ბედნიერება გაზიარებით (22)

მალულად აპარებდნენ თვალებს ერთმანეთისკენ. გული ერთნაირად უცემდათ. ჭკუიდან შლიდა ორივეს, ასე ახლოს და ამავე დროს შორს ყოფნა ერთმანეთისგან.

ბედნიერება გაზიარებით (21)

მხიარულება გრძელდებოდა. უკვე ღამის თერთმეტი საათი იყო. ჭიშკარი მანქანის ფარებმა გაანათეს. ყველას მზერა იქითკენ იქნა მიმართული. შენგელია ფეხზე წამოდგა რეტდასხმული. მანქანა ავალიანის იყო.

ბედნიერება გაზიარებით (20)

თორნიკე ავალიანი, ათი დღის წინ ავღანეთში წავიდა... _უკვე წავიდა? _კი წავიდა. რამოდენიმე თვე მოუწევს იქ ყოფნა. - გვანცა ცდილობდა, ხმაზე არაფერი დასტყობოდა. რადგან შინაგან კანკალებდა უკვე.

ბედნიერება გაზიარებით (19)

დღეს მიდის? - ჰკითხა შეპარვით ნუცამ. _ჰო, დღეს მიდის. შეიძლება გაფრინდა კიდეც უკვე. _წარმომიდგენია რა ცუდად ხარ ახლა. _საშინლად ვარ, გავიქცე მინდა ამ ქალაქიდან საერთოდ. სახლში მისვლა არ მინდა

ბედნიერება გაზიარებით (18)

_არაუშავს. - უკან მოუხედავად უთხრა ავალიანმა და კიბეები სირბილით ჩაატარა. - დაჯექი. - მაქანის კარი გაუღო. - ეს ჩვენი ბოლო შეხვედრა იქნება, ამის შემდეგ აღარ დაგელაპარაკები, მითუმეტეს ჩვენს თემაზე და საერთოდ აღარ დაგენახვები.

ბედნიერება გაზიარებით (17)

_რა გაეწყობა. რახან ასე გსურს... - წარმოსთქვა ირონიით წამიერი დუმილის შემდეგ. - გადადი, მანქანიდან!.. - დააყოლა მერე. ნათქვამი ხმამაღალი გამოუვიდა. გვანცამ უხმოდ გააღო მანქანის კარი და ხმაურით, თითქმის მიჯახუნებით დაკეტა.

ბედნიერება გაზიარებით (16)

გვანცამ მობილური მოიმარჯვა და ახალაძესთან დარეკა. _პაატა... _რა ხმა გაქვს, რა გჭირს? - შეშფოთდა ბიჭი. _სად ხარ? _სახლში ვარ.. მოვიდე? _მოდი ჰო, რა.. დღეს ვერ შევძლებ ლექციების ჩატარებას. თავი უნდა გავინთავისუფლო.

ბედნიერება გაზიარებით (15)

ერთხანს ერთმანეთის სურნელით სუნთქავდნენ. მამაკაცს უძნელდებოდა გვანცას მოცილება, არადა გრძნობდა, რომ ვერ საზღვრავდა მკლავების სიძლიერეს. _იცი, რა? - თქვა ჩურჩულით თორნიკემ, - სინათლეს დავტოვებ ჩართულს, წარმოიდგენ, რომ მე სახლში ვარ... - გოგონას

ბედნიერება გაზიარებით (14 თავი ერთად)

_არ მეხერხება ლამაზი სიტყვების თქმა... არც ის მინდა ბანალური საუბარი გაგიმართო... უბრალოდ... უბრალოდ მივხვდი,რომ შენ ხარ ის ვინც მთელი ცხოვრება მჭირდება ჩემს გვერდით...

ბედნიერება გაზიარებით არ მცირდება (სრულად)

- ბაბუ, შენ ხომ გიყვარდა ბებო?! - მივარდა მოხუც თედო პაპას შვილიშვილი.- როგორ არ მიყვარდა, ბაბუ, -ნაღვლიანი თვალები მიაპყრო მაშინვე და დამჭკნარი ღაწვები ოდნავ შეარხია.- როგორია სიყვარული, ბაბუ?- სიყვარულს ვერ აღწერ, შვილო, სიყვარული უნდა იგრძნო. მზე