სურვილი რომელიც მკლავს...(დასასრული)

-ყველაზე ბედნიერი ვარ.-მოულოდნელად მითხრა.-შენ და ჩემი კაცი აქ რომ მყავხართ, ყველანაირი დაძაბულობა რომ გამქრალია. -მოიწია და ნაზად მაკოცა. -ვაჩე, მეც ბედნიერი ვარ. -ნაზად გავუღიმე და წამოვდექი. -პატარას ჭამის დროა, მე დაბლა ჩავალ საჭმელს გავუმზადებ

ნუ მეთამაშები!. (თავი 4)

-ვიკუ რა ძაან მომნატებიხარ. როდის გამოდიხარ სამუშაოდ.-ხელი მომხვია და ერთად დავტოვეთ შენობა. -ხვალ და ზეგ ხომ დასვენებებია და მერე გამოვალ. რა ხდება აქ.-ჩემი ყურადღება მხარბეჭიანმა მამაკაცმა მიიპყრო, არ შემობრუნებულა, ალბათ მეჩვენება. -მისმენ

ჩემი ბოსი დემონია! (ნაწილი პირველი)

-სიბრაზე არაფერ შუაშია_ჩემთან ახლოს მოვიდა ხელზე ხელი წამავლო და დამატრიალა_უბრალოდ შენნაირ ქალებს ვგულისხმობ არც თუ ისე ლამაზ ქალებს ვფიქრობ რომ უფრო გამომწვევად უნდა ეცვათ რომ თუ გარეგნობამ

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 24)

- დამშვიდდი,ნიკაპი მოაქცია თავის ხელში და თვალებში ჩახედა. - მშობლებში შეიძლება არ გაგიმართლა,მაგრამ ჩემი სახით ძმა გყავს,რომელიც ყველას თავს-პირს გაუერთიანებს,თუ ვინმე გააბრაზებს ჩემს გოგოს!

წვიმის წვეთის ბრალია...

წვიმის წვეთის ბრალია რომ მიყვარხარ ძალიან წამოწვიმებს და მოდის ამ დროს სევდაც გამოდის...

აქ სიტყვები ზედმეტია (დასასრული)

მზად ხარ რომ აპტიო, მიიღო ისეთი, როგორიც არის, გიყვარდეს ყოველდღე უფროდაუფრო მეტად.. თუმცა, როგორც ამბობენ, რომ ბედნიერება დიდხანს არ გრძელდება, ასე რომ, არავინ არ იცის, რა ელის წინ...

ნუ მეთამაშები.! (თავი3.)

-რო არ დამავიწყდეს? მერე რა ვქნა? რა სისულელე გავაკეთე, უცნობს საწოლში იმის გამო ჩავუგორდი რომ მმისმა თვალებმა და მზერამ აგმაგზნო. ეს რა სისულელე გავაკეთე- საწოლში მოუსვენრად ვტრიალებდი

ნუ მეთამაშები.! (თავი 2.)

-არ შეგიყვარდე.-სიცილით ვუთხარი.პასუხი არ გამცა, გამიღიმა და ჩემი ნომერი დატოვა.შემეშინდა არ მინდოდა გრძნობები გაგვჩენოდა.ეს თამაში უნდა დამთავრეულიყო. შიშველ სხეუზე გადავიფარე ზეწარი და მითანგულს ღრმად ჩამეძინა.

მე, ლექსები, საზოგადოება და შენ

მე არაფერი არ მინდა ამ ლექსების გარდა, ჩემსა და თქვენს შორის არის დიდი რკინის ფარდა. გამიგებდით? მე ამის ხომ არასოდეს მწამდა. ეს დაცინვა, გულცივობა ჩემს გულს მუდამ კლავდა. მხოლოდ ერთი მიყვარდა და მას ვუძღვნიდი ლექსებს. თქვენი ცივი სახეები კი

ჩემი "ფიქრნი მტკვრის პირას"

მტკვრის პირას მივდივარ ღამის თბილისში, სულ სიცარიელე არის აქ ივლისში. სულაც არვინ არ დადის აქ ამ ღამის წყვდიადში, მე მთვარე და ვარსკვლავი ჯერ არ ვართ განთიადში. მივდივარ, გული აღარ ცემს მყარად. მისგან დაიჭრა ვინც ჰყავდა ფარად. მაინც მივდივარ