემა

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XVIII)

საკმაოდ ბნელოდა,თავისი მანქანა დაინახა და გაეღიმა თეკლაზე,მერე მშვიდად შეაბიჯა სადარბაზოში,როდესაც ვიღაცამ უეცრად კედელზე ააკრა და ცხელი და გავარვარებული ტუჩები მიაკრა ყელზე -არ შემიძლია შენთან ასე შორს და თან ასე ახლოს ყოფნა...-ამოიგმინა და