...მას შემდეგ ალბათ ვინმე მიყვარდა, მაგრამ ორმხრივი და გამოხატული

"ჰო, რა ყველაფერი ასე მარტივად, ცხოვრების ფლიდი დამოკიდებულება, ჰო ყველაფერი ასე მარტივადაა, მას შემდეგ ალბათ ვინმე მიყვარდა, მაგრამ ორმხირივ და გამოხატული ვეღარ იყო. სიყვარული რომ იცოდა, ზუსტად ამის გამო იყო მარტო". ქართველი მწერლის, ლუკა

ალბათ 15 წუთში სისხლით დავიცლები

ანა, სანგარში ვარ ახლა დაჭრილი და ალბათ 15 წუთში სისხლით დავიცლები, ცოტაც მოითმინე, სულ სხვა აპრილიდან, ერთად გაფრინდება შემზარავი წლები,

წელს ალბათ ვარდები შემოვა მოდაში...

გახსოვს ის დრო როცა პირველად დავშორდით?!ეოსის თვალებმა უშენოდ ინათა...დამაშვრალ წყაროსთან სადაც ჩვენ ვბავშვობდით ახლა იმ სხვისი ხარ, ვინც მაშინ გინატრა. მას შემდეგ ოცნება გავცვითე რამდენი, მზე დადნა ღვთაებრივ სიტურფის მზერაში...

ალბათ არსებობს ბედნიერება... (2)

ესეც მეორე თავი. შემიფასეთ რა გთხოვთ ვიცი ბევრი შეცდომები მაქვს დაწერეთ კომენტარი თუნდაც ეს ყველაზე საშინელი კრიტიკა იყოს გთხოვთ

ალბათ არსებობს ბედნიერება... (1)

საღამომშვიდობისა, პირველად ვწერ ისტორიას... მაინტერესებს თქვენი აზრი ვიცი ბევრი შეცდომა მაქვს დ მირჩიეთ თუნდაც ეს კრიტიკა იყო... ღირს გაგრძლება?

ალბათ დასამახსოვრებელი (სრულად)

- მიყვარხარ! - მეც მიყვარხარ! - მომენატრები ხომ იცი? - ვიცი...არ წახვიდე...უბრალოდ დარჩი, ჩემთან დარჩი, სამუდამოდ. - ხომ იცი, რომ უნდა წავიდე? ხომ იცი რომ მიჭირს აქედან წასვლა? გთხოვ გამიგე და გამიშვი. - ხომ იცი, რომ თუ წახვალ, ყველაფერი აზრს

ალბათ სიმართლე

ყველაფერში გაზომილნი, დამტვერილნი მოდიან,მათი გული აღარ დარჩა, ვერ გადარჩა ჰგონიათ,სახლში ისევ სიმარტოვე და სამშობლოს ქონია, ადრე დაობლებულებს, სიკვდილთანაც ომი აქვთ.სადღა არის სიმართლე? დატყვევებულ სულებში,ახლა უკვე

ამ განცდას ალბათ ვერ სძლია ბევრმა...

რწმენა,იმედი,კვლავ მონატრება,ცრემლი უკუნითს ტკივილი ბნელსა,სუფრა გათავდა,ფიქრები შეწყდა,თუმცა ამ განცდას ვერ ვძლიე,ვერა, ტკივილს კვლავ სძლია დარდმა და სევდამ,ცრემლებს კვლავ ერწყმის მომავლის ღელვა,მარტოობაა წამალი,შვება

ალბათ მიყვარდა

ალბათ მიყვარდა მე ის...ალბათ ვუყვარდი მე მას...ოცნების პატარა ტალღით,ჩვენ შევუერთდით დიდ ზღვას.ვღელავდით ზღვასთან ერთად,მივუყვებოდით ტალღებს,მზესთან გვინდოდა, მაგრამ ვერ ავერიდეთ ავ ბედს.დაგვტოვა მარტო ზღვასთან

ალბათ არაფერი

ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს მდგომი ორი სხეული და შუაში უემოციოდ ჩავლილი ადამიანობა. დღესაც უცნაური სიმპტომები მაქვს: ყოველდღიურობად ქცეულ ხასიათში გრძნობების ნაკლებობა, თვალების ტკივილი უმიზეზოდ და მე ამას უფრო მზერის ტკივილს დავარქმევდი. ცხოვრება