ჩვენი ამბავი (თავი I)

სიტყვებს...-გამიკვირდა,რომ არ გამაწყვეტინა,და ინტერესით ისმენდა ჩემს სიტყვებს,ვხვდებოდი,რომ დაძაბული იყო,ვხვდებოდი უჭირდა საუბრის დაწყება და იმასაც კარგად მივხვდი სულაც არ სიამოვნებდა ახლა აქ და ამ სიტუაციაში ყოფნა.....

მკვდარი ავტორის მომაკვდავი ამბავი (თავი2)

„ყველაფერი რისი წარმოდგენაც შეგიძლია რეალურია“ -ვინსენტ ვან გოგი ალბათ ირონიულად მოგეჩვენათ ამ თავის იმ მხატვრის სიტყვებით დაწყება რომელმაც სიცოცხლე სუიციდით დაასრულა არა ?!

მკვდარი ავტორის მომაკვდავი ამბავი (თავი1)

ო ხშირად ვწერდი ასეთ წერილებს. იმის იმედით რომ ოდესმე მართლა მეყოფოდა გამბედაობა და სიცოცხლის უსასრულობას საბოლოო წერტილს დავუსვამდი. აქამდე ბევრჯერ მიცდია ამ ამის გაკეთება თუმცა ეს მცდელობები იმდენი აღმოჩნდა მრავალ წერტილად გადაიქცა და ცხოვრებამაც

სახლამდე (პირველი ამბავი)

- ღრმად ისუნთქე და არ გათიშო - არეულ სახლში სადაც ტანსაცმელები და რამდენიმე დამამშვიდებლის კაფსულა ეგდო, საავადმყოფოს სუნი იდგა - არ გათიშო ნანკა მიყურე - ლეპტოპის მონიტორიდან ქერა ლანდი ჩანდა.

იდუმალი თვალები -1

ოთახიდან გავდივარ თოვლში არემარე ძალიან ლამაზია აქვე დავინახე მწვანე თვალები და გაშლილი ხელები ისინი მე მეგებებოდნენ მერე ზაფხული მოვიდა წვიმა დაიწყო ამ წვიმაში კი ვალსს ვეცეკვები ნაცნობ

ერთი უბრალო ამბავი

გოგონა რომელსიცყოველთვის იმედიანი იყო ცხოვრების მიმირთ მას კი არასროდ უმართლებდა მაგრამ მაინც იღიმოდა და არკარგდავდა იმედს რომ ერთხელაც იპოვიდა იმ ბედნიერებას რასაც ეძებდა

წერილი (ნამდვილი ამბავი )

,,ადამიანებს მხოლოდ ცხოვრება გვასწავლის ადამიანობას… შეხედე შენს თავს სარკეში და რაც ჩემი მსგავსი დაინახო, დაასამარე… წაშალე და დაივიწყე, შვილო… შენს თვალებში აუცილებლად ნახავ ბაბუას სახეს…

ნამდვილი ამბავი სიყვარულზე თავი 2

დილა რომ გათენდა ჩავრთე ტელეფონი და გამოტოვებული ზარები და მესიჯები ვნახე „სად ხარ მოვიდე წამოგიყვანო?““მარ რატო არ მწერ“რამე გაწყენინე ბოდიში რომ ესე მოულოდნელად გაკოცე გთხოვ მიპასუხე

ნამდვილი ამბავი სიყვარულზე თავი პირველი

პირველად ვწერ და იმედია მოგეწონებათ ეს ისტორია არ იქნება გამოგიონილი მინდა ნამდვილი ამბავი მოგიყვეთ. თუ მოგეწონებათ გავაგრძელებ ისტორიის წერას თქვენი აზრი ძალიან მნიშვნელოვანია ჩემთვის

ნაადრევი ქორწინება (ნამდვილი ამბავი)

ჩემი დიდი ბებია ალექსანდრა 12 წლის გაათხოვეს. გაათხოვეს და გააყოლეს 27 წლით უფროს ბაბუაჩემს. ამაზე რომ ვფიქრობ, ბებიაჩემი ჩემიანი მგონია და ბაბუა ვიღაც სხვა, უცხო კაცი. ბებია- მსხვერპლი, ბაბუაჩემი კი- დამნაშავე. არადა, მაშინ ასე იყო… ასე ცხოვრობდნენ.