ღამის აჩრდილი

ღამის აჩრდილი აღარ გამოჩნდა , ისევ წყვდიადის პირისპირ ვდგავარ ,

აჩრდილი ქაოსურ უფერულობაში

მოხუცმა საათს გახედა, რომელიც დილის ხუთს აჩვენებდა. ფანჯრის დაორთქლილი მინის მიღმა ღამის მწუხრი მოჩანდა. ჩასძინებია... ვიწრო ოთახს სანთლის შუქი აფერადებდა და ყველაფერს ათვალსაჩინოებდა. ხანდაზმულმა თვალი მოავლო სურათებს, წერილებს, ნივთებს,რომლებიც

წარსულის აჩრდილი

.დუმილი მისმა სიტყვებმა დაარღვია და მითხრა ლამაზად გაცვია.ეს იყო სიტყვები,რომელიც პირველად მითხრა მაშინ როცა ჯერ არც კი მიცნობდა.ამ სიტყვებით დაიწყო ისტორია,რომელიც ამავე სიტყვებით დაასრულა.

წარსულის აჩრდილი (მოუშუშებელი იარები) 1

5 წელი! მართლაც რომ დიდი დროა, საკუთარ ფიქრებში ავლებს თვალს წინა წლებს და საშინელი სიმარტოვის შეგრძნება და ის ტანჯვა ეუფლება რასთანაც ყოველთვის ბრძოლა უწევდა, მხოლოდ იმ ორისთვის არ უნდა დაეკარგა თავი! მხოლოდ მათთვის უნდა ეცხოვრა!

წყვდიადის აჩრდილი [სრულად]

რამოდენიმე საათში, ისევ ძველ რუტინას დავუბრუნდით. ნოე სამსახურში წავიდა, მე კი სახლში... ბედნიერი ვიყავი, რომ ბებიაჩემის საყვარელი ადამიანის სული გავანთავისუფლე. ეს ყველაფერი ერთი დიდი სიგიჟე იყო ჩემს ცხოვრებაში, სიგიჟე, რომელსაც ნოე დაემატა და

ღამის აჩრდილი

იცი,ფიქრები შენზე მე არ მანებებს თავს. დავბოდიალებ ღამით,რომ დაგინახო კვლავ. უძილო ღამის აჩრდილო, სიზმარშიც გხედავ,მკლავ

ღამის აჩრდილი (დასასრული)

-ბოდიში ამ საშინელი დღეებისთვის რომელიც აქამდე გამოვიარეთ,ბოდიში რომ ყველაფერი ისე არ მოხდა როგორც გვინდოდა.ბოდიში,რომ ვერ შევიცვალე და გამოვკეთდი.მაპატიე ის ყველაფერი რამაც გული გატკინა,არ შემიძლია იმის მოსმენა,რომ ჩემზე დაქორწინებას ნანობ,მაგრამ

ღამის აჩრდილი (9თავი)

იყო,თუმცა ახლა არაფერი მადარდებდა. ნელა ავუტევი კიბეებს და კარებზე ფრთხილად დავაკაკუნე,ნაცნობი სურნელი ღრმად შევისუნთქე და მხოლოდ შემდეგ შევხედე მას.მისი მისტიური თვალებკ ჩამქრალი როცა დავინახხე გავშრი,არ მომწონდა მისი ამ მდგომარეობაში დანახვა.

ღამის აჩრდილი (8თავი)

ახლა მისი ბზინავი თვალები რომლებიც ქეთოს აჩრდილში შეუყვარდა ჩამქრალიყო.აღარ იყვნენ მრავალფეროვანი,მუქ სფეროებში შიში ჩამდგარიყო და ის იპყრობდა მის მთლიან სხეულს.შიში რომელიც ერეკლეში იყო

ღამის აჩრდილი (7თავი)

-არის აქ ვინმე?გამიღეთ!გააღეთ კარები!-ბოლო ხმაზე ვყვიროდი და ვცდილობდი ვინმესთვის მაინც მიმეწვდინა ხმა,ამ დაყრუებული ოთახიდან.მალე კი საკეტის ხმა გაისმა,მას კარის ჭრიალიც მოყვა და ისიც გაიღო,ნელა კი მასში დაახლოებით 27-28 წლის “კაცი“